در چارچوب نظام سیاسی آمریكا حق وتو برای رئیس‌جمهور تعریف شده است و رئیس كاخ سفید می‌تواند هر‌گونه تصمیم اتخاذ شده از سوی اكثریت نمایندگان این كشور را نقض كند... در چارچوب نظام سیاسی آمریكا حق وتو برای رئیس‌جمهور تعریف شده است و رئیس كاخ سفید می‌تواند هر‌گونه تصمیم اتخاذ شده از سوی اكثریت نمایندگان این كشور را نقض كند به‌طوری كه همه این تصمیمات تنها به جوهری بر كاغذ تبدیل می‌شود، كاغذی كه هیچ ارزش عملی ندارد.

حق وتو؛ دموكراسی یا دیكتاتوری!

حق وتو؛ دموكراسی یا دیكتاتوری!

در چارچوب نظام سیاسی آمریكا حق وتو برای رئیس‌جمهور تعریف شده است و رئیس كاخ سفید می‌تواند هر‌گونه تصمیم اتخاذ شده از سوی اكثریت نمایندگان این كشور را نقض كند...
در چارچوب نظام سیاسی آمریكا حق وتو برای رئیس‌جمهور تعریف شده است و رئیس كاخ سفید می‌تواند هر‌گونه تصمیم اتخاذ شده از سوی اكثریت نمایندگان این كشور را نقض كند به‌طوری كه همه این تصمیمات تنها به جوهری بر كاغذ تبدیل می‌شود، كاغذی كه هیچ ارزش عملی ندارد.
این قانون در واقع به نوعی تبدیل یك دموكراسی به یك دیكتاتوری مطلق است اما در پوشش تعریف قانون و نظام. رئیس‌جمهور آمریكا با در اختیار داشتن صلاحیت حق وتو می‌تواند با هر تصمیمی كه برخلاف مزاج یا ایدئولوژی‌هایش باشد، مخالفت كند.جورج بوش، رهبر نو‌محافظه‌كاران كاخ سفید، طرح مجلس نمایندگان و مجلس سنای آمریكا را برای خروج نظامیان این كشور از عراق نادیده گرفته اما به‌هر حال قصد اصلی این مقاله آن است كه چهره واقعی دموكراسی در كاخ سفید و منطقی كه بر اساس آن رئیس‌جمهور آمریكا بر ملت این كشور و جهان حكومت می‌كند را برای خوانندگان عزیز روشن كند. تحول جدید در آمریكا می‌تواند توضیحی برای بسیاری از امور تلقی شود. در راس این امور روشن شدن منطق نو محافظه‌كاران كاخ سفید برای حكومت بر جهان قرار دارد. قانون اعطای صلاحیت حق وتو به شخص رئیس‌جمهور آمریكا وی را به یك دیكتاتوری به تمام معنا تبدیل كرده است، دیكتاتوری كه می‌تواند به دور از هیاهوی افكار عمومی و رای اكثریت، سیاست و ایدئولوژی‌های خود را به آن‌ صورتی كه خود تعریف می‌كند به اجرا در‌آورد، درست یا نادرست؛ این است قانون جنگل!
اقدام كاخ سفید در وتوی طرح سنا و مجلس نمایندگان آمریكا می‌تواند به بسیاری از سوال‌های بی‌پاسخ جنگ عراق پاسخ دهد. پاسخ بسیاری از این سوال‌ها در یك جواب خلاصه می‌شود و آن، اینكه آمریكا تا به تاراج بردن تمامی ثروت‌های نفتی و تاریخی عراق و تا زمان تجزیه و تقسیم این كشور و به پا كردن آتش جنگ‌های داخلی، در این كشور باقی خواهد ماند، دولت بوش تا زمانی كه تمامی اهداف خصمانه خود را نه در عراق بلكه در كل منطقه محقق نسازد، دست از عراق برنخواهد داشت و در این كشور همچنان باقی خواهد ماند. برهیچ‌كس پوشیده نیست كه در گزارش سازمان جهانی یهود در ‌١٤/٢/١٩٨٢ كه به‌صورت مفصل در مجله «كیفونیم» به چاپ رسیده، تاكید شده است كه عراق دشمن شماره یك اسرائیل می‌باشد. بنابراین از آن جایی كه نو‌محافظه‌كاران كاخ سفید به تمامی اسطوره‌های تلمود معتقدند و حتی بیش از آنكه به ایالت متحده آمریكا و قانون آن تعهد و اخلاص داشته باشند، به این اسطوره‌ها معتقدند از همان بدو به حكومت رسیدن خود یعنی اوایل سال ‌٢٠٠١ هدف اصلی خود را نابود ساختن این دشمن اسرائیل یعنی عراق و تلاش برای تقسیم و تجزیه این كشور براساس اوامر صادر شده از سازمان جهانی یهود قرار دادند.
هیچ‌كس اجازه ندارد جهان را به دو محور شر و خیر تبدیل كند. محور خیر شامل كشورهایی شود كه پرچم سفید تسلیم را در برابر آمریكا نشان دهند و به اهتزاز در‌آورند و محور شر شامل تمامی ملت‌ها و كشورهایی شود كه با سیاست‌ وحشیانه و منطق هیتلری آمریكا مخالفت كنند. منطق امروز آمریكا این است: «هر آن كس كه با ما نیست، علیه ماست.» امروز آمریكا مدعی دموكراسی، آزادی و حقوق بشر است و خواهان انتقال این تجارب ارزنده به دیگر كشورهای جهان است اما واقعیت به‌گونه‌ای دیگر است. واقعیت آن است كه امروز آزادی و دموكراسی شعاری بیش در دست مهندسان اصلی سیاست‌های كاخ سفید نیست و این ارزش‌ها بیشتر به كالایی تجارتی تبدیل شده است كه از مارك آن برای تبلیغ استفاده می‌كنند.
همان‌طوری كه می‌دانیم حق وتو یك پدیده آمریكایی است و به اصطلاح این پدیده یكی از خصوصیت‌های نظام سیاسی ایالت متحده آمریكا می‌باشد اما همین امر ‌٦٠ سال پیش به سازمان ملل منتقل شد تا به شمشیری در دست ابر‌قدرت‌های جهان پس از جنگ جهانی دوم تبدیل شود، شمشیری كه این قدرت‌ها علیه هر تصمیم یا طرحی كه به ضرر منافع‌شان باشد استفاده می‌كنند و جالب آن است كه این شمشیر یعنی حق وتو تاكنون حتی یك بار به هدف رویارویی با هرگونه تهدیدی كه امنیت و صلح جهانی را تهدید می‌كند از غلاف كشیده نشده است. به‌رغم آنكه ‌٦٠ سال از عمر سازمان ملل متحد می‌گذرد و قدرت‌های بزرگی وارد عرصه جهانی شدند اما حق وتو همچنان در سازمان ملل جاری است و همیشه از این حق برای نقض حقوق كشورهای دیگر استفاده می‌شود. آمریكا از جمله كشورهایی است كه تاكنون بیش از تمامی كشورهای دیگر از حق وتو استفاده كرده است و جالب آن است كه حق وتوی آمریكا همیشه در حمایت از جنایت‌های آشكار و وحشیانه اسرائیل انجام گرفته است.آیا زمان آن نرسیده است كه در زمینه قانون حق وتو در شورای امنیت كه به مثابه سلاحی در دست اقلیت علیه اكثریت است ارزیابی مجددی انجام گیرد و ملت‌ها حرف آخر را بزنند‌ و این قانون چه در داخل آمریكا و چه در خارج از آن برای همیشه از دست دیكتاتورهایی چون بوش و امثال آن سلب شود؟ دیكتاتورهایی كه از حق وتو بسان قانون جنگل استفاده می‌كنند.

سازمان ملل اصلاحات كلی نیاز دارد واما ....حق وتو و عضویت دایم 5 كشور یعنی دیكتاتور ی

واقعا جای سوال است..در سازمان مللی كه تمام ملل د آن عضو هستند همانند مجلس شورای ملی شاهنشاهی است كه مردم انتخاب می كنند و شورای امنیت همانند مجلس سنا كه از 60 نفر آن30 توسط مردم و 30 نفر توسط توسط شاه دیكتاتور...حتی انتخاب دبیركل بدون توافق شورای امینت سازمان ملل غیر ممكن است و در منشور سازمان ملل شورای امنیت بعنوان دایه یا قیم جهان كا ر می كند...دبیركل بجای شاه است كه بدون شورای امنیت هیچ قدرتی ندارد ..بنظر من ساختار قانون اساسی مشروطه همانوریكه ازانگلیس و فرانسه گرفته شده است ..منشور سازمان ملل و ساختار شورای امنیت سازمان ملل از قوانین مشروطه انگلیس و بعضی قوانین ناقض فرانسه گرفتهش ده است. در تاسیس سازمان ملل كه اكثر كشورها شاهان و دیكتاتورهای بی مغز و بدون فكر و خون ریز داشتند و از سیاسیت سر نمی آوردند یا خیلی از كشورها تحت استعمار بیشتر انگلیس و بقیه فرانسه و آمریكا ،شوروی و چین قرار داشتند سازمان ملل دست این چند كشور بود و امپرطوری عثمانی شكست خورده بود و ایران در اشغال انگلیس و روسیه بود دولت مستقل نداشت و اكثریت كشورهای اسلامی تحت اشغال غربی ها بودند ..منشور سازمان ملل و شورای امنیت بنفع 5 كشور نوشته شد.. بقیه كشك بودند...
اگر قرار بر جمعیت بو د باید یك عضو شورای امنیت هم از مسلمان بودند یا اگر به جمعیت مذهب بود ...مسیحان جهان یك هفتم جهان را تشكیل می دهند و مسلمانان هم یك هفتم جهان .. باید مسیحان یك رای داشتند نه 4 عضو آن عضو دایم سازمان ملل باشند ...یهودیان كه تكلیفشان محشص است اروپاییان و آمریكا و روسیه همیشه از حق آنها بعنوان حق وتو استفاده كردند و اگر استفاده به حق وتو كشورها نگاه كنید بیشتر حق وتو اعضای دایم شورای امنیت سازمان بنفع اسراییل استفاده شده است...
باید منشور حقوق بشر و كمیسیون حقوق بشر سازمان ملل تا حذف عضویت دایم و حق وتو 5 كشور اصلی به حالت تعلیق در آید..چون منشو حقوق بشر سازمان ملل با ساختار غیر دموكراتیك و رای گیریی سازمان ملل جور نمی آید .. سازمان ملل و شورای امنیت سازمان ملل دارد با دیكتاتوری و مصونیت 5 كشور اداره می شود این سازمان ملل به نفع 5 دیكتاتور است و منشور های سازمان ملل با بودن این 5 كشور قابل توجیه نیست ...
برای من همیشه جای سوال است بعنوان فعال و كارشناس حقوق بشر جهانی این است چرا كشورهای سازمان ملل به این امر مهم اعتراض نمی كنند آخر چطور كشورهای فرانسه و آمریكا و انگلیس شعار و پرچم دار حقوق بشر و دموكراسی هستند ..خودشان باعث دیكاتوری در سازمان ملل و شورای امنیت هستند و عضویت دایم و حق وتو خود دیكتاتوری مطلق پنج كشور در جهان است ( چون چین و روسیه كشور دموكراتیك نیستد از آنها انتظاری نمی رود لا اقل شعار حقوق بشر نمی دهند)

مثال ساده در مسئله به رسمیت شناختن و عض.یت فلسطین در سازمان ملل با تهدید وتو غرب بخصوص آمریكا تاكنون مسكوت مانده است و تمام جنگ های خاور میانه فلسطین و ... است چون اگرفلسطین یك عضو سازمان ملل شود و دو كشور اسراییل و فلسطین تقسیم شود و بیت المقدس طبق خواست فلسطینان و یهودیان اشغالگر به دو بخش پایتخت فلسطین و اسراییل تبدیل شود این دو كشور تاسیس مشكل خاور میانه حل می شود چون این بحث مقاله مجزا است این بحث را اینجا قطع می كنم...
یا داعش كه بوجود آمد همین یزر سر این حق وتو غرب و روسیه است .. اگر نبود این حق وتو سازمان ملل در خصوص سوریه عمل می كرد الان جنگی در سوریه نبود و داعش 5 هزار كلیومتر خاك عراق و سوریه را اشغال رنمی كرد و دولت اسلامی تشكیل نمی داد و اینقدر انسان كشته نمی شد ...
اگر ریشه نگاه كنیم ..اگر شوروی حق وتو نداشت وقتی افغانستان را اشغال می كرد شورای امنیت مستقل و با رای سازمان ملل بود قطعنامه علیه اشغال افغانستان در شورای امنیت صادر می كردندو غرب و كشورهای اسلامی دیگرنیاز نبود
القاعده و چریك ها و مجاهدین را تاسیس و تجهیز كنند و الان هم شاید بن لادن شاهزاده سعودی زنده بود در گوشه ای عربستان عشق و حالش را می كرد وچیزی بنام القاعده و تندروی اسلامی تاسیس نمی شد و اگر القاعده نبود دیگر خبری از داعش و النصره و.. نبود همه زیر سر شورای امنیت و حق وتو و عضویت دایم 5 كشور است....
آیا برای شما سوال شده است چرا مقر سازمان ملل اصلی در آمریكا بقیه در اروپایی غربی است مگر كشورهای آسیایی و افریقایی انسان نیستند مگر حق عضویت نمی دهند ..می دانید با استقرار سازمان ملل در آمریكا این كشور مشروعیت جهانی پیدا می كند و ارزش پولش بالاست و میلیونها شغل از جانب این مقر سازمان ملل برای آمریكا خرج می وشد و مثال ساده فقط نزدیك 170 كشور عضو و.. اینها ساختمان و نگهبان و نظا فچی و غذا و... می خواهند همه از آمریكا تامین می شود....مثال وقتی سران كشورها به آمریكا می رود اولا : آمریكا مشروعیت پیدا می كندو ارزش زمین و پول و.. بالا می رود و میلیارد ها دلار از بابت ورود سران به خزانه آمریكا واریز می شود و مغازها و كارخانه ها و شركت های مكنیتی و پلیس و.. آمریكادر چند روز بودن سرران در آمریكا میلیارد میلیاردها دلار سود می كنند كه غیر قابل شمارش است ..
مثال مقر حقوق بشر سازمان ملل در ایروپا از بودن این مقر ها می دانید چقدر افراد آن كشورها مشغول و چند ین هزار شغل ایجاد می شود... چرا یك مقر هم در افریقا و اسیا تاسیس نمی شود ..
چرا مقر سازمان ملل را به اسیا نمی اورندمثال بیت المقدس ..طبق منشور سازمان ملل در سال 1948 كه كشور اسراییل و فلسطین تاسیس شد ..بیت المقدس طبق تصویب خود سازمان ملل یك شهر بین المللی است كه تاكنون توسط اسراییل اشاغل شده است بنظر من مقر اصلی سازمان ملل را از نیورك به بیت المقدس بیاوردند دیگر اختلافات فلسطین و اسراییل( اشغالی ) حل می شود...و بیت دالمقدس طبق مصوبه سازمان ملل 1948 یك شهر بین المللی باید توس ط سازمان ملل اداره شود...وقتی منشور سازمان ملل و شورای امنیت و منشور حقوق بشر را می خوانیم خیل اصلاحات می خواهد

باید حق عضویت 5 كشور و حق وتو این پنچ كشور در شورای امنیت حذف و اعضای شورای امنیت موقتی با رای اعضای سازمان ملل باشد..

سازمان ملل ذر سال 1945 تاسیس شده با عضویت حدود 50 كشور جهان كه پنچاه كشور بیشتر آین 50 كشور در استعمار پنج كشور روسیه و فرانسه و آمریكا و چین ر، بریتانا بودند...هماكون اكثریت كشورها از استعمار خارج شدند و هماكنون حدود 170 كشور وجود دارد باید اصلاحات در منشور سازمان ملل و حقوق بشر و شورای امنیت انجام شود و مهم تر از همه عضویت دایم و حق وتو پنچ كشور باید حذف شود این یعنی دیكتاتوری كامل 5 كشور در سازمان ملل و سازمان ملل مشروعیت قانونی نداردبا بودن حق عضویت دایم و حق وتو 5 كشور ومنشور ناقض و قدیمی... قوانین سازمان ملل باید بن روز رسانی و اصلاحات شود...
از سال 1945 تاکنون که سازمان ملل متحد تاسیس شده است، روسیه(اتحاد شوروی ) 121 بار، آمریکا 79 بار، بریتانیا 32 بار، فرانسه 18 بار و چین 5 بار از حق وتوی خود در شورای امنیت این سازمان استفاده کرده اند.

"وتو" در ادبیات لاتین به معنای "ممنوع می کنم" است. این کلمه برای لغو یکطرفه یک قانون به کار می رود و به این ترتیب وتو قدرت نامحدودی است که می تواند سبب جلوگیری از (نه تصویب) تغییرات خاص شود. در منشور سازمان ملل متحد هرگز کلمه ای به نام "وتو" قید نشده است. در حقیقت جهت تصویب یک قطعنامه در شورای امنیت و اجرای آن، باید 9 رای از 15 رای اعضای شورا، شامل 5 عضو دائم و 10 عضو غیر دائم، موافق باشد. اما در منشور سازمان ملل متحد این عبارت صریحا ذکر شده است که " آرای همه اعضای دائم شورای امنیت باید موافق قطعنامه مطروحه باشند." این بدان معناست که در صورت مخالفت یکی از اعضای دائم با یک قطعنامه و صدور رای مخالف علیه آن، قطعنامه مذکور به اصطلاح "وتو" شده است.

حق وتوی اعضای دائم شورای امنیت هموراه مورد انتقادات فراوانی بوده است. در واقع اتحاد جماهیر شوروی سابق و آمریکا با استفاده گسترده از حق وتو، نظام وتو را تا حدود زیادی بی اعتبار کرده اند. در حال حاضر، بسیاری از پیش نویس های قطعنامه ها به دلیل تهدید به استفاده از حق وتو توسط یکی از اعضای دائم، حتی به شورای امنیت ارائه نمی شوند. برای مثال در جنگ عراق (مارس 2003)، فرانسه و روسیه اعلام کردند که از هیچ قطعنامه ای مبنی بر جنگ علیه عراق حمایت نمی کنند. در نتیجه ایالات متحده، بریتانیا و اسپانیا پیش نویس خود را از دستور کار شورای امنیت خارج کرده و بدون بهره مندی از حمایت سازمان ملل وارد جنگ با عراق شدند. در دوران جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی استفاده از حق وتو را تقریبا حق طبیعی و منطقی خود می دانست. در سال های اخیر نیز آمریکا به منظور حفاظت از دولت اسرائیل در مقابل انتقادها یا تلاش های بین المللی برای مهار تحرکات نظامی آن، مکررا از حق وتو استفاده کرده است.

وتو و انتقادات وارده:
منتقدان نظام وتو اشاره می کنند که برخی از قطعنامه هایی که تصویب می شود در عمل اجرا نمی شود. انتقاد عمده دیگر از نظام وتو این است که پنج عضو دائم، یعنی فاتحان جنگ جهانی دوم، دارای هیچ وجه اشتراک ژئوپولیتیکی در جهان امروز نیستند. این در حالی است که اگر حق وتو منسوخ شود، اکثریت آرا در شورای امنیت همسان خواهد شد و لذا شاهد تصویب قطعنامه های بیشتری خواهیم بود، موقعیت های بیشتری به عنوان عوامل تهدید علیه امنیت جهانی قلمداد خواهند شد، کشورهای بیشتری مواخذه می شوند و تحریم های بیشتری تصویب می شود.البته این نیازمند آن است که نظام اصلاح شده ای در شورای امنیت شکل گیرد که از توان اجرایی لازم و منابع مالی کافی جهت تحقق اهداف فوق برخوردار باشد، چرا که در حال حاضر اعضای دائمی شورای امنیت نزدیک به نیمی از بودجه کلی سازمان ملل را تامین می کنند.

تاکنون هیچ یک از پنج عضو دائمی شورای امنیت به تمایل خود برای واگذار کردن حق وتو اشاره ای نکرده است. با توجه به منشور سازمان ملل هر گونه تغییر در منشور سازمان ملل متحد باید از سوی هر پنج عضو این شورا تصویب شود.

روسیه:
کاربرد حق وتو از سوی اتحاد جماهیر شوروی سابق در نخستین سال های تاسیس سازمان ملل چنان عادی بود که آندره گرومیکو، وزیر امور خارجه این کشور طی سال های 1957 تا 1985، به "آقای نه" مشهور شده بود. طی 10 سال نخست آغاز به کار سازمان ملل، اتحاد جماهیر شوروی 79 بار از حق وتوی خویش استفاده کرد. در همین مدت چین تنها یک بار و فرانسه فقط دو بار از حق وتو استفاده کردند و سایر کشورها هرگز از آن استفاده نکردند.با این حال با گذشت زمان به تدریج از استفاده شوروی سابق از حق وتو کاسته شد. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، روسیه تاکنون تنها دو بار از حق وتو استفاده کرده است: یک بار برای ممانعت از تصویب قطعنامه ای در انتقاد از نیروهای صرب بوسنی برای اقدام آنها در جلوگیری از دسترسی آژانس پناهندگان سازمان ملل به بیهاج در بوسنی و یک بار دیگر برای رد قطعنامه ای که قرار بود به منظور استفاده از منابع عملیاتی سازمان ملل در قبرس تصویب شود.

ایالات متحده:
8 وتو از 10 وتوی اخیر اعمال شده در شورای امنیت سازمان ملل توسط ایالات متحده بوده است که در این میان 7 مورد آن به نحوی مربوط به پیش نویس قطعنامه هایی در انتقاد از دولت اسرائیل بوده است.
آخرین مورد اعمال وتو از سوی آمریکا در اکتبر سال 2004 بود که این کشور پیش نویس قطعنامه ای در مورد درخواست توقف حملات نظامی ارتش اسرائیل در نوار غزه و خروج نیروهای اسرائیلی از این منطقه را وتو کرد. آمریکا در مجموع تاکنون پیش نویس 39 قطعنامه درباره اسرائیل را وتو کرده است. واشنگتن برای نخستین بار در ماه مارس سال 1970 از حق وتوی خویش استفاده کرد. آمریکا در آن سال همراه با بریتانیا پیش نویس قطعنامه ای درباره سرزمینی که قرار بود بعدا به زیمباوه بدل شود را وتو کرد. آمریکا همچنین تاکنون 10 قطعنامه در انتقاد از آفریقای جنوبی، 8 قطعنامه در انتقاد از نامبیا، 7 قطعنامه علیه نیکاراگوئه و 5 قطعنامه بر علیه ویتنام را وتو کرده است. آمریکا در 57 نوبت به تنهایی قطعنامه های مختلف را وتو کرده است.

بریتانیا:
بریتانیا تاکنون 32 بار از حق وتوی خود استفاده کرده است که در 23 مورد، آمریکا و در 14 مورد فرانسه نیز قطعنامه های مربوطه را وتو کرده اند. بریتانیا آخرین بار در سال 1989 از حق وتو استفاده کرد. در آن زمان آمریکا، فرانسه و بریتانیا به اتفاق قطعنامه ای برای محکوم کردن دخالت نظامی آمریکا در پاناما را وتو کردند. بریتانیا در 7 مورد تنها اعمال کننده حق وتو بوده است که در هر هفت مورد، قطعنامه ها به کشور رودزیا که بعدها زیمباوه نام گرفت، مربوط می شد. بریتانیا آخرین بار در سال 1972 به طور انفرادی از حق وتو استفاده کرد.

فرانسه:
فرانسه تاکنون 18 بار از حق وتو استفاده کرده است که 13 مورد آنها به اتفاق آمریکا و بریتانیا انجام شد. فرانسه دو قطعنامه را به اتفاق بریتانیا وتو کرده است که هر دو به بحران سوئز در سال 1956 مربوط می شود. فرانسه تاکنون تنها دو بار به طور انفرادی قطعنامه های شورای امنیت را وتو کرده است: یکی در سال 1976 در مورد اختلاف فرانسه و جزایر کومور (مجموعه جزایری در آفریقا) و دیگری در مورد اندونزی در سال 1947. فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی سابق یک بار در سال 1946 مشترکا قطعنامه ای را در مورد جنگ داخلی اسپانیا وتو کردند.

چین:
در فاصله سال های 1946 و 1971، کرسی چین توسط جمهوری چین (تایوان) اشغال شده بود که تنها یک بار از حق وتو برای مسدود کردن تقاضای عضویت مغولستان در سازمان ملل استفاده کرد. چین در سال 1972 دو قطعنامه را وتو کرد: یکی برای رد درخواست عضویت بنگلادش و دیگری به اتفاق روسیه در مورد وضعیت خاور میانه. چین یک بار نیز در سال 1999 قطعنامه ای را برای تمدید اختیارات نیروهای بازدارنده سازمان ملل در مقدونیه وتو کرد و یک بار دیگر در سال 1997 مانع از تصویب قطعنامه ای شد که هدف از آن اعزام 155 ناظر سازمان ملل به گواتمالا برای تایید اجرای آتش بس در آن کشور بود.

با این وصف از حقو قدانها جهان و روسای جمهور ها ( از شاهان انتظار نمی رود ) انتظار داریم هر چه زودتر منشور سازمان ملل و شورای امنیت را اصلاح كنند و حق عضویت دایم و حق وتو 5 كشور دیكتاتور و برهم زننده نظم جهان را حذف كنند آنهم با رای مجمع عمومی ..دیگر نمی شود پنچ كشور جهان قلدوری كنند و خود را قیم جهان بدانند...
dardnews.ir

اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و روزنامه نگار ( كارشناس حقوق بین الملل خصوصی)

باید در سازمان ملل اصلاحات انجام شود(منشور سازمان ملل متعلق به پنجاه سال پیش است نه امروزو كشورهای پیروز در جنگ جهانی دوم منشور را به نفع خود تنظیم كردند ) و حق عضویت دایم و حق وتو پنچ كشور در شورای امنیت سازمان ملل حذف و مقر سازمان ملل به بیت المقدس انتقال یابد .آمریكا با عملكرد خود نشان داده است دولتی دیكتاتور و متجاوز و مغایر دموكراسی و حقوق بشر در جهان عمل می كند و مثال ساده :حق وتو و عضویت دایم در شورای امنیت سازمان ملل وتجاوز و اشغال چندین كشور مستقل جهان به بهانه دموكراسی و حقوق بشر وحمایت از دولت اشغالگر اسراییل و حكومتهای پادشاهی (بدون رای خاور میانه و عرب )و كودتاگران در منطقه ..دكتر محمد علی هالو

سازمان ملل متحد به عنوان نمادین ترین الگوی جمع گرایی و تلاش در جهت عدم تکرار جنگ جهانی دیگری پایه ریزی شد. سازمانی که فراز و فرودهای طی شده توسط آن نشان دهنده زخم هایی کهنه است که هراز گاهی سر باز کرده و خونی دوباره از پی آن روان می گردد. از جمله این زخم های کهنه را می توان در حقی به نام وتو دانست. حقی که به باور مردم عصر پایه ریزی آن، پذیرشش به مثابه تن دادن با اکراه به دیکتاتوری قدرت های بزرگ بود(اینجا). دیرزمانی است که این دیکتاتوری ابرقدرت ها مورد نقد و خدشه بوده است. از آن جمله می توان به موضع جنبش عدم تعهد و بیانیه آن اشاره نمود(اینجا). علاوه بر این تلاش های مرحوم کوفی عنان، دبیر کل اسبق سازمان ملل متحد، در جهت ارائه ساختاری نوین به منظور درانداختن طرحی نو در شورای امنیت را نیز نباید از یاد برد. هرچند که طرح مذکور خللی به حق وتو وارد نساخت و تنها در صدد افزایش بازیگری سایرین در این نهاد بود لکن منتج به نتیجه نگشت و در همان زمان به بن بست رسید. این طرح در ابتدای امر بر ویرانه های ناشی از جنگ جهانی دوم بنا شده بود لکن همانگونه که در اینجا نیز بدان اشاره شده است، این دیکتاتوری ابرقدرت ها اکنون به پشتوانه قدرت هسته ای قوام و دوام پیدا کرده و دچار استحکامی بیش از پیش گردیده است.

جهت بررسی دقیق ریشه های حق وتو باید به کنفرانس سانفرانسیسکو و وقایع آن نگاهی انداخت. جایی که مخالفت های عمیق با ایجاد چنین رجحانی، نشان از نگرانی هایی در خصوص نحوه استفاده از این حق است. پیش از این کنفرانس، و در کنفرانس یالتا، سران آمریکا، انگلستان و شوروی سابق بر وضع طرحی به نام وتو برای پنج قدرت برتر زمان، به جهت اعمال در وضعیت های مداخله نظامی توافق نمودند و آنرا به سایر کشور های حاضر در کنفرانس سانفرانسیسکو پیشنهاد دادند. چنین راهکاری به منظور تضمین برقراری امنیت در جامعه ای رهایی یافته از دو جنگ جهانی بود. فلسفه ای که با بررسی همان کنفرانس و گفتگوهای رد و بدل شده می توان دریافت که چندان هم مقبول نبود. (برای بررسی کنفرانس سانفرانسیسکو بنگرید به اینجا و اینجا) در همان زمان یکی از سرسخت ترین مخالفت ها از جانب نماینده استرالیا ابراز گشت (جهت مطالعه مواضع نماینده استرالیا بنگرید به اینجا). نماینده استرالیا ضمن غیرعادلانه خواندن این حق براین باور بود که حق وتو به شدت تحدیدی است بر قدرت کشورهای کوچک و یا نه چندان بزرگی چون خودِ استرالیا. موضع استرالیا آن چنان جدی بود که ابتدائاً در حین مباحث کمیته سوم کنفرانس سان فرانسیسکو، تلاشی در جهت حذف حق وتو را سازمان داده بود؛ تلاشی که با حمایت کشورهای دیگری نیز همراه بود، همچون هلند. نماینده چین در این بین نظری تاریخی را ارائه می دهد (اینجا)؛ نظری که هرچند در آن برهه زمانی به منظور مقابله با تلاش های استرالیا ابراز گشته بود، لکن اکنون نیز توانایی راهگشایی دارد. نماینده چین بیان میدارد: «در دَوَران بین ایجاد یک سازمان ایده آل و یک سازمان مؤثر، ما ترجیح می دهیم که دومی را برگزینیم.» این دیدگاه به روشنی می تواند پاسخی برای اذهان پرسشگر از نقش سازمان ملل متحد باشد. اذهانی که همواره در تلاطم این سوال اند که چرا سازمان ملل ایده آل های فردی و جمعی بین المللی را برآورده نمی سازد؟ پاسخ روشن است. از ابتدا نیز قرار بر چنین چیزی نبوده است! در کمیته بررسی پیشنهاد نماینده استرالیا در جهت حذف حق وتو، نمایندگان انگلستان و ایالات متحده صراحتاً گزاره هایی را بیان می دارند که در عمق خویش تهدیدی است علیه پذیرش پیشنهاد نماینده استرالیا. نماینده انگلستان ابراز می دارد که اگر حق وتو برای پنج قدرت بزرگ به رسمیت شناخته نشده و پذیرش نشود، این پنج قدرت از الحاق به سازمان ملل متحد امتناع خواهند نمود. نماینده آمریکا نیز از منطق بد و بدتر بهره می جوید (اینجا). او بیان می کند که عدم حصول یک توافق جمعی در جهت دستیابی به منشور بدتر از پذیرش حق وتو است. در نهایت و در هنگام رأی گیری نهایی، حق وتو، هرچند غیرقابل دفاع، لکن به تصویب رسید و پنج قدرت بزرگ به یک نابرابری مشروع دست پیدا کردند.

شورای امنیت همانگونه که در بند 1 از ماده 24 از منشور ملل متحد آمده است مسئولیت اولیه حفظ صلح و امنیت بین الملل را بر عهده دارد. بنای این تعهد با توسل بر حق وتو تضمین گشته بود، لکن در ادامه راه چنین امری محقق نگشت. به نظر می رسد که اعضای دائمی شورای امنیت علاقه وافر و بی رویه و ضابطه ای به استفاده از این حق دارند (اینجا). اعضای دائمی و پنج قدرت بزرگی که قرار بود روزگاری، به محافظان صلح و امنیت بین المللی مبدل گردند، حال با عدم مهار لویاتانی به نام قدرت نظامی من جمله هسته ای، خود بحران سازی کرده و نیز از تلاش شورای امنیت برای انجام مسئولیت اصلی و اولیه اش جلوگیری می کنند. مثال های این چنین رویکردی کم نیستند.

همین رویکرد افراطی اعضای شورای امنیت، سازمان ملل متحد را رهنمون راهکاری به نام اتحاد برای صلح شد. قطعنامه اتحاد برای صلح یا قطعنامه 377، در نگاه اول راهکاری است در جهت خروج از بن بست شورای امنیت. بن بستی که در موارد تهدید علیه صلح، نقض صلح یا عمل تجاوز و عدم کارایی شورای امنیت به دلیل استفاده یکی از اعضاء از حق وتو، موضوع می تواند در مجمع عمومی طرح شده و به بررسی گذارده شود و عنداللزوم، تصمیماتی در این موارد اتخاذ گردد. فارغ از خدشه های حقوقی وارده به چنین موضوعی، باید به ریشه ایجاد چنین راهکاری نظر داشت. این قطعنامه به پیشنهاد ایالات متحده و در جریان وتو های مکرر شوروی سابق در جریان بحران کره بوجود آمد. فارغ از راهگشا بودن یا نبودن چنین راهکاری، با عنایت به چنین ریشه ای، نیک می توان پی برد که خودِ این راهکار نیز هدفی جز مقابله خودِ اعضای شورا برای تحکیم سلطه خویش نیست. اتحادی که در کنفرانس سانفرانسیسکو و در جهت تلاش برای تضمین چنین حقی وجود داشت، اکنون جایش را به مقابله های متعددی داده است که هر یک در پی افزایش اقتدار خویش است.

آخرین نمونه از چنین (سوء)استفاده از حق وتو، به بحران اوکراین مربوط است. سرانجام پس از کشمکش های متعدد، رئیس جمهور روسیه فرمان حمله به اوکراین را صادر نمود. فرمانی که علی رغم همه بحث های متعدد حقوقی، به نظر میرسد به بهانه توسل به ماده 51 منشور آغاز گشته و در تقابلی صریح با بند 2 ماده 4 همان متن است. منطقاً در چنین حالتی ورود شورای امنیت به جهت ارائه تضمین حفظ صلح و امنیت بین المللی قابل پیش بینی است. ورودی که به وقوع پیوست لکن با سدی به نام وتو روبرو گشت. در واقع به همان میزان که ورود شورای امنیت روشن و واضح می نمود، اعمال وتو توسط روسیه در جریان بررسی چنین قطعنامه ای نیز روشن و واضح بود. در میانه بحث و گفتگوهای پیرامون موضوع، مابین حاضران در جلسه، آنچه که بیشتر از هر چیزی ایجاد مسئله می نماید، عدم لزوم ارائه هیچ آستانه ای از مشروعیت در استفاده از حق وتوست. نماینده روسیه در این جلسه آشکارا خودِ اوکراین را دلیل حمله روسیه به آن معرفی نمود و دولت خود را از هرگونه مسئولیتی مبرا دانست.

چنین (سوء)استفاده هایی از حق وتو تا آنجایی پیشروی نموده است که ظاهراً از آستانه تحمل یار و یاور همیشگی شورای امنیت، یعنی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، نیز خارج شده و علناً در پی یافتن راهی برای خروج از این بن بست است. چندی از خواهش و تمنای دبیر کل سازمان ملل نگذشته است (اینجا) که مجمع عمومی دست به ابداع راهی نو زده و بخت خود را در این مسیر آزموده است. اندک مدتی پس از ناکام ماندن آقای دبیر کل در فراخواندن وجدان و تلاش برای جلب توجهات به انسانیت، به نظر میرسد که اکنون مجمع عمومی نیک دریافته است که شکاف عمیق ایجاد شده توسط ابزاری به ظاهر مشروع به نام حق وتو، نیازمند کنترل و مهار قدرتمندتری از ایراد نطق است. بدین جهت قطعنامه ای از سوی مجمع عمومی در جهت نظام مند نمودن اعمال حق وتو به تصویب رسیده است (اینجا). هرچند که این قطعنامه و نوع سازکار تدارک دیده شده در آن جنبه پسینی و نه پیشینی دارد، بدین معنا که پس از اعمال حق وتو در شورای امنیت به دنبال بحث و تبادل نظری نظام مند در راستای ارزیابی مشروعیت یا فِقَدِ آنست، لکن در مقامی حداقلی نشان از آن دارد که مجمع عمومی دریافته است که حق وتو اکنون، نه به عنوان ابزاری برای حفظ صلح و امنیت، که به سرپوشی برای سرکشی ها و یاغی گری های صاحبان ثروت و قدرت مبدل گشته است. با بررسی بندهای پنج گانه این قطعنامه بالاجمال میتوان اظهار داشت که مجمع عمومی به دنبال همراه نمودن شورای امنیت در جهت نظام مند سازی توسل به این حق است. آنچه که تکیه کلام مجمع عمومی در این قطعنامه است، تلاش بر برگزاری جلساتی تعاملی پس از اعمال حق وتو است؛ جلساتی که هنوز مشخص نیست چه خروجی دقیقی ارائه خواهند نمود و چگونه و با چه چارچوب دقیقی به مقابله با لجام گسیختگی توسل به حق وتو خواهد پرداخت.

در این میان هم چنان یک پرسش پابرجاست؛ آیا این میزان از آزادی عمل اعضای دائم در جولان عرصه بین المللی و سپس پناه گرفتن در مأمن امنی به نام حق وتو در همین حد باقی خواهد ماند یا ادامه دار خواهد بود؟ به نظر میرسد که پاسخ به این پرسش با بررسی سابقه های تاریخی چندان دشوار نیست. خیر؛ این مسیر پایانی بر (سوء)استفاده از حق وتو نخواهد بود.

ه گزارش شورای نگهبان، محمدحسن صادقی‌مقدم در همایش اعضای هیئت‌های نظارت استانی سراسر کشور که با عنوان «انتخابات قوی، منظم و موثر» در مشهد مقدس برگزار شد، با بیان این‌که «انتخابات پیش‌رو برای انتخاب ۲۹۰ نماینده مجلس و ۹۶ نماینده مجلس خبرگان رهبری برگزار می‌شود»، بر رعایت قانون در نظارت بر انتخابات تاکید کرد. در انتخابات امسال همچون ادوار گذشته هیئت‌های نظارت استانی و هیئت‌های نظارت حوزه‌های انتخابیه و شبکه عظیم ناظران مردمی شامل ۳۰۰ هزار نفر ناظر، براساس قانون انتخابات اصلاحی ۱۴۰۲ بر اجرای انتخابات نظارت خواهند کرد.

وی درباره اقدامات صورت گرفته برای صیانت و پاسداری از رای مردم بیان داشت: با هماهنگی‌های کاملی که از آغاز سال ۱۴۰۲ با کلیه دستگاه‌های مرتبط با اجرا و نظارت بر انتخابات به‌ویژه وزارت کشور به‌عنوان مجری انتخابات و همچنین دستگاه قضایی، وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، فرماندهی انتظامی، صدا و سیما و ثبت احوال صورت گرفته، امیدواریم که امر نظارت بر انتخابات و صیانت از آرای مردم با رعایت راهبردهای مورد تأکید مقام معظم رهبری (مدظله العالی) شامل مشارکت، سلامت، امنیت و رقابت شاهد حضور پرشور مردم و انتخاباتی باشکوه باشیم. از سایر دستگاه‌های اجرایی که براساس قانون مکلف به همکاری با وزارت کشور و شورای نگهبان در برگزاری انتخابات و صیانت از آرای مردم شده‌اند به ویژه سازمان برنامه و بودجه کشور تشکر و قدردانی می‌کنیم.

وی با اشاره به تکالیف قانونی از جمله قانون شفافیت نظارت بر تأمین مالی فعالیت‌های انتخاباتی در انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب سال ۹۸ تأکید کرد که عزم جدی وزارت کشور و به‌ویژه شورای نگهبان بر رعایت قانون مذکور است.

عضو حقوقدان و معاون اجرایی و امور انتخابات شورای نگهبان در همین زمینه از کلیه داوطلبان خواست که با مراجعه به قانون مذکور به‌ویژه ماده ۷ حساب مخصوصی مربوط به هزینه‌های انتخاباتی افتتاح و هنگام ثبت‌نام در زمره مدارک لازم برای ثبت‌نام درج کنند. داوطلبان گرامی موظفند کلیه واریزی و برداشت و نقل و انتقال وجوه و منابع نقدی مربوط به هزینه‌های انتخاباتی را از حساب مذکور انجام و شماره حساب مذکور را در فرم ثبت‌نام درج کنند. در بندهای سه‌گانه ماده ۳ قانون مذکور آمده است که کلیه هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم باید منحصرا از اموال و دارایی شخصی داوطلب و کمک‌های احزاب و گروه‌های سیاسی حامی داوطلب و کمک اشخاص حقیقی و حقوقی و از حساب مخصوصی که توسط داوطلب اعلام می‌شود، تامین شود.

وی به آمادگی کامل شورای نگهبان، هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات، هیئت‌های نظارت استانی سراسر کشور و همچنین هیئت‌های نظارت حوزه‌های انتخابیه و شبکه ۳۰۰ هزار نفری نظارت مردمی به عنوان مدافعان حریم مردم‌سالاری دینی اشاره و تاکید کرد: این شبکه که با تعهد دینی و انقلابی در انتخابات‌های مختلف یار و مددکار شورای نگهبان است از آرای مردم بصیر و انقلابی و متعهد به عنوان امانت به خوبی صیانت می‌کند

کتاب "نبرد مقدس فرزندان روح‌الله"_ رونمایی توسط سردار سرتیپ شالیگار فرمانده شمالغرب کشور

با حضور سردار سر تیپ شالیکار فرمانده عملیاتی قرار گاه شمالغرب ایران و همرزمان بسیجی هشت سال دفاع مقدس اسماعیل اسد ی دارستانی نویسنده کتاب رونمایی بر گزار شد

بنابر درخواست خبر تکرار میشود

کتاب "نبرد مقدس فرزندان روح‌الله"_ رونمایی توسط سردار سرتیپ شالیگار فرمانده شمالغرب کشور

توضیح تاکنون نماینده ولی فقیه در سپاه و همرزمان ارتشی و با زنشسته و دلیر مردان لشکر 16 زرهی و همرزمان بسیجی این بسیجی که سیزده ساله به جبهه رفته بود تجلیل ها متعدد شده است و کتاب جزو مرجع کتابها دفاع مقدس سپاه و نیزوهای مسلح قرار گرفت و در موزه بنیاد شهید این کتاب نگهداری میشوئد تاکنون از انی نویسنده شش کتاب چاپ شده است

کتاب "نبرد مقدس فرزندان روح‌الله"، بازخوانی خاطرات چهار رزمنده آستارایی

آستارا - ایرنا - کتاب «نبرد مقدس فرزندان روح‌الله» به قلم «اسماعیل اسدی دارستانی» در مورد هشت سال جنگ تحمیلی است و گوشه‌ای از وقایع دوران دفاع مقدس را از زاویه دید چهار عضو یک خانواده اهل آستارا که عازم جبهه‌ها شدند در کنار بیان شرح حال و خاطره‌های آنها روایت می‌کند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، همزمان با آغاز حمله نظامی از سوی رژیم بعثی در سال ۱۳۵۸ هزاران نفر از افراد نظامی و غیرنظامی برای دفاع از مام میهن به جبهه‌های جنگ در جنوب و غرب کشور اعزام و با رشادت خود مانع از اشغال خاک کشور توسط دشمن متجاوز و همپیمانانش شدند.

برخی رزمندگان با استفاده از ظرفیت پایگاه‌های بسیج محله‌ها و مسجدها به صورت داوطلبانه اعزام شدند که جانباز شهید «اسدالله اسدی دارستانی» و سه فرزند جانبازش از اهالی شهرستان آستارا بودند از جمله آنهایی بودند که با همین روش به جبهه‌ رفتند.

اسماعیل اسدی دارستانی، ارتشی درجه‌دار بازنشسته که فرزند بسیجی جانباز شهید و برادر ۲ رزمنده بسیجی جانباز است و خود نیز به عنوان رزمنده بسیجی به درجه جانبازی نائل آمده، در این سال‌ها به عنوان روزنامه‌نگار و نویسنده دست به قلم بوده و پنج عنوان کتاب پیش از این به عنوان محقق و مولف در موضوعات مختلف و یک کتاب در حوزه دفاع مقدس داشته است.

وی همچنین نسبت به نگارش کتابی با عنوان «نبرد مقدس فرزندان روح‌الله» و ثبت گوشه‌ای از خاطرات دوران دفاع مقدس با زبانی عامیانه و خودمانی همت گماشته که در روزهای پایانی تیر ۱۴۰۲ انتشار یافته است.

نویسنده در این کتاب تشریح می‌کند که چگونه در عنفوان نوجوانی با همراهی برادرش به عنوان بسیجی داوطلب جداگانه از شهرستان‌های رودبار و آستارا پس از آموزش در پادگان آبی و خاکی سپاه در پادگان شهید چمران انزلی در تیر ۱۳۶۶ به جبهه رفته‌اند.

«من ۱۴ ماه سابقه دارم و مهدی به عنوان دانش‌آموز جانباز ۱۱ ماه سابقه حضور در جبهه دارد و هر ۲ در عملیات آزادسازی ماوود عراق و آزادسازی شلمچه هم حضور داشتیم که مهدی پس از جانبازی از کار افتاده شد ولی من به استخدام ارتش درآمدم و درجه‌دار بودم اما به دلیل تاثیرات ناشی از انفجار و جانبازی، در سال ۱۳۷۶ بازنشسته شدم.»

مواجهه با منافقین، از عراق تا آلمان

این کتاب شامل خاطره‌های واقعی چهار بسیجی رزمنده داوطلب هشت سال دوران دفاع مقدس، پدر جانباز شهید و سه برادر بسیجی جانباز است که در آن تلاش شده از عملیات‌ها و نبردهایی که رزمندگان بسیجی «اسدالله، ساسان، مهدی و اسماعیل» اسدی دارستانی بین سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ در آن حضور داشتند، صحبت شود.

حاج اسدالله اسدی دارستانی در سن ۴۹ سالگی و فرزندانش اسماعیل و مهدی در سن ۱۳ و ۱۵ سالگی به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شدند که پس از زخمی شدن پدر و فرزندان در نهایت پدر که از سال ۱۳۶۴ جزو جانبازان ۷۰ درصد شده بود، در سال ۱۳۸۸ به جمع شهیدان پیوست.

در بخش نخست کتاب در خاطره‌ای از شهید اسدالله اسدی دارستانی آمده است:

«منافقین در جبهه یا در بین ما برای بعثی‌ها جاسوسی می‌کردند یا همراه با ارتش عراق در حال مبارزه با ما بودند و در آلمان که ما را برای مداوا می‌بردند، گاهی به دیدارمان می‌آمدند.

در ابتدا خودشان را عضو سازمان مجاهدین خلق معرفی نمی‌کردند و از ما می‌خواستند به انتخاب خودمان در یکی از کشورهای غربی فوری پناهنده شویم؛ می‌گفتند که حکومت ایران در چند ماه آینده نابود می‌شود.

بعدها فهمیدیم آنها عضو سازمان مجاهدین خلق هستند؛ چند باری به آنها گفتم که اگر ایرانی هستید، چرا با صدام یکی شدید و اگر برای آزادی ایران کار می‌کنید، چرا با ارتش متجاوز اشغالگر جنایتکار عراق همکاری کردید و در جنگ ما را به آنها می‌فروختید؟»

کشف جاسوس گروهان توسط شاگرد ممتاز درس ایثار

در قسمت دیگری از کتاب آمده است: فرمانده چاشنی نارنجکی را که در دست داشت از ضامن کشید ولی در حال پرتاب یک‌باره خودش نقش بر زمین شد و نارنجک در بین بسیجی‌ها افتاد.

مهدی که در اول صف بود، خود را روی نارنجک انداخت و پس از مدتی همه با ناباوری دیدند که نارنجک عمل نکرد و فرمانده گروهان سرپا ایستاد و دستور برپا داد و به او گفت «بلندشو بسیجی دلاور، ثابت کردی که در مورد ممتاز بودن شما اشتباه نکردم».

من خیلی خوشحال شدم که دست‌کم یک نفر بسیجی در بین شما هست که برای نجات جمع بسیجیان، جان خود را فدا کند و این درس شجاعت و ایثار درس آخر دوره آموزشی شماست و این آموزش از تمام فنونی نظامی که یادتان دادم بالاتر است.

علت اصلی پیروزی رزمندگان ایرانی با دست‌های خالی در برابر ارتش مجهز متجاوز عراق، شجاعت و ایثار رزمندگان است؛ بسیجی باید فدای رهبر، حافظ و حامی مکتب، امنیت، رفاه و آسایش مردم ایران در هر نقطه از جهان باشد.

فرمانده اتمام دوره آموزشی بسیجیان را اعلام و برای سلامتی رزمندگان اسلام و طول عمر امام خمینی دعا کرد که بسیجیان آمین گفتند و به این ترتیب دوره‌ای که قرار بود ۴۵ روزه تمام بشود، به علت نیاز جبهه‌ها به نیرو، ۳۸ روزه تمام شد و افراد پیش از اعزام برای یک هفته به مرخصی رفتند».

همچنین در ادامه کتاب با اشاره به خاطره‌های دوران پس از اعزام ۲ برادر نوجوان به جبهه آمده است:

"پیش از نخستین عملیاتی که قرار بود من و مهدی هم در آن شرکت کنیم، هر ۲ سرگرم گشت‌زنی بودیم که مهدی متوجه مکالمه عربی شد و به گوشه‌ای خزید؛ ناصر، بیسیم‌چی گروهان را دیده بود که به زبان عربی صحبت می‌کند و موضوع را با من و فرمانده گروهان در میان گذاشت و فرمانده گفت که مهدی جان مواظب ناصر باش و ۲ نفری او را زیر نظر بگیرید تا فردا موضوع را با حفاظت اطلاعات در میان بگذارم.

فردای آن شب، ۱۲ بامداد عملیات آغاز شد و نیروهای اسلام بدون مقاومت و درگیری شدید با دشمن چندین کیلومتر پیشروی نمودند که مهدی دید یک‌باره ناصر ناپدید شده است و موضوع را با فرمانده در میان گذاشت و به دنبال ناصر گشت.

مهدی پس از جست‌ و جوی فراوان، ناصر را پشت یک خودروی منهدم شده پیدا کرد که به زبان عربی اطلاعات عملیات را به دشمن بعثی می‌داد و دیگر مطمئن شد که علت شهید شدن نگهبان خط‌ها کسی به غیر از ناصر نبوده است.

ناصر وقتی مهدی را در مقابل خود مشاهده کرد، یک عدد کپسول سیانور در دهان خود گذاشت و در عرض چند لحظه مرد و فرمانده گروهان بلافاصله موضوع لو رفتن عملیات را به فرمانده گردان، لشکر و قرارگاه اطلاع داد.

فرمانده گردان هم به فرمانده گروهان دستور داد که برای نجات نیروها، پس از گردان عقب‌نشینی نمایید و در غیر این صورت فرار از محاصره غیرممکن است ...».

ماجرای ۲ حماسه و عینک شکسته

حماسه نخست از زبان حاج اسدالله و همرزمان است که "روزی در عملیات آزادسازی حصر آبادان در یکی از مناطق جنگی وقتی در عملیات چریکی سنگرهای فتح شده را بازرسی می‌کردیم که عراقی‌ها مخفی نشده باشند و مدت‌ها بود غذای گرم و گوشت نخورده بودیم.

هنوز عملیات تمام نشده بود که نزدیک آبگیری بوی کباب از سنگری به مشام رسید و با عجله به همراه همرزمان رفتیم و در نزدیکی‌اش صدای زیارت عاشورای رزمنده‌ای به گوش خورد.

یکی از دوستان گفت که نکند تله دشمن باشد و از این رو با احتیاط کامل جلو رفتیم اما با صحنه دلخراشی مواجه شدیم؛ دیدیم یک بسیجی ۱۶ ساله دست خود را روی آتش گذاشته است و می‌سوزاند و زیارت عاشورا را زمزمه می‌کند.

سریع به طرفش رفتیم چون فکر کردیم موجی شده است که دستش را می‌سوزاند ولی بعد متوجه شدیم که مچ دستش تیر خورده و او برای جلوگیری از خون‌ریزی شدید و نجات جانش در حال سوزاندن دستش است؛ این بسیجی نوجوان از نیروهای تالشی لشکر گیلان بود. "

حماسه دوم هم اینکه "مسئول عده‌ای از نیروهای رزمنده در منطقه عملیاتی و در حال حمل مهمات انبار (زاغه) گردان بودیم؛ قرار بود عملیات به‌زودی آغاز شود و گلوله‌های خمپاره و آرپی‌جی را با کمک سایر بسیجیان داخل انبار می‌بردم.

یک‌دفعه با حمله هوایی دشمن، زاغه هدف یک راکت قرار گرفت و من خود را بر اثر موج انفجار در هوا حس کردم که از زمین دور می‌شوم و از آن زمان تا ۴۵ روز در بیمارستان بیهوش بودم؛ پس از بهبودی به منطقه برگشتم.

دیگر رزمندگان زنده ماندن مرا معجزه می‌دانستند؛ چون حتی آنهایی که چند متری از من دورتر بودند، بر اثر ترکش‌های فراوان و موج انفجار حتی جنازه‌هایشان پیدا نشده بود و درجا شهید شده بودند ...

همچنین در بخشی از این کتاب در مورد دیگر شهیدان و همرزمان از جمله تشریح شده است: اخلاق و رفتار خوش او زبانزد همه رزمندگان بود و حتی بعضی با او دوست بودند ولی اسمش را نمی‌دانستند و فقط از چهره حسن را می‌شناختند.

اول آبان۱۳۶۲ بود و عملیات والفجر چهار آغاز شد، حسن را دیدم که سخت گریه می‌کند و با دوستانش در حال خداحافظی است؛ پس از چند دقیقه به طرف کنگرک که بلندترین ارتفاع آن محدوده (مریوان) بود، حرکت کردیم.

درگیری که آغاز شد، حسن شهامت زیادی از خود نشان داد ولی در پی یک انفجار مهیب ناگهان بر روی زمین افتاد؛ بالای سرش دویدم و متوجه شدم با خنده می‌گوید: «این عراقی‌های بی‌همه‌چیز از سر عینک ما هم نگذشتند و آن را شکستند ...» .

کتاب نبرد مقدس فرزندان روح‌الله با ۵۱۰ صفحه در ۱۰ هزار نسخه روانه بازار شده است.

خبر اسماعیل _ اولین پایگاه خبری و تحلیلی پشت پرده و افشا ساز در ایران

مطالب و اخبار تاریخی و حماسی و اشعار و جنگ ها و... اخبارنقض حقوق بشر و محیط زیست

خبر اسماعیل اولین پایگاه خبری و تحلیلی و خبرنگاران بذون مرز ایران و.. پشت پرده و ضد فساد و تبعبض و ظلم و ستم در ایران و بدون تعارف و خبرنگار بذون مرز ایران و افشا ساز {خبرنویسی و اصول نوشتن خبر}

فساد و رشوه و تخلفات و ظلم و ستم و نا عدالتی و کم کاری کنارکنان و ظلم و ستم و تبعض و شجاعت و ایثار در هر شهر و روستا و جنایات پشت پرده و اخبار پشت پرده را افشا کنید، پاداش بگیرید پاداش همه با خداست دارستانی واتساپ

09112850112

0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

کتاب "نبرد مقدس فرزندان روح‌الله

برای مطالعه کل کتاب بصورت انترنتی روی کتب نبرد مقدی کیلک کنید .. استفاده برای منابع رساله دانشگاهی یا مطالعه یا مقاله با ذکر منبع مجاز است .

هر گونه از روی چاپ برای استفاده عموم آزاد است

{سرگذشت و خاطرات پدر جانباز شهید بسیجی و سه فرزند بسیجی اش در عملیات و جانباز در هشت سال دفاع مقدس 1359 تا مهرماه 1367}

اولین پایگاه خبری و تحلیلی افشا ساز ی و مستقل خبرنگاران برون مرزی در ایران

فساد و رشوه و تخلفات و ظلم و ستم و نا عدالتی و کم کم کاری کنارکنان و اذیت و ازار توسط اوباش و شجاعت و یثار در هر شهر و روستا و جنایات پشت پرده و اخبار پشت پرده را افشا کنید، پاداش بگیرید پاداش همه با خداست دارستانی واتساپ 09112950112

کتاب "نبرد مقدس فرزندان روح‌الله"_ رونمایی توسط سردار سرتیپ شالیگار فرمانده شمالغرب کشور

/ برای مطالعه کل کتاب بصورت انترنتی روی کتب نبرد مقدی کیلک کنید دانلو و چاپ آزاد است

مشاهیر و چهر های ماندگار آستارا و لوندویل :

دکتر امین کیوان پدر شیلات ایران

دکتر بهزاد بهزادی نویسنده مترجم و پژوهشگر زبان آذری

نیما یوشیج پدر شعر نو که چندین سال در دبیرستان تاریخی حکیم نظامی تدریس می کرده است.

سرهنگ جلیل بزرگمهر وی وکیل مدافع دکتر مصدق بود.

پروفسور مصطفی عسکریان مدرک دکتری سوربن (دانشگاه) فرانسه عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی

اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و رزونامه نگار و فعال حقوق بشر و محیط زیست وبلاگ نویس جهانی ودرجه دار بازنشسته ارتش وچهر ه سیاسی

دکتر حسن پوربابایی دکترای جنگلداری از دانشگاه تربیت مدرس و رئیس دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان

بهروز نعمت الهی محقق و نویسندهٔ کتاب تاریخ جامع آستارا و حکام نمین، دو دیوان شعر فارسی و آذری از وی به جا مانده‌است.

حجت السلام دکتر رضا برنجکار عضو هیأت علمی دانشگاه تهران.

مهندس یونس ابراهیمی پدر کیوی و مرکبات ایران. محقق و نویسنده کتاب و مقالات متعدد در امور کشاورزی در ایران.

عزیز ناطقی نویسنده، دبیر ریاضیات و نویسنده چندین کتاب راهنمای آموزش ریاضیات.

جمشید ملکی محقق و نویسنده تاریخ آستارا.

دکتر شیرین بزرگمهر فرزند سرهنگ جلیل بزرگمهر، نویسنده و دکترای سینما تئاتر. از اساتید دانشگاههای هنر ایران.

آرمان سیف اللهی آذر نمین خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران و ترجمه چند کتاب از روسی به فارسی.

اشرف حریری محقق و نویسنده کتاب تاریخ آموزش و پرورش آستارا در دو جلد.

اسداله عبدالهیان نویسنده کتاب زیارت کعبه، آمال مسلمین و تفسیر آیات قرآنی در مثنوی

دکتر استادپور بابایی از نحبگان واستاد دانشگاههای گیلان

مهندس داوود عدالت : نویسنده و محقق باستان ایران و محقق و معلم

دکتر عسگر غنی / سردار بازنشسته موشکی وزارت دفاع از دانشمندان و نخبگان موشکی و هسته ای ایران

شهید معلم و استاد دانشگاه یوسف مرحبا نویسنده و استاد دانشگاه

چهره‌های مشهور سیاسی

شاپور مرحبا سه ۳ دوره نماینده شهرستان آستارا در مجلس شورای اسلامی (دوره چهارم – پنجم و هفتم). نویسنده چندین کتاب در مورد عملکرد و دستاوردهای پس از انقلاب برای رشد و شکوفایی آستارا

اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و روزنامه نگار و فعال حقوق بشر و محیط زیست وبلاگ نویس جهانی و مستند سازو بازنشسته ارتش وچهر ه سیاسی

دکتر صفر نعیمی جانباز و از چهرهای ماندگار هشت سال دفاع مقدس معروف به سردار سازندگی آستارا نماینده دوره نهم مجلس

فرهاد دلق پوش نماینده دوره هشتم آستارا و از چهرهای فرهنگی کشور

اسماعیل آهنی سیاستمدار واز هنرمندان ایران، نماینده دوره دوم مجلس شورای اسلامی حوزه انتخابیه گیلان (آستارا)

ابراهیم نبوی فعال سیاسی، نویسنده و هجونویس

مهندس میثم ضارب نیا استاد دانشگاه و نویسنده و فعال سیاسی

بهمن پریان : چهار دوره ریس شورای شهرستان استارا

فرداد پور امن : چهار دوره عضو شورای شهر لوندویل و ریس شورای شهر لوندویل

علی پور واجد ….از مدیران بازشسته ارشد وزارت کشور

سردار بازنشسته سپاه و تاجر معرف آستارا جلیل کریم نزاد تاثیر گذار در انتخابات آستارا

دکتر بیژن خالقوردی پور : تاثیر گذار در انتخابات آستارا ُ ریس اداره بازرگانی ُ معلم و استاد دانشگاه آستارا

چهره‌های مشهور هنری

طوفان هل عطایی آهنگساز و خواننده مقیم لس آنجلس

سروش خلیلی هنرپیشه ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون

نیما رهایی هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون استانی گیلان(شبکه باران)

منصور بنی مجیدی معلم بازنشسته و شاعر پر آوازه ملی تاکنون ۶ کتاب شعر ایشان چاپ شده‌است.

اکبر اکسیر شاعر، طنز پرداز معروف ملی، معلم بازنشسته و تاکنون چندین کتاب ایشان چاپ شده‌است.

داریوش ملک زاده : شاعر طنز پرداز و روز نامه نگار و استاد دانشگاه

مجید جوهری نویسنده و خبرنگار و ریس انجمن تاتر آستارا

فرشاد فاضلی مقدم بازیگر سینای کشور و کاردگران و فیلم ساز و مستند ساز ملی

اسماعیل اسدی دارستانی مستند ساز ، مدیر مسئول و موسس روزنامه های الکترونیکی استارا نیوزastaranews.com /astaranews1.ir و ایران نیوز irannews1.com روزنامه های شناخته شده بین المللی از سال ۱۳۷۷ خبری و تفسیر خبر و تحلیلی و حقوق بشر و محیط زیستی

خانم غزنوی هنرمند و استاد نقاش شناخته ملی

رسول علی نزاد نویسنده طنز و روزنامه نگار

بابک مجیدی کارگردان و فیلم ساز و مستندساز بین الملی

نیما رهایی بازیگر معروف سینما ملی

چهره‌های مشهور ورزشی

پایان رافت فوتبالیست اسبق باشگاه پرسپولیس تهران و باشگاه فوتبال ملوان بندرانزلی

نیما مجیدی قهرمان جهان و کاپیتان تیم ملی کیک بوکسینگ جمهوری اسلامی ایران

کاویان داداش زاده دارنده اولین مدال طلای شطرنج آسیا

پیمان آلفته قهرمان کاراته بین المللی

کیهان فیهم زاده کشتی گیر ملی و داور و مربی کشتی کشوری

چهر های مشهور مذهبی و خیرین آستارا :

شیخ قابیل روحانی مبارز علیه طاغوت و از روحانیون با اخلاق و داشمند آستارا

شیخ جلیل محسن نزاد : هیات امنا مسجد جعفر صادق ، از خیرین آستارا ، معتمدین معرف آستارا و لوندویل ، از افراد معروف مذهبی منطقه

دکتر بیزن حیات دخت معلم بازنشسته و دندانپزشک و از خیرین معروف منطقه و ریس و وموسس موسسه خیریه منطقه

چهره‌های مشهور نظامی

سرلشگر خلبان ایوب حسین نژادی

شهید جانباز سردار حاج اسدالله اسدی دارستانی شاعر و موسس موسسه جایزه صلح سبز جهانی از سرداران هشت سال دفاع مقدس که اولین بسیجی اعزامی از آستارا برای هشت سال

مهندس کیهان هاشم نیا : مدیر کل بنیاد شهید گیلان و/ معاون بنیاد شهید کشور / استاندار گیلان / جانباز ۷۰ درصد قطع نخایی/

شهید میر حسن خان تالشان / حاکم معروف ایالات تالشان جنک پار تیزانی با متجاوزین روس که تا باکو نیروهای متجاوز روس را راند بدستور دولت روسیه و با دسیسه فتعلی شاه خاین در تهران به شهادت رسید

سارا آستارایی بانویی آستارایی که در جریان تجاوز مزدوران فداییان بهمراه عده ای ازشیرزنان آستارایی در بیرون راندن ارتش متجاوز روس و فداییان در راه فاع از ایران در تا آخرین نفس با مزدروان روس جنگید و بالای دویست روس و فدایی مزودر را به هلاکت رساند.

سردار بازنشسته مهندس علیرضا نعمتی از سرداران و جانبازان هشت سال دفاع مقدس ، فرمانده سپاه آستارا ، استاد دانشگاه …

اصلاح طلبی به جریان سیاسی گفته می‌شود که انجام تغییر در جامعه را از طریق انجام اصلاحات در قوانین و سیاست‌ها و نه از طریق انقلاب و تعویض حکومت، تبلیغ می‌کند.

تاريخچه اصلاح طلبي : اسماعيل اسدي دارستاني

اصلاح طلبی سوسیالیستی یا سوسیالیسم تکاملی (به انگلیسی:revolutionary socialism)، برای اولین بار توسط ادوارد برنشتاین، که یک سوسیال دموکرات بود، مطرح شد. اصلاح طلبی بلا فاصله مورد هجمه سوسیالیست‌های انقلابی قرار گرفت. رزا لوکزامبورگ، به عنوان یکی از رهبران این جریان ضد اصلاح طلبی، در مقاله‌ای تحت عنوان " اصلاح یا انقلاب؟"[۱] که در سال ۱۹۰۰ میلادی منشر کرد، سوسیالیسم تکاملی برنشتاین را محکوم کرد. زمانی که رزالوکزامبورگ در انقلاب آلمان درگذشت، اصلاح طلب‌ها خیلی زود توانستند خود را بازیابند وبا احزاب کمونیست و بلشویک‌ها درحمایت از پرولتاریا رقابت کنند.

پس از پیروزی بلشویک‌ها در سال ۱۹۱۷ در جنگ داخلی روسیه تزاری و تثبیت قدرت در اتحاد جماهیر شوروی، بلشویک‌ها کمپینی علیه جنبش اصلاح طلبان تشکیل دادند و حتی اصلاح طلبان را" فاشیست‌های اجتماعی"(به انگلیسی:Social Fashists) خواندند. بنا بر کتاب "خداست که شکست خورده" نوشته آرتور کوئستلر که از تشکیل دهندگان واعضای سابق حزب کمونیست آلمان بود و حزبش بزرگترین حزب کمونیست در اروپای غربی بود، با شوروی همراه شد و اعلام کرد حزب سوسیال دموکرات آلمان فاشیست هستند و بزرگترین دشمن آلمان همین فاشیستهای اجتماعی اند.

امروزه، اصلاح طلبان را به عنوان چپ‌های میانه رو می‌شناسند. برخی از احزاب سوسیال دموکرات، مثل حزب کانادایی " NDP " یا احزاب سوسیال دموکرات آلمان هنوز هم اصلاح طلب خوانده می‌شوند.

اصلاح طلبی در حزب کارگر بریتانیا[ویرایش]

اصلاح طلبی در حزب کارگر بریتانیا درسالهای ۱۹۵۰ پدیدار شد و پس از آن به جذب هواداران اصلاح طلبی به جناح راست حزب کارگر معروف شدند. در سال ۱۹۵۶ آنتونی کروسلند (به انگلیسی:Anthony Crosland) "آینده سوسیالیسم"[۲] را نوشت که به عنوان مانیفست شخصی به بحث پیرامون اصلاح طلبی پرداخت. برای کروسلند، مالکیت عمومی برای سوسیالیتها به وسیله اشتغال همگانی کاهش می‌یابد و کنترل اقتصاد کینزی استثمار کاپیتالستی را کاهش می‌دهد. در سال ۱۹۶۰ پس از سه بار پیروزی متوالی حزب کارگر در انتخابات عمومی، هوگ گایتسکل به عنوان یک اصلاح طلب تلاش کرد تا بخشی از قانون اساسی را بر اساس مانیفست کروسلند اصلاح کند اما این تلاش‌ها با شکست مواجه شد.

برخی از طرفداران جوانتر گایتسکل از جمله روی جنکینس، بیل راجرز و شرلی ویلیامز حزب کارگر را در سال ۱۹۸۱ ترک کردند و حزب سوسیال دموکرات را تشکیل دادند. در نهایت اهداف و نظرات گایتسکل[۳] توانست در انتخابات پیروز شود و تونی بلر در سال ۱۹۹۵ توانست اصلاحیه قانون اساسی در انگلستان را بر اساس نظر اصلاح طلبانی چون گایتسکل و کروسلند به تصویب برساند.

ایدئولوژی

اصلاح طلبی (به انگلیسی: Reformism) مکتبی است که در آن از طریق نهادهای اجتماعی تغییراتی تدریجی و زیر بنایی در ساختارهای اقتصادی یا ساختارهای سیاسی دنبال می‌شود. این گروه در واقع واکنشی اعتراضی به سوسیالیسم انقلابی بود که معتقد بودند برای ایجاد تغییراتی انقلابی راهی جز انقلاب توده‌ها وجود ندارد.[۴]

مفهوم اصلاح طلبی در ایران

رژه سپاه دانش در سالروز انقلاب سفید شاه و مردم از بنیادی ترین اقدامات اصلاحی در ایران

اصلاح طلبی در ایران مفهومی متفاوت با آنچه در بالا گفته شد دارد. اصلاح طلبی در ایران با شاخه محافظه کاری پیوند نزدیکی دارد و اگر بخواهیم چارچوب مفهوم ایرانی اصلاحات را با مفهوم تاریخی آن مقایسه کنیم باید آن را نو محافظه کاری بخوانیم. اصلاح طلبی ایرانی در اغلب مواقع در پی تغییراتی تدریجی است ولی تفاوت آن با مفهوم اصلاح طلبی که سوسیال دموکرات‌ها در ابتدا پایه نهادند در آن است که اصلاح طلبی ایرانی اساسا درگیر تغییرات بنیادی نمی‌شود و تغییرات تدریجی فرهنگی را به تغییرات تدریجی اقتصادی و سیاسی اولویت می‌دهد. اثبات این مدعا، سابقه ایست که تاریخ از اصلاح طلبی در ایران ارائه می‌کند.[۵]

تاریخچه اصلاح طلبی در ایران

تلاش‌هایی که از زمان شاه عباس اول (۱۵۸۷-۱۶۲۹ میلادی) انجام یافت و توسط او اصلاح طلبی خوانده شد، پیگیری تغییراتی بود که وضع موجود را تثبیت می‌کرد و این اولین خواسته محافظه کاران بود. این تغییرات تدریجی گرچه جنبه رشد و توسعه داشتند ولی به هیچ وجه بنیادی نبودند. از دیگر نمونه‌های دیگر اصلاح طلبی در ایران، همچون عباس میرزا و میرزا تقی خان امیرکبیر نیز چیزی جز اصلاحات غیر بنیادی و فرهنگی محور و تدریجی نمی‌توان یافت.[۶]

شاه محمدرضا پهلوی

حتی اگر پهلوی اول را بزرگترین اصلاح طلب ایران بنامیم او نیز در نهایت اصلاح طلبی متفاوتی با نظر برنشتاین را نمایش می‌دهد. به نظر می‌رسد این اصلاح طلبی ریشه در فرهنگ خود محوری شرقی دارد.[۷] در کتاب موانع توسعه سیاسی در ایران نوشته حسین بشیریه به طور مشروح در مورد شکست اصلاح طلبی بحث شده است.[۸] این ریشه‌های فرهنگی ساختار مفهومی جدیدی برای اصلاح طلبی در ایران ساخته است.

در ایران شاید تنها کسی که با اندیشه‌های اصلاح طلبی اصیل آشنا بود و تلاش‌هایش تا حد زیادی در راستای تغییرات تدریجی و بنیادی پیش رفت، محمد مصدق بود.[۹] البته بسیاری از تحلیلگران مصدق را محافظه کار میدانند با این وجود در واقع مصدق که در بستر تحولات انقلاب مشروطه رشد کرده بود و از تبعات چنین انقلاب‌هایی آگاه بود به سوسیال دموکرات‌ها گرایش پیدا کرده بود.[۱۰] بارها در مضرات انقلاب و شکستن ناگهانی ساختارها سخن گفته بود و شاید بتوان گفت مصدق اولین کسی بود که مفهوم اصلاح طلبی را در ایران به شکل مدرن و برنشتاینی آن بنیان گذاشت. در کتاب خاطرات دکتر فاطمی، به دفعات از مصدق نقل شده بود که مشی من اصلاح طلبیست. اما با این وجود گرایش او به اندیشه‌های سوسیال دموکرات و همچنین وقوع جنگ سرد میان دو قطب ایدئولوژی باعث شد اصلاح طلبی با دخالت دول غربی و نیز تحریکات شوروی ناکام بماند و در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ این گرایش به کلی توسط محافظه کاران حذف شود.[۱۱]

پس از آن دوباره مفهوم اصلاح طلبی دراوایل دهه ۴۰ شمسی توسط محمدرضا پهلوی مطرح شد. او نیز همچون پدرش نتوانست تغییر عمده‌ای در ساختارهای سیاسی و اجتماعی ایران ایجاد کند. تغییرات فرهنگی و اقتصادی هم آنقدر نبود که بتوان گفت ساختارهای بنیادی آن تغییر کرده است. بنابراین شاه که اصلاحات را ناکام یافته است تصمیم می‌گیرد این ساختارها را با برنامه‌ای به نام انقلاب سفید یا انقلاب شاه و مردم پی بگیرد.[۱۲]

دکتر همایون امینی پسر علی امینی در کتاب بربال بحران بخشی ازین تلاش برای اصلاح را نمایش می‌دهد و اصلاح طلبی را در ایران نوعی نومحافظه کاری می‌خواند.[۱۳]

مفهوم اصلاح طلبی پس از انقلاب

صحنه‌ای از انقلاب ۵۷ مردم ایران که منجر به روی کار آمدن حکومت اسلامی شد

اصلاح طلبی در ایران پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ مفهوم دیگری یافت. در اولین دولت انقلاب و پس دولت انتقالی مهدی بازرگان در انتخاباتی آزاد ابوالحسن بنی صدر به ریاست جمهوری رسید. وی که در فرانسه اقتصاد خوانده بود، مدعی اصلاحاتی بنیادی چون دوباره‌سازی مراکز قدرت، از دور خارج کردن تدریجی سپاه پاسداران، دادگاه‌های انقلاب و کمیته‌ها و ادغام آنها در سایر سازمانهای دولتی، کاستن نفوذ روحانیون و همچنین ایجاد طرحی برای بهسازی و توسعه اقتصادی کشور بود. بسیاری بر این باور بودند که بنی صدر به واسطه تحصیل در فرانسه دارای گرایش‌های سوسیال دموکرات بود.[۱۴]

سید محمد خاتمی، رئیس جمهور دولت اصلاحات پس از سرنگونی بنی صدر، محافظه کاران و تکنوکرات‌های ایرانی حکومت را در دست گرفتند. در این دوره حاکمیت به دو بخش تقسیم شده بود. گروه محافظه کارتر به جناح راست مشهور شدند[۱۵] و گروهی دیگر به چپ ها یا اصلاح طلبان. چپ‌ها کسانی بودند که قبل از انقلاب اسلامی به گروه‌هایی چون سازمان مجاهدین خلق یا سازمان فداییان خلق نزدیک بودند و پس از انقلاب به علت اختلافات درونی منشعب شدند و سازمان‌های جدیدی یافتند برای مثال سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با اندیشه‌های آشکار سوسیالیستی در اقتصاد و به علت تاکیدشان بر حکومت اسلامی از سازمان مجاهین خلق جدا شدند. در این میان در میان روحانیت هم اندیشه‌های نو اصلاح طلبی هرچند کمرنگتر از دیگر گروهای مشهور به چپ طرفدارانی یافت. جامعه روحانیون مبارز نمونه‌ای از این گروه‌ها بودند که حامیان چپ‌ها در میان روحانیون به حساب می‌آمدندمجمع روحانیون مبارز. اما در سال ۱۳۷۶ ه. ش یا ۱۹۹۸ م در انتخابات ریاست جمهوری، سید محمد خاتمی با شعار رسمی اصلاحات سیاسی، با اکثریتی قاطع بر سر کار آمد. دولت اصلاحات در پی آن بود که جامعه مدنی در ایران شکل گیرد و فضای مشارکتی سیاسی در ایران حاکم شود. آزادی بیشتر مطبوعات، اصلاح نظام نامه تحصیلات تکمیلی، شکل دهی نهادهای مدنی همچون شوراهای اسلامی زمینه را برای تغییر تدریجی مساعدتر کرده بود. در این سالها مقابله محافظه کاران مذهبی به ویژه دخالت‌های گروه‌های فشار به وقوع بحران‌های سیاسی انجامید. تجمعات اعتراضی دانشجویان در سال ۲۰۰۰م و وقوع قتل‌های سازمان یافته[۱۶] توسط گروه‌های فشار از جمله همین بحران‌ها بود. اما اوج قدرت دولت اصلاحات به دست آوردن اکثر کرسی‌های مجلس نمایندگان در دوره ششم انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. با این وجود به علت نفوذ سنت و محافظه کاری در بخش عمده‌ای از دولت اصلاحات، اصلاحات نتوانست تغییرات ساختاری در حکومت ایجاد کند و صرفا تغییراتی غیر ساختاری در حوزه فرهنگ و جامعه مدنی شکل گرفت.[

چهره‌های مشهور علمی

• دکتر امین کیوان پدر شیلات ایران
• دکتر بهزاد بهزادی نویسنده مترجم و پژوهشگر زبان آذری
• نیما یوشیج پدر شعر نو که چندین سال در دبیرستان تاریخی حکیم نظامی تدریس می کرده است.
• سرهنگ جلیل بزرگمهر وی وکیل مدافع دکتر مصدق بود.
• پروفسور مصطفی عسکریان مدرک دکتری سوربن (دانشگاه) فرانسه عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی
• اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و روز نامه نامه نگار و فعال حقوق بشر و محیط زیست وبلاگ نویس جهانی و مستند ساز و بازنشسته ارتش وچهر ه سیاسی
• دکتر حسن پوربابایی دکترای جنگلداری از دانشگاه تربیت مدرس و رئیس دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان
• بهروز نعمت الهی محقق و نویسندهٔ کتاب تاریخ جامع آستارا و حکام نمین، دو دیوان شعر فارسی و آذری از وی به جا مانده‌است.
• حجت السلام دکتر رضا برنجکار عضو هیأت علمی دانشگاه تهران.
• مهندس یونس ابراهیمی پدر کیوی و مرکبات ایران. محقق و نویسنده کتاب و مقالات متعدد در امور کشاورزی در ایران.
• عزیز ناطقی نویسنده، دبیر ریاضیات و نویسنده چندین کتاب راهنمای آموزش ریاضیات.
• جمشید ملکی محقق و نویسنده تاریخ آستارا.
• دکتر شیرین بزرگمهر فرزند سرهنگ جلیل بزرگمهر، نویسنده و دکترای سینما تئاتر. از اساتید دانشگاههای هنر ایران.
• آرمان سیف اللهی آذر نمین خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران و ترجمه چند کتاب از روسی به فارسی.
• اشرف حریری محقق و نویسنده کتاب تاریخ آموزش و پرورش آستارا در دو جلد.
• اسداله عبدالهیان نویسنده کتاب زیارت کعبه، آمال مسلمین و تفسیر آیات قرآنی در مثنوی

چهره‌های مشهور سیاسی

• مهندس كیهان هاشم نیا جانباز 70 درصد هشت سال دفاع مقدس / ریس بنیاد شهید گیلان / معاون بنیاد شهید كشور / معاون استاندار گیلان / استاندار گیلان
• شاپور مرحبا سه ۳ دوره نماینده شهرستان آستارا در مجلس شورای اسلامی (دوره چهارم – پنجم و هفتم). نویسنده چندین کتاب در مورد عملکرد و دستاوردهای پس از انقلاب برای رشد و شکوفایی آستارا
• اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و روز نامه نامه نگار و فعال حقوق بشر و محیط زیست وبلاگ نویس جهانی و مستند ساز و بازنشسته ارتش وچهر ه سیاسی / تاثیر گذار در انتخابات شهرستانی و استانی
• کیهان هاشم‌نیا جانباز،ازچهره های ماندگار هشت سال دفاع مقدس و استاندار کنونی گیلان
• فرهاد دلق پوش نماینده دوره هشتم آستارا و از چهرهای فرهنگی کشور
• اسماعیل آهنی سیاستمدار واز هنرمندان ایران، نماینده دوره دوم مجلس شورای اسلامی حوزه انتخابیه گیلان (آستارا)
• ابراهیم نبوی فعال سیاسی، نویسنده و هجونویس
• دكتر بی‍زن خالقوردی پور ریس بازرگانی آستارا / تاثیر گذار اصلی در انتخابات آستارا / چهره معروف سیاسی در گیلان

چهره‌های مشهور هنری

• طوفان هل عطایی آهنگساز و خواننده مقیم لس آنجلس
• سروش خلیلی هنرپیشه ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون
• نیما رهایی هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون استانی گیلان(شبکه باران)
• منصور بنی مجیدی معلم بازنشسته و شاعر پر آوازه ملی تاکنون ۶ کتاب شعر ایشان چاپ شده‌است.
• اکبر اکسیر شاعر، طنز پرداز معروف ملی، معلم بازنشسته و تاکنون چندین کتاب ایشان چاپ شده‌است.
• داریوش ملک زاده شاعر و منتقد و استاد دانشگاه و روز نامه نگار

چهره‌های مشهور ورزشی

• پایان رافت فوتبالیست اسبق باشگاه پرسپولیس تهران و باشگاه فوتبال ملوان بندرانزلی
• نیما مجیدی قهرمان جهان و کاپیتان تیم ملی کیک بوکسینگ جمهوری اسلامی ایران
• کاویان داداش زاده دارنده اولین مدال طلای شطرنج آسیا
• فریدون برادران دارنده مدال طلای مسابقات دوچرخه سواری 100 کیلومتر تایم تریل بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران
• پیمان الفته / قهرمان ملی و بین الملی کاراته / ساکن امامزاده

چهره‌های مشهور نظامی

• سپهبد دكتر صفر نعیمی جانباز 50 درصد هشت سال دفاع مقدس و نماینده دوره نهم مجلس آستارا
• سرلشگر خلبان ایوب حسین نژادی
• شهید جانباز حاج اسدالله اسدی دارستانی شاعر و موسس موسسه جایزه صلح سبز جهانی از سرداران هشت سال دفاع مقدس که اولین بسیجی اعزامی از آستارا برای هشت سال دفاع مقدس در سال ۱۳۵۹

≈

4 نتیجه

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

بررسی تاریخ حقوق بشر و محیط زیست: همراه با منشور کوروش کبیر و منشور حقوق بشر جهانی و منشور محیط زیست و منابع طبیعی

ناشر: پیام سبحان

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1390

نوبت چاپ: 1

سرگذشت تالشان: تالشان جنوبی (غرب گیلان) ایران: آستارا، تالش، رضوانشهر، ماسال و شاندرمن

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1389

نوبت چاپ: 1

داستانهای آسمانی ایران

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1388

نوبت چاپ: 1

تا زنده‌ام بسیجی‌ام

ناشر: کتیبه گیل

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1386

نوبت چاپ: 1

4 نتیجه

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

بررسی تاریخ حقوق بشر و محیط زیست: همراه با منشور کوروش کبیر و منشور حقوق بشر جهانی و منشور محیط زیست و منابع طبیعی

ناشر: پیام سبحان

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1390

نوبت چاپ: 1

سرگذشت تالشان: تالشان جنوبی (غرب گیلان) ایران: آستارا، تالش، رضوانشهر، ماسال و شاندرمن

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1389

نوبت چاپ: 1

داستانهای آسمانی ایران

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1388

نوبت چاپ: 1

تا زنده‌ام بسیجی‌ام

ناشر: کتیبه گیل

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1386

نوبت چاپ: 1

4 نتیجه

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

بررسی تاریخ حقوق بشر و محیط زیست: همراه با منشور کوروش کبیر و منشور حقوق بشر جهانی و منشور محیط زیست و منابع طبیعی

ناشر: پیام سبحان

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1390

نوبت چاپ: 1

سرگذشت تالشان: تالشان جنوبی (غرب گیلان) ایران: آستارا، تالش، رضوانشهر، ماسال و شاندرمن

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1389

نوبت چاپ: 1

داستانهای آسمانی ایران

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1388

نوبت چاپ: 1

تا زنده‌ام بسیجی‌ام

ناشر: کتیبه گیل

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1386

نوبت چاپ: 1

4 نتیجه

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

بررسی تاریخ حقوق بشر و محیط زیست: همراه با منشور کوروش کبیر و منشور حقوق بشر جهانی و منشور محیط زیست و منابع طبیعی

ناشر: پیام سبحان

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1390

نوبت چاپ: 1

سرگذشت تالشان: تالشان جنوبی (غرب گیلان) ایران: آستارا، تالش، رضوانشهر، ماسال و شاندرمن

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1389

نوبت چاپ: 1

داستانهای آسمانی ایران

ناشر: بلور

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1388

نوبت چاپ: 1

تا زنده‌ام بسیجی‌ام

ناشر: کتیبه گیل

پدیدآورنده: اسماعیل اسدی‌دارستانی

سال چاپ: 1386

نوبت چاپ: 1

گذر زمان , منجیل تاریخ انتشار: 00/07/08 بدون نظر 89039 بازدید

اندازه فونت

شهید بهمن یوسفی نخستین شهید آتش نشان انقلاب اسلامی است که در ۱۷ بهمن سال ۱۳۵۷ در حین ماموریت به درجه رفیع شهادت رسید.

‍🌹🕊 شهید بهمن یوسفی🕊🌹

تاریخ شهادت: ۱۳۵۷/۱۱/۱۷

🇮🇷منجیل

شهید بهمن یوسفی در سال ۱۳۲۴ در شهر منجیل به دنیا آمد .پدرش عباس و مادرش معصومه نام داشت. تا ششم ابتدایی تحصیل کرد.

تحصیلات خود را تا کلاس ششم ابتدایی گذراند و سپس برای امرار معاش به کار پرداخت .

پس از مدتی به استخدام شهرداری منجیل درآمد. او فردی مهربان و دلسوز و دارای خصوصیات اخلاقی بسیار عالی بود به مولایش سرور و سالار شهیدان آقا ابا عبدا… الحسین(ع) عشق می ورزید و هر سال در مراسم عزاداری عاشورا درس مردانگی و آزادی می آموخت و علاقه خود را به مرادش ابراز می کرد.

زمانی که حرکتها و جنبش های انقلابی به اوج خود رسید و همه آحاد و اقشار مردم به پیروزی رساندن انقلاب اهتمام می ورزیدند او هم با این سیل خروشان حرکت می کرد و از مدافعین واقعی و سر سخت انقلاب اسلامی بود.
روز تشریف فرمایی امام خمینی (ره) سر از پا نمی‌شناخت و به شوق دیدار امام به تهران رفت .

بعد از بازگشت اظهار می کرد که من به آرزویم رسیدم و امام را زیارت کردم.
به او الهام شده بود که به شهادت می رسد زیرا پیوسته به دوستانش می گفت که من سرانجام شهید خواهم شد.
روزهای آخر رژیم منحوس پهلوی بود که مزدوران حکومت وقت بازار منجیل را در آتش کینه و دشمنی خود سوزاندند .

او که همواره هدفش خدمت به مردم و میهن عزیزش بود برای خاموش کردن آتش به کمک مردم شتافت اما بر اثر برق گرفتگی در تاریخ ۱۷ بهمن ماه سال ۵۷ یعنی درست ۵ روز قبل از پیروزی غرور آفرین انقلاب اسلامی به فوز عظیم شهادت نائل گردید و به لقاءا… پیوست.
مدفن شهید بهمن یوسفی در مزارستان شهر منجیل واقع است.
روحش شاد یادش گرامی