خبرنگار که باشی، پاسدار آبرو می شوی!

خبرنگار که باشی، پاسدار می‌شوی!خبرنگار که باشی قلمت برایت ارزش می‌آورد؛ ارزشمند که شدی تاثیر گذار هم می‌شوی و امروز است که مسئولیت اطلاع رسانی به دوش توست.

اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و وبلاگک نویس و فعال حقوق بشر و محیط زیست و روزنامه نگار جهانی نوشت:

خبرنگار که باشی قلمت برایت ارزش می آورد. ارزشمند که شدی تاثیر گذار هم می شوی و امروز است که مسئولیت اطلاع رسانی به دوش توست! همه از شنیدن اخبار بکر و تازه استقبال می کنند چه دبیرت باشد چه دوستت و چه اعضای خانواده ات! مطلع که باشی عزیز تر هم می شوی! خبرنگار بودن امروز وجدان می خواهد و صداقت! داغ شدن و تشویقی گرفتن جای خود! خبرنگار بودن نیاز به کارت شناسایی ندارد. خبر که داشته باشی خبرپراکن که شدی همه را مطلع که کردی خبرنگاری!! فقط برچسب خبرنگاری گه گرفتی حفاظت و پاسداشت اخبار و آبرو افراد توی کوله بارت است! از امروز پاسدار شده ای! پاسدار ابرو.. هر چقدر بتوانی چشم پوشی کنی از پراکندن اخبار خصوصی افراد ،برنده ای! اخلاق که داشته باشی در لیست خبرنگاران مطلع با اخلاق جا می گیری و این یعنی موفقی..موفقیت در شغل هم آرامش به همراه میاورد و برکت!

http://meybodkhabar.ir/web/5075035/-/%D8%AE%D8%A8%D8%B1%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D8%8C-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D9%88-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%DB%8C

سپهبد شهید محمدولی قرنی- اولین فرمانده و ریس ستاد مشترك جمهوری اسلامی ایران

امیر سر لشكر شهید ولی الله فلاحی ..فرماندهی كل قوا بعداز عزل بین صدر و فرمانده نزاجا و ستادمشتر ك ارتش

امیر سرلشکر شهیدقاسم‌علی ظهیرنژاد اولین فرمانده نزاجا و ژاندامری جمهوری اسلامی و ریس ستاد مشترك اسبق و
ریاست گروه مشاوران نظامی فرماندهی کل نیروهای مسلح.براثر سكته مغزی بر اثر صدمات جنگ فوت نمود.

امیرسپهبد شهید علی صیاد شیرازی: اولین جانشین ستاد کل نیروهای مسلح

امیر سرلشکر بسیجی سید حسن فیروزآبادی: اولین رییس ستاد کل نیروهای مسلح

سرلشکر غلامعلی رشید: جانشین فعلی ستاد کل نیروهای مسلح

امیر سرلشکر حسین حسنی سعدی: فرمانده نیروی زمینی ارتش و در حال حاضر معاون هماهنگ کننده ستاد کل نیروهای مسلح

امیر سرلشکر عطا الله صالحی: فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران

سردارسرلشکر محمدعلی جعفری: فرمانده کل سپاه پاسداران

امیردریابان علی شمخانی: فرماندهی نیروی دریایی ارتش و سپاه و ۸ سال وزیر دفاع و دبیر شورای امنیت ملی كشور

سردارسرلشکر سید یحیی صفوی: مشاورعالی مقام معظم رهبری در نیروهای مسلح

سردارسرلشکر مصطفی ایزدی: فرمانده اسبق نیروی زمینی سپاه

سردارسرلشکر محمد باقری: مسئول اطلاعات و عملیات ستادکل نیروهای مسلح

امیرسرلشکر محمد سلیمی: فرمانده سابق کل ارتش

سرلشکر علی شهبازی: فرمانده اسبق ارتش و عضو گروه مشاوران نظامی فرمانده معظم کل قوا

سردارسرلشکر محسن رضایی : بیش از ۱۰ سال فرمانده کل سپاه و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام

سردارسرلشکر قاسم سلیمانی: فرماندهی نیروی قدس سپاه، و پیش از آن فرمانده لشکر ۴۱ ثار الله کرمان

این سرلشكر كه فرمانده برون مرزی سپاه است لرزه برجان كاخ سفید و سران خاور میانه آنداخته است

بطوریكه شبها شاهان عرب از ترس با محافظ می خوابند...این سرلشكر افسانه ای برای جهانیان شده است.. وی را جنرال سیلمانی خوانند

سپهبد (رتبه 20)بازنشسته سپاه دكتر صفر نعیمی :سردار و جانباز(رتبه 20) بازنشسته سپاه و نماینده كنونی مجلس

کانون جایزه صلح جهانی دارستانی

اساسنامه کانون صلح جهانی دارستانی
تمام حقوق کتاب ها و اموال معنویب و مادی خودم را در این راه می گذارم اسماعیل دارستانی درجه دار بازنشسته ارتش و نویسنده و محقق هفت کتاب چاپ شده و‌پنچ‌کتاب در حال چاپ است و شاعر و رزمنده داوطلب هشت سال دفاع مقدس و فرزند جانباز شهید و برادر دو رزمنده جانباز داوطلب هشت سال دفاع مقدس
و مستند ساز و عکاس
اساسنامه
به کسانی در جهان جایزه و لوح جایزه جهانی صلح دارستانی اهدا میشود
۱_مبارزه مدنی برای آزادی و دموکراسی و حقوق بشر و محیط زیست که حانشان را بخاطر انداختن یا زندانی شدند
۲_مبارزه با جنگ و رواج صلح در جهان
۳_فعالیت برای نجات حیوانات و موجودات و‌خیات وحش و طبیعت
۴_اقدام علمی و اختراع برای نجات بشریت و زمین و طبیعت
۵_در راه آگاه سازی و‌مبارزه جهان برای شناسایی تندروهای دینی جنایتکار به جهان جدا از کدام دین باشند
۶_اموزش بیسواد ها و گرسنگان برای نجات از بیسوادی و گرسنگی جامعه
۷_برای پیشرفت و آبادانی جهان و جامعه قدم بزرگ انجام دادند
۸_موسسه صلح جهانی جهانی حق ورود به سیاست یا طرفداری از حکومت ها ندارد
۹_افراذی که با صلح درصدد براندازی دیکتاتورها بودند و هستند
۱۰_کسانی که برای رفع نژاد پرستی و برابری زنان جهان قدم بر داشتند
اولین لوح جایزه جهانی کانون صلح جهانی. به شادروان ها# گاندی رهبر صلح آمیز هند و #ماندلا رهبر صلح آمیز آفریقای جنوبی و مبارزه با نژاد پرستی
ریس کانون و هیات مدیره جایزه صلح جهانی دارستانی :ا#سماعیل دارستانی
واتساپ اسماعیل دارستانی
#کانون_جایزه #صلح_جهانی_دارستانی

کانون جایزه صلح جهانی دارستانی

اساسنامه کانون صلح جهانی دارستانی
تمام حقوق کتاب ها و اموال معنویب و مادی خودم را در این راه می گذارم اسماعیل دارستانی درجه دار بازنشسته ارتش و نویسنده و محقق هفت کتاب چاپ شده و‌پنچ‌کتاب در حال چاپ است و شاعر و رزمنده داوطلب هشت سال دفاع مقدس و فرزند جانباز شهید و برادر دو رزمنده جانباز داوطلب هشت سال دفاع مقدس
و مستند ساز و عکاس
اساسنامه
به کسانی در جهان جایزه و لوح جایزه جهانی صلح دارستانی اهدا میشود
۱_مبارزه مدنی برای آزادی و دموکراسی و حقوق بشر و محیط زیست که حانشان را بخاطر انداختن یا زندانی شدند
۲_مبارزه با جنگ و رواج صلح در جهان
۳_فعالیت برای نجات حیوانات و موجودات و‌خیات وحش و طبیعت
۴_اقدام علمی و اختراع برای نجات بشریت و زمین و طبیعت
۵_در راه آگاه سازی و‌مبارزه جهان برای شناسایی تندروهای دینی جنایتکار به جهان جدا از کدام دین باشند
۶_اموزش بیسواد ها و گرسنگان برای نجات از بیسوادی و گرسنگی جامعه
۷_برای پیشرفت و آبادانی جهان و جامعه قدم بزرگ انجام دادند
۸_موسسه صلح جهانی جهانی حق ورود به سیاست یا طرفداری از حکومت ها ندارد
۹_افراذی که با صلح درصدد براندازی دیکتاتورها بودند و هستند
۱۰_کسانی که برای رفع نژاد پرستی و برابری زنان جهان قدم بر داشتند
اولین لوح جایزه جهانی کانون صلح جهانی. به شادروان ها# گاندی رهبر صلح آمیز هند و #ماندلا رهبر صلح آمیز آفریقای جنوبی و مبارزه با نژاد پرستی
ریس کانون و هیات مدیره جایزه صلح جهانی دارستانی :ا#سماعیل دارستانی
واتساپ اسماعیل دارستانی
#کانون_جایزه #صلح_جهانی_دارستانی

قسمتی از کتاب سیزدهم اسماعیل دارستاتی جاوید و مفاخر و چهرهای ماندگار شهرستان مرزی بندر آستارا
قسمت اول :شهر آستارا
ملک الشعرامعاصر ایران _شعر فرا نوین و طنز پرداز نوین
پدر شعر طنز نوین ایران
نویسنده دهها کتاب شعر
و طنز و مقاله
استاد اکبر اکسیر (متولد ۱۳۳۲ آستارا) شاعر، آموزگار بازنشسته زبان و ادبیات فارسی، و صاحب امتیاز انتشاراتی در آستارا .. گرافیست، طنزپرداز معاصر ایرانی و صاحب نظریه شعر فرانو و مجموعه شعرهای در سوگ سپیداران، بفرمایید بنشینید صندلی عزیز، زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند، پسته لال سکوت دندان شکن است، ملخ‌های حاصلخیز، مالاریا، ما کو تا اونا شیم، من هارا شورا هارا و همچنین مجموعه « شعرهای گاوی» است که به صورت مشترک با ابوالقاسم تقوایی به چاپ رسانده است. طنزپردازی در عین سادگی و ایجاز، از ویژگی‌های برجسته اشعار اکسیر هستند..اکسیر معتقد به فقر «تولید اندیشه و نظریه‌پردازی» در ادبیات امروز است. جریان فرانو در ابتدا به صورت گروهی و با عنوان حلقه شعر فرانو مطرح بود و شاعرانی نظیر منصور بنی‌مجیدی، داوود ملک‌زاده، آرش نصرت‌اللهی و افشین خدامرد در آن حضور داشتند و البته برای پیش‌برد این جریان، به انتشار مقاله، مصاحبه و حتی ویژهٔ ادبی پرداختند. مجله ادبی دانشجویی «بلم» به سردبیری داوود ملک‌زاده در سال ۱۳۸۴، با انتشار «ویژهٔ فرانو و اکبر اکسیر» جزو اولین و موثرترین مجلات در راستای تثبیت نام فرانو بوده‌است.
در ایران و کشورهای فارسی زبان ایشان را بعنوان ملک الشعرا ایران و پدر شعر فرانوین و طنز پرداز می داند شاعر بی ادعا و برادر شهید و بدون ریا و مردمی ...
#اسماعیل_دارستاتی
#قسمتی از کتاب به اتمام رسیده اسماعیل دارستانی تاکنون هفت کتاب این نویسنده و شاعر و حماسه سرا مجوز و چاپ شده است #بسیج هشت سال دفاع مقدس و فرزند جانباز شهید بسیج و برادر دو بسیجی جانباز و ایثارگر و مستند ساز و خبرنگار و جاتباز بازنشسته ارتش
ادامه دارد
در اینستا _تلگرام _ایتا _ لاتین با این دو نام اخبار پشت پرده گیلان ایران و جهان
@gilanazadi
@iranhrt
khabaresmail.ir

مرگ‌ یک زندگی دیگر است, [04.10.23 02:18]
[ File : 1 (2).doc ]
تاریخ حکومت های شیعه ایران

۱_مسکن‌مهر لوندویل در دوره احمدی نژاد دویست میلیون تومان بلاعوض بحساب بنیاد مسکن هدیه شد .. هشتاد میلیون تومان با دستور غبر قانونی برای برف رشت خرج شد و ۱۲۰میلیون تومان محو شد..در پرونده مسکن گیلان مسکن مهر لوندویل در زمان احمدی نژاد ساخته ،تحویل شده است.
۲_دهها هکتار زمبن منابع طبیعی از قره سو و ویزنه به یک‌پیرزن تحت پوشش کمیته امداد واگذار شد بعنوان سرمایه گذارتله کابین ...در روی کاغذ تاسیس شده است .
۳_به بهانه ایجاد کارخانه ذوب آهن در آستارا چه بر سر زمین داران منطقه سیبلی آوردند! . زمین های کشاورزی قنبر محله سیبلی با چک خارج کردند .... قول استخدام فرزندان شان را نی دادند! قول می دادند که سیبلی به یک منطقه توسعه یافته تبدیل می شود! و با فریبکاری زمین های مردم را به قیمت چند هزار تومان از دست شان درآوردند! زمین هایی را که به قیمت مفت از دست مردم درآورده بودند دست چه کسانی افتاد و چه بر سر این زمین ها اوردند زملنها قطعه بندی کردندبه چندبرابر فروختند و کارگاه و ویلا ساختند و بقیه را با جادوگری به دخانیات دادند ..
رمینها برنج را تبدیل به توتون کردند
#اسماعیل_دارستانی
@gilanazadi
@iranhrt
@t_a_astara
پیچ اینستا _ایتا _ واتساپتلگرام

@astaracai
@astaraheyran
پییچ اینستا

استاد حسین محبوب مقدم
روزنامه نگار منتقد و مقاله نویس ملی
و نظریه پرداز و سیاستمدار منتقد
و جاوید نام و‌چهره ماندگار
بندر آستارا حقوقدان و کارمند اداره صنعت مدیر مسول هفنه نامه آوای آستارا و‌اهل قلم منتقد ملی و‌شجاع و دبیر حزب توسعه و اعتدال آستارا و از داخل اهل قلم بزرگترین پایگاه مردمی در گیلان دارد #قسمتی کتاب جاوید
نام ها و چهره‌های ماندگار آستارا

استاد احد نجار فرزند کمال (معلم) متولد ۱۳۵۸
دارای مدارک کارشناسی اقتصاد و کارشناسی ارشد علوم اقتصادی مدرس دانشگاه ، عضو شورای اسلامی شهر آستارا در دوره چهارم و از بازاریان با ریشه ای آستارایی است..
استاد دانشگاه و یک دوره کاندیدا مجلس که تا اوج نمایندگی رسید ..
بخاطر سیاست بازی و... نماینده نشد.فردی ساده زیست و مردمی و بدون ریا و میدان عمل و عالم و آشنا به سیاست و مسایل روز و طرفداران خاصی دارد ویکی از چهار نفر سکوی پرتاب مجلس است اگر یک عده را از دور بروش قیچی بکند ... باچ نمی گیرد و باج نمی دهد این در زمانیکه شورا شهر آستارا بود ثابت کند و به فنون و علوم هست ب ای نجات اقتصادی کشور و آستارا بسته علمی و تجربی دارد و فردی انتقاد پذیر بدون تعارف است.. فردی معروف و ثروتمند است می توانست در امور انتخاباتی و سرنوشت جامعه بی خیال باشد مثل خیلی از تاجر ها و قروتمندان ..در آستارا سنت شده است .. ثروتمندان و تاجرها بخصوص گمرک دخالت در انتخابات نمی کنند آخر های می بینند ..کدام‌کاندیدا جلو است نفرات اول تا سوم حتی چهارم نسبت به شانس دارنند .. در اختیار ستاد انتخاباتی کاندیدا ها با شانش بیشتر کمک مالی یا وام بدون ضامن می دهند و مغازه و خانه و حتی خودرو به انها می دهند از نفر اول تا سوم برخی مواقع چهارنفر برتر و شانش بیشتر ..
بعداز انتخابات اعلام می کنتد من با نمابنده می شوند ..شروع به زمین خواری و رانت خواری و استفاده از رانت گمر ک و اسکله و.... انتصاب روسا و..می کنند و حتی ب خی فراترعمل می کنند به کاندیدا برتر در تالش و اردبیل و گیلان و حتی در سطح ملی کمک از مزایا تمام گمرکات و رمین خواری و رانت دولتی و... در هنه چای ایران استفاده می کنتد .
به جرات می توان گفت این ساام تربم قروتمند است که وارد سیاست شده است ..
با توجه به سوابق عصویت در شورای شهر آستارا و کاندیدا انتخابات قبلی یکی از چهار سکوی پرتاب ایشان خواهند بود ..
اگر دلق پوش روی ایشان نتنور با همانتد ولی داداشی از وی حمابت کتد احتمال دارد نجار با رای ده تا سیزده هزار نماینده دوره بعدی بشود اگر دلق پوش و تیم اش از وی حمایت کنند منظور توکل مولایی و دبگران که دور بر نجار هستند نیست... چون دفعه پیش دیدید .. هیچ وقت دلق پوش از واعظی حمابت نکرد بلکه این مولایی و تیم اش بود کخ بطرف اسد معانی رفتند با دستور دلق پوش .. اگر اسد معانی یک‌مقدلر زودتر و یک‌مقدار هزینه تبلیغات بیشتر می کرد نماینده مجلس بود که خودش به بخت خود لگد زد و هماکنون به نظر من اید معانی پایین ت از هزا ر نفر هوا دار ندارد ..
با وضعیت کنونی داداشی مرحبا نجار فرزام ساسانیان روی سکوی نمایتده مجلس هستند هجمه هربار بر علیه نماینده وقت است
#ولی داداشی#مرحبا #نجار #حاج فرزام ساسانیان #حاجی امیری #جواد معیتی #اسماعیل_دارستاتی #فرهاد دلقپوش #شاپور مرحبا #حسین محبوبمقدم #بولتن نویسها #لوندویلی #آستارا چای #آستاا حیزان #گیلان آزادی #ایران هرت
جانباز ۶۵درصد شهید ب و برادر دو جانباز ب س ی ج و...
شیخ اسماعیل دارستانی

🌹 بخاطر هفتمین کتاب از من تشکر اما هشت سال دفاع مقدس و مجروحیت ارتش یک لوح ندادن

کتاب نبرد مقدس در اقدامي بي سابقه براي تقدير وتشكر از شجاعت ها وشهامت هاي من در ۱۴ماه جبهه بسیج در سیزده سالگی و خدمات من بعنوان بازنشسته مجروح ارتش و‌کتابهایم شدم قرار شد یک از خیابانها داخل پادگان بنام من بشود وحواله زمین دولتی را به او دادند. من غرور وشادي را در چشمهاي همسرم و فرزندم ديدم...حواله زمين را كه دادند که به دولت بدهم رسیدم خانه پاره اش کردم اما تقدیر نامه به دیوار خانه ام زدم وخوبند پشت تريبون قرار گرفتم تشکر کردم که در شهرک غریبه اما هم لباس و هم رزمانم مرا ازیاد نبردند و بسیج گیلان دوماه مرخصی به منطقه بسیج ام اضافه کردند از انهم خوشحال شدم چون لطف سپاه گیلان بود ..ولي همين كه پايم به خانه رسيد، ديگر طاقت نياوردم. کاغذ نامه زمین را را پاره كردم وريختم آشغال دانی خانه.. و من در سیزده سالگی با برادرم مهدی جبهه رفتیم به نیت شهادت در ارتش استخدام شدم بعشق چدفاع از وطن ایران اسلامی تا سعید شوم افتخار نداشتم مجروح شدم بازنشست هیچ وقت دوست نداشتم ۱۴مله جبهه بسیج داوطلب و مجروحیت ارتش و‌ندشتن هفت کتاب و... انجام دادم بخاطرخدا و ولی عصر عج و فقط موقع دیپلم برای تحصیل در مدرسه ایثارگران رودبار و مجروحیت در دانشگاه آزاد چون پول نداشتم و تبدیل وضعیت تنها فرزندم همیشه با خود می گوییم ای کاش استفاده نمی کردم و هیچ جا هم نگفتم کن رزمنده و مجروح جنگ هستم!" ما برای وطن و ناموس و دینمون وولی امرمسامین در سیزده سالگی بسیجی جنگ رفتیم و ارتش رفتیم ....لوح تقدیرکافی است ... اما از در آستارا غریب ماندیم سخت است ... دیگر تصمیم گرفتم دور سیاست باشم و‌فقط کتابهایم را می نویسیم اسماعیل ‌دارستانی نویسنده و محقق هفت کتاب و‌خبرنگارو‌عکاس و مستند ساز و بسیج سیزده ساله هشت سال دفاع مقدس و ارتشی مجروح بازنشسته و عضو دوره سوم شورای اسلامی و فرزند جانباز شهید بسیجی و برادر دو بسیجی جانباز و ایثارگر
09112850112
واتساپ
همین‌که خاطرات ما بنام خود نکنید و کار به کار ما نداشته باشید شکر .

اصل ماجرای فلسطین چیست؟ اصل ماجرا این است كه یك عده از یهودیان متنفّذ در دنیا به فكر ایجاد یك كشور مستقل برای یهودیها افتادند. از فكر این‌ها دولت انگلیس استفاده كرد و خواست مشكل خود را حل كند. البته آن‌ها قبلًا به فكر بودند به اوگاندا بروند و آنجا را كشور خودشان قرار دهند. مدّتی به فكر افتادند به طرابلس، مركز كشور لیبی بروند؛ لذا رفتند با ایتالیایی‌ها كه آن وقت طرابلس در دست آن‌ها بود صحبت كردند؛ اما ایتالیایی‌ها به این‌ها جواب رد دادند؛ بالاخره با انگلیسی‌ها كنار آمدند. انگلیسی‌ها آن وقت در خاورمیانه اغراض بسیار مهمِّ استعماری داشتند؛ دیدند خوب است كه این‌ها به این منطقه بیایند. اوّل به عنوان یك اقلیت وارد شوند، بعد بتدریج توسعه پیدا كنند و گوشه‌ای را، آن هم گوشه‌ی حسّاسی را بگیرند چون كشور فلسطین در نقطه‌ی حساسی قرار دارد و دولت تشكیل دهند و جزو متّحدین انگلیس باشند و مانع شوند از اینكه دنیای اسلام بخصوص دنیای عرب در آن منطقه اتّحادی به وجود آورد. درست است كه اگر دیگران هوشیار باشند، دشمن می‌تواند اتّحاد ایجاد كند؛ اما دشمنی كه از بیرون آن‌طور حمایت می‌شود، با ترفندهای جاسوسی و با روشهای گوناگون می‌تواند اختلاف ایجاد كند كه همین كار را هم كرد: به یكی نزدیك شود، یكی را بزند، یكی را بكوبد، با یكی سختی كند. بنابراین، در درجه‌ی اوّل كمك كشور انگلیس و بعضی كشورهای غربی دیگر بود. بعد این‌ها بتدریج از انگلیس جدا و به امریكا متّصل شدند. امریكا هم این‌ها را تا امروز زیر بال خودش گرفته است. این‌ها به این معنا كشوری به وجود آوردند و آمدند كشور فلسطین را تصرّف كردند. تصرّفشان هم این‌طوری بود: اوّل با جنگ نیامدند؛ اوّل با حیله آمدند، رفتند زمینهای بزرگ فلسطین را كه زارعان و كشاورزان عرب روی آن‌ها كار می‌كردند و خیلی هم سرسبز و آباد بود، با قیمتهای چند برابر قیمت اصلی، از صاحبان و مالكان اصلی این زمینهای بزرگ كه در اروپا و امریكا بودند خریدند؛ آن‌ها هم از خدا خواستند و زمینها را به این یهودیها فروختند. البته دلّال‌هایی هم داشتند كه نقل كرده‌اند یكی از دلال‌هایشان همین «سیّد ضیاء» معروف، شریك رضا خان در كودتای ۱۲۹۹ بود كه از اینجا كه به فلسطین رفت، آنجا دلّال خرید زمین از مسلمانان برای یهودیها و اسرائیلیها شد! زمینها را خریدند؛ زمینها كه ملك این‌ها شد، با روشهای واقعاً بسیار خشن و همراه با سبعیّت و سنگدلی، بتدریج شروع به اخراج زارعان از این زمینها كردند. در جایی می‌رفتند، می‌زدند، می‌كشتند و در همین هنگام افكار عمومی دنیا را هم با دروغ و فریب به طرف خودشان جلب می‌كردند. این تسلّط غاصبانه‌ی صهیونیستها بر فلسطین سه ركن داشت: یك ركنش عبارت از قساوت با عربها بود. برخوردشان با صاحبان اصلی، با قساوت و با سختی و خشونت شدید همراه بود. با این‌ها هیچ‌گونه مدارا نمی‌كردند.ركن دوم، دروغ به افكار عمومی دنیا بود. این دروغ به افكار عمومی دنیا، یكی از آن حرفهای عجیب است. این قدر این‌ها به‌وسیله‌ی رسانه‌های صهیونیستی كه دست یهودیها بود، دروغ گفتند هم قبل از آن و هم بعد از آن، این دروغها گفته می‌شد كه به خاطر همین دروغها بعضی از سرمایه‌داران یهودی را گرفتند! خیلی‌ها هم دروغهای آن‌ها را باور كردند. حتّی این نویسنده‌ی فیلسوف اجتماعی فرانسوی «ژان پل سارتر» را نیز كه خودمان هم در جوانی چندی شیفته‌ی این آدم و امثال او بودیم، فریب دادند. همین «ژان پل سارتر» كتابی نوشته بود كه بنده در سی سال قبل آن را خواندم. نوشته بود: «مردمی بی‌سرزمین، سرزمینی بی‌مردم»! یعنی یهودیها مردمی بودند كه سرزمینی نداشتند؛ به فلسطین آمدند كه سرزمینی بود و مردم نداشت! یعنی چه مردم نداشت؟ یك ملت در آنجا بود و كار می‌كرد. شواهد زیادی هم هست. یك نویسنده‌ی خارجی می‌گوید در سرتاسر سرزمین فلسطین، مزارع گندم مثل دریای سبزی بود كه تا چشم كار می‌كرد، دیده می‌شد. سرزمین بی‌مردم یعنی چه؟! در دنیا این‌طور وانمود كردند كه فلسطین یك جای متروكه‌ی مخروبه‌ی بدبختی بود؛ ما آمدیم اینجا را آباد كردیم! دروغ به افكار عمومی! همیشه سعی می‌كردند خودشان را مظلوم جلوه دهند؛ الآن هم همین‌طور است! در این مجلّات امریكایی مثل «تایم» و «نیوزویك» كه بنده گاهی به این‌ها مراجعه دارم، اگر كوچك‌ترین حادثه‌ای علیه یك خانواده‌ی یهودی اتّفاق بیفتد، عكس و تفصیلات و سنّ كشته شده و مظلومیت بچه‌هایش را بزرگ می‌كنند؛ اما صدها و هزارها مورد قساوت نسبت به جوانان فلسطینی، خانواده‌های فلسطینی، بچه‌های فلسطینی، زنهای فلسطینی، در داخل فلسطین اشغال شده و در لبنان اتّفاق می‌افتد، ولی كمترین اشاره‌ای به آن‌ها نمی‌كنند! ركن سوم هم ساخت‌وپاخت، مذاكره و به قول خودشان «لابی» است. بنشین با این دولت، با آن شخصیت، با آن سیاستمدار، با آن روشن‌فكر، با آن نویسنده، با آن شاعر، صحبت و ساخت كن! كار این‌ها تابه‌حال سه ركن داشته است كه توانسته‌اند این كشور را با این فریب و با این خدعه بگیرند. آن وقت قدرتهای خارجی هم با این‌ها همراه بودند؛ كه عمده انگلیس بود. سازمان ملل و قبل از سازمان ملل، جامعه‌ی ملل هم كه بعد از جنگ برای به اصطلاح مسائل صلح تشكیل شده بود همیشه از این‌ها حمایت كردند؛ مگر در موارد معدودی. در همان سال ۱۹۴۸، جامعه‌ی ملل قطعنامه‌ای صادر نمود و فلسطین را بدون دلیل و بدون علّت تقسیم كرد. گفت پنجاه و هفت درصد از سرزمین فلسطین متعلّق به یهودیهاست؛ در حالی كه قبل از آن، در حدود پنج درصد زمینهای فلسطین متعلّق به این‌ها بود! آن‌ها هم دولت تشكیل دادند و بعد هم قضایای گوناگون و حمله به روستاها و شهرها و خانه‌ها و حمله به بی‌گناهان اتّفاق افتاد. البته دولتهای عرب هم كوتاهیهایی كردند. چند جنگ اتّفاق افتاد. در جنگ ۱۹۶۷، اسرائیلیها توانستند با كمك امریكا و دولتهای دیگر، مبالغی از زمینهای مصر و سوریّه و اردن را تصرّف كنند. بعد، در جنگ ۱۹۷۳ كه این‌ها شروع كردند، باز به كمك آن قدرتها توانستند نتیجه‌ی جنگ را به نفع خودشان قرار دهند و زمینهای دیگری را تصرّف كنند. هدف اسرائیل، توسعه است. دولت صهیونیستی به سرزمین فلسطین فعلی هم قانع نیست. اوّل یك وجب جا می‌خواستند، بعد نصف زمین فلسطین را گرفتند، بعد همه‌ی سرزمین فلسطین را گرفتند، بعد به كشورهای همسایه‌ی فلسطین مثل اردن و سوریّه و مصر تجاوز كردند و زمینهای آن‌ها را گرفتند. الآن هم هدف اساسی صهیونیزم، ایجاد اسرائیل بزرگ است. البته این روزها كمتر اسم می‌آورند؛ سعی می‌كنند كتمان كنند. بازهم به افكار عمومی دروغ می‌گویند. چرا؟ چون در این مرحله‌ای كه الآن هستیم، احتیاج دارند كه هدفهای توسعه‌طلبانه‌ی خود را كتمان كنند! گرفتاری‌ای كه امروز صهیونیستها دارند، این است كه به صلح احتیاج مبرم دارند. چرا؟ چون بعد از سال ۱۹۴۷ تا سال ۱۹۶۷ مبارزه‌ای نبود و آن بیست سال در حال خوبی نگذشت. بعد هم كه مبارزات مسلّحانه شروع شد. این مبارزات مسلّحانه از بیرون سرزمین فلسطین بود؛ همین سازمان آزادی‌بخش و بقیه‌ی گروهها، مركزشان در اردن یا در سوریّه یا در جاهای دیگر بود. گروههایی را می‌فرستادند و حمله‌ای می‌كردند و ضربه‌ای می‌زدند و عقب می‌كشیدند. در داخل سرزمین فلسطین، سازمان مبارزی شكل نگرفته بود. در داخل سرزمین، مردم مرعوب بودند و نمی‌توانستند هیچ حركتی بكنند؛ اما بعد از انقلاب اسلامی دو اتّفاق مهم افتاد. یكی اینكه نهضت فلسطین كه یك نهضت غیر دینی بود به یك نهضت اسلامی تبدیل شد و مقاومت اسلامی به وجود آمد و رنگ اسلامی گرفت. همان مبارزانی هم كه از بیرون مبارزه می‌كردند مثل كسانی كه از لبنان یا مناطق دیگر به اسرائیل حمله می‌كردند و به آن‌ها ضربه می‌زدند با انگیزه‌ی اسلامی، كه یك انگیزه‌ی بسیار قوی است، وارد میدان شدند. ثانیاً «انتفاضه» به وجود آمد. «انتفاضه»، یعنی قیام و شورش در داخل سرزمین و وطن مغصوب. از این قیام می‌ترسند؛ چون برایشان خیلی مهمّ است. البته سعی می‌كنند مطلب را آن‌چنان كه هست، منعكس نكنند؛ اما مبارزات مردم فلسطین در داخل سرزمین فلسطین، برای رژیم صهیونیستی شكننده و كوبنده است؛ ستون فقراتشان را می‌شكافد. چرا؟ به‌خاطر اینكه این‌ها به یهودیانی كه از سراسر دنیا در این منطقه جمع كرده‌اند، وعده دادند كه در اینجا امنیت و راحتی و زندگی خوش هست و گفتند بیایید در اینجا آقایی كنید؛ اما حالا این‌ها طاقت برخورد با این نسل نوخاسته و صاحبان اصلی این سرزمین را كه امروز بیدار شده‌اند، ندارند. اركان نظام صهیونیستی متزلزل است؛ لذا این‌ها الآن مجبورند كه با دولتهای منطقه هرطور هست، مسأله‌ی صلح را تمام كنند، تا بتوانند به مسأله‌ی داخلی خودشان برسند. این قضیه‌ی به‌اصطلاح صلح با سازمان آزادی‌بخش فلسطین و قضیه‌ی عرفات هم دنباله‌ی همین است. آن‌ها خواستند یك عنصر فلسطینی را داخل طرح سازش بیاورند؛ شاید بتوانند فلسطینیهای مبارز را در داخل سرزمینهای اشغالی ساكت كنند؛ اما نتوانستند. امروز با این خصوصیات، دیگر دولت غاصب صهیونیست جرأت نمی‌كند مسأله‌ی اصلی خودش را كه توسعه‌ی نیل تا فرات است مطرح كند. سرزمین موعود صهیونیستها، به گمان باطلشان، از رود نیل تا فرات ادامه دارد. هرچه‌اش را نگرفتند، باید بعد از این بگیرند؛ برنامه‌شان این است! الآن جرأت نمی‌كنند این را به زبان بیاورند

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ با تصویب قطعنامه ۱۸۱ به تقسیم فلسطین به دو کشور مجزا برای یهودیان و اعراب ساکن آن رای داد. قطعنامه مزبور با وجود عدم پذیرش اعراب و اعتراض بسیاری از کشورها و دولتها، خود زمینه ای شد برای جنگ و مبارزه بی امان و مستمر فلسطینی ها و مقاومت آنها در طی این مدت. لکن، با گذشت زمان و پس از 65 سال، وضعیت نظام بین الملل در چرخشی آشکار و متعارض، این بار- رای به نفع فلسطینی های دردمند و جنگ زده داد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 29 نوامبر سال 1947 با تصویب قطعنامه 181 به تقسیم فلسطین به دو کشور مجزا برای یهودیان و اعراب ساکن آن رای داد. قطعنامه مزبور با وجود عدم پذیرش اعراب و اعتراض بسیاری از کشورها و دولتها، خود زمینه ای شد برای جنگ و مبارزه بی امان و مستمر فلسطینی ها و مقاومت آنها در طی این مدت. لکن، با گذشت زمان و پس از 65 سال، وضعیت نظام بین الملل در چرخشی آشکار و متعارض، این بار- رای به نفع فلسطینی های دردمند و جنگ زده داد.
در 29 نوامبر 2012 و در پی تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل- فلسطین توانست با کسب 138 رای موافق در مقابل 9 رای مخالف و 41 رای ممتنع، موقعیت خود را از " نهاد ناظر" به عنوان " دولت ناظر غیرعضو" در این سازمان ارتقا دهد. در رای‌گیری روز پنجشنبه مجمع عمومی سازمان ملل، سه کشور از پنج کشور عضو دائم شورای امنیت، یعنی فرانسه، روسیه و چین به درخواست فلسطینی‌ها رای مثبت دادند،آمریکا با این درخواست مخالفت کرد و انگلیس به آن رای ممتنع داد. اسرائیل، کانادا، جمهوری چک، جزایر مارشال، میکرونزیا، نائورو، پالائو و پاناما نیز از کشورهای دارای رای منفی به درخواست فلسطین بوده اند. ایران نیز در راستای سیاست های عرفی و جاری خویش، از موافقین به این قطعنامه بوده است.
محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین طی سخنانی در جلسه تاریخی مجمع عمومی سازمان ملل برای رای گیری درباره درخواست ارتقای سطح نمایندگی فلسطین به ˈدولت ناظرغیر عضوˈ در سازمان ملل- رژیم صهیونیستی را نژاد پرست و جنایتکار دانست و از مجمع عمومی خواست با رای مثبت خود به مسولیت تاریخی خود در برابر مردم فلسطین عمل کند.(1).

وی که در برابر نمایندگان بیش از 190 کشور جهان سخنرانی می کرد؛ با اشاره به درد و رنج مردم غزه گفت: این لحظه ای تاریخی برای مردم فلسطین و جامعه بین المللی است. او ضمن تشریح جنایات اسرائیل علیه مردم فلسطین و نقض آشکار حقوق بشر و قوانین بین المللی، گفت: مجمع عمومی و جامعه جهانی در برابر مسئولیت تاریخی خود برای پایان دادن به درد و رنج مردم فلسطین قرار دارد. به گفته محمود عباس؛ جامعه جهانی باید به مصیبت مردم فلسطین که از هنگام روز ˈنکبتˈ از زمان تاسیس اسراییل به وجود آمده، پایان دهد.در آغاز این نشست نماینده سودان به نمایندگی از کشورهای عربی سخنانی بیان کرد و گفت: این روزی تاریخی برای همه ما و فلسطین است.وی گفت: بر اساس قطعنامه های سازمان ملل، اسراییل باید از سرزمین های اشغالی از جمله قدس شرقی عقب نشینی کند.(2)
مفاد قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد :
در متن قطعنامه‌ای که توسط مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد، موارد ذیل مشهود است :
1- فلسطین به عنوان کشور ناظرغیرعضو در سازمان ملل پذیرفته شده و از شورای امنیت خواسته تا به درخواست فلسطینی‌ها که در سپتامبر 2011 مطرح شد و در آن از این شورا خواسته بود تا با عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل موافقت کرده و با دیدی مثبت نگاه کند.
2- در این قطعنامه، برضرورت حل و فصل عادلانه مشکل آوارگان فلسطینی و توقف کامل شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی در اراضی فلسطینی، از جمله قدس شرقی تاکید شده است.
3- قطعنامه مذکور خواستار مشخص شدن چارچوب حقوقی فلسطینی‌ها شد و تاکید کرد که باید صلح در خاورمیانه به شکلی عادلانه برقرار شود و " اشغالگری که از سال 1967 آغاز شده"، پایان یابد.
4- در این قطعنامه تاکید شده که باید مذاکرات و گفت‌وگوها میان دو طرف برای حل و فصل اختلافات موجود به شکل عادلانه، دائم و فراگیر آغاز شود و "دو کشور مستقل در کنار هم" تشکیل شوند.
مواضع شخصیت های بین المللی و کشورهای مختلف :
محمود عباس، رئیس تشکییلات خودگردان نیز در ابتدای سخنان خود پس از رای مثبت مجمع عمومی سازمان ملل گفت: این تصمیم پیروزی برای صلح، آزادی و مشروعیت قوانین بین‌المللی بود و ما به این خاطر از ملت فلسطین تشکر می‌کنیم و به آنها به خاطر این دستاورد بزرگ تبریک می‌گوییم.بان کی مون ، دبیرکل سازمان ملل آن را "حادثه‌ای مهم" ارزیابی کرده و با سیاستی دو پهلو و محافظه کارانه بیان داشت : من همواره ایمان داشته‌ام که فلسطینی‌ها حق تشکیل یک کشور مستقل را داشته‌اند و در عین حال به اسرائیل نیز حق می‌دهم که با صلح و امنیت در کنار همسایگان خود به حیاتش ادامه دهد و هیچ گزینه‌ای بهتر از مذاکرات برای تحقق صلح در خاورمیانه وجود ندارد. بان کی مون ادامه داد: ما باید تلاش کنیم تا کشور مستقل فلسطین به شکلی دموکراتیک و دارای حاکمیتی مستقل تشکیل شود که در کنار " کشور اسرائیل" با صلح و ثبات به حیات خود ادامه دهد.(3)
ران پروسر، سفیر اسرائیل در سازمان ملل در آستانه تصویب ارتقای عضویت فلسطینی‌ها گفته بود: هیچ چیز نمی تواند مشکلات میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را حل کند، مگر مذاکره. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا و دهنده رای منفی بعنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت، لحظاتی پس از تصویب قطعنامه پیشنهادی محمود عباس، از این اقدام سازمان ملل ابراز تاسف کرد و گفت: چنین اقدامی از سوی سازمان ملل باعث تاسف است و در عین حال، فایده‌ای نخواهد داشت و باعث سنگ‌اندازی در مقابل تحقق صلح در خاورمیانه خواهد شد. وی گفت: تنها راه برای تشکیل کشور مستقل فلسطین، آغاز مذاکرات صلح میان فلسطین و اسرائیل است و چنین اقداماتی تنها وضعیت را دشوارتر می‌کند.
سوزان رایس، نماینده آمریکا در سازمان ملل نیز با ابراز تاسف از صدور این قطعنامه گفت: تصویب چنین قطعنامه‌هایی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل هیچ فایده‌ای ندارد و راه رسیدن به صلح در خاورمیانه را دشوارتر می‌کند و به همین خاطر، آمریکا علیه آن رای داد.وی در سخنان خود در مجمع عمومی سازمان ملل بارها تکرار کرد که چنین تصمیمی باعث نخواهد شد که فلسطین به کشور تبدیل شود و در هر حالت، به فلسطینی‌ها این حق را نمی‌دهد که در سازمان ملل عضو شوند.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیز با انتقاد از تصویب قطعنامه پیشنهادی فلسطینی‌ها در سازمان ملل آن را بی‌فایده خواند.نتانیاهو گفت: یقینا قطعنامه سازمان ملل چیزی را تغییر نخواهد داد و بدون اینکه امنیت شهروندان اسرائیلی تضمین شود کشور فلسطینی وجود نخواهد داشت.جان برد، وزیر امور خارجه کانادا، از دیگر کشورهای رای دهنده منفی به قطعنامه، اقدام سازمان ملل را باعث مختل شدن روند مذاکرات صلح در خاورمیانه خواند. ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه انگلیس نیز به نوبه خود درخصوص اقدام اخیر سازمان ملل موضع‌گیری کرد و از فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها خواست بدون هیچ پیش شرطی مذاکرات را بار دیگر آغاز کنند.وی گفت: ما به نتیجه رای‌گیری و اقداماتی که محمود عباس در پیش گرفته احترام می‌گذاریم و به حمایت‌های خود از عباس و تشکیلات خودگردان ادامه می‌دهیم.وی در عین حال، از اسرائیل نیز خواست تا نسبت به تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل موضع‌گیری منفی انجام ندهد.
فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه نیز که کشورش به نفع فلسطینی‌ها در سازمان ملل رای داد از اسرائیل و فلسطینی‌ها خواست تا مذاکرات خود را بدون هیچ پیش شرطی از سر بگیرند و تاکید کرد که پاریس از دیرباز بر تشکیل دو کشور مستقل در فلسطین که در کنار هم با امنیت و ثبات زندگی کنند، تاکید داشته است. وی گفت‌وگوی مستقیم میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را راه پایان دادن به اختلافات خواند و تاکید کرد که فرانسه برای به رسمیت شناختن فلسطین در جامعه جهانی و حمایت از کشور فلسطین ادامه می‌دهد.
کاترین آشتون، مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا نیز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که اتحادیه اروپا بارها بر حمایت خود و میلش به عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل تاکید کرده است. وی اعلام کرد که اتحادیه اروپا آماده است تا در وقتی مناسب کشور مستقل فلسطین را به رسمیت بشناسد.در همین ارتباط، لندن و پاریس از دو طرف خواستند تا بدون هیچگونه پیش شرطی بر سر میز مذاکرات باز گردند.(4)
در این میان، کشورهایی چون آمریکا، کانادا و دیگر مخالفان رای گیری مجمع عمومی می‌گویند؛ ارتقای وضعیت تشکیلات فلسطینی نباید به روند مذاکرات صلح و توافقات میان اسرائیل و فلسطینی‌ها در جریان توافقنامه 1993 اسلو آسیب بزند.این در حالی است که طرف فلسطینی هم با استناد به توافقنامه اسلو می‌گوید؛ بخش‌های مهمی از کرانه غربی رود اردن طی دو دهه گذشته و از طریق حملات نظامی یا ساخت و سازهای اسرائیلی به طور نظام یافته‌ای از غزه جدا شده است. فلسطینی‌ها سالهاست که به دنبال تصویب عصویت خود تحت عنوان یک کشور مستقل در سازمان ملل هستند و تلاش می‌کنند که سرزمین‌هایی چون رام الله، کرانه غربی رود اردن، غزه و مناطق اشغال شده توسط اسرائیل در سال 1967 را یکپارچه و زیر پرچم فلسطین درآورند. طرف اسرائیلی هم با انتقاد از فلسطینی‌ها می‌گوید؛ آنها هیچگاه اسرائیل را به عنوان یک سرزمین یهودی نشین به رسمیت نشناخته‌اند؛ در حالی که مطابق رای اعضای سازمان ملل متحد برای تشکیل دو سرزمین یهودی نشین و عرب نشین در 29 نوامبر سال 1947 اسرائیل "یک کشور" محسوب می‌شود؟!.(5)
آثار مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد :
مجمع عمومی سازمان ملل بعنوان یکی از ارکان اصلی سازمان ملل متحد بوده و متکشل از دولت های عضو سازمان ملل متحد می باشد که هر یک با وجود امکان داشتن تا پنج نماینده، وفق ماده 18 منشور ملل متحدد،از یک حق رای برخوردارند. نحوه رای گیری نیز بسته به اهمیت موضوع در دستور جلسه متفاوت است.شیوه تصمیم گیری در مجمع عمومی، همراه با برابری قدرت رای کلیه اعضای مجمع، اعم از دولت های بزرگ یا کوچک است که تماماً از یک حق رای مساوی برخوردارند.(6)
تصویب طرح پیشنهادی محمود عباس در صحن علنی مجمع عمومی آن سازمان، متشکل از نمایندگان کشورهای سازمان ملل متحد، علاوه بر تبعات سیاسی و اجتماعی، دارای آثار حقوقی و بین المللی مهم و غیر قابل انکاری است.اهم این آثار، به اجمال عبارتند از :
1- ارتقای سطح نمایندگی فلسطین در سازمان ملل از عضو ناظر به ˈدولت ناظرغیر عضوˈ در واقع، به منزله شناسایی عینی و عملی فلسطین در مقام یک دولت و هدایت آن در جهت به رسمیت شناختن آن به عنوان یک دولت از سوی سازمان ملل محسوب می گردد. به این ترتیب، ‌برای اولین بار، رتبه فلسطین در سازمان ملل متحد با جایگاه واتیکان برابر شد. این ترفیع به ظاهر کوچک می‌تواند برای اسرائیل پیامدهای جدی از حیث حقوقی و سیاسی در پی‌داشته باشد.
2- قطعنامه مزبور بیانگر تجویز عضویت تشکیلات خودگردان فلسطین در مجامع، نهادها و سازمان های بین المللی وابسته به سازمان ملل و ایجاد امکان تعاملات سیاسی، حقوقی، فنی، اجرایی، تخصصی و بین المللی متعدد با آنها در این رابطه بوده و از آثار حاصل از شخصیت، مسولیت و مصونیت های بین المللی آنها، حسب مورد بهره مند خواهد شد(7).
3- ایجاد امکان استفاده از ظرفیت های حقوقی و بین المللی در توسل فلسطین به نهادی های حقوقی بین المللی، به منظور استیفای حقوق بین المللی خویش، از زمره دیگر پیامدهای این مهم خواهد بود که در این بین، نقش دانشگاهیان، حقوقدانان و وکلای بین المللی در جهت نیل به هدف مزبور و تثبیت مواضع حقوقی و بین المللی فلسطین در عرصه جهانی و سازمان ملل متحدد غیر قابل انکار بوده و مورد تاکید است.
4- صرفنظر از دیدگاه اسرائیل، اقدام یک جانبه فلسطین به ریاست محمود عباس در این ارتباط، تائید و تاکید مجددی بر پذیرش " اعمال یک جانبه حقوقی" بعنوان یکی از منابع حقوق بین الملل و تصویب آن در بالاترین سطح جهانی ، یعنی مجمع عمومی سازمان ملل متحد از حیث حقوقی است.(8)
5- تاکید دبیر کل سازمان ملل متحد بعنوان بالاترین مقام بین المللی سازمان ملل و بعنوان دبیر کل آن برمعرفی تشکیلات خودگردان فلسطین بعنوان "یک کشور دارای حاکمیت مستقل" از حیث حقوقی در عرصه حقوق داخلی و بین المللی دارای آثار مثبت و ارزشمند و قابل استنادی برای فلسطین محسوب می گردد.
6- در قطعنامه صادره، ضمن محکومیت اشغالگری 1947 و تائید مواضع فلسطین- آنرا بعنوان یک کشور به رسمیت می شناسد.این دو مورد، از حیث حقوقی، سیاسی و بین المللی، خود دارای پیامدها و آثار قابل تعقیبی از سوی این کشور خواهد بود.(9)
7- تصویب قطعنامه مزبور، زمینه آغاز شناسایی رسمی و بین المللی فلسطین از سوی کشورها و سازمان های منطقه ای و بین المللی را فراهم کرده و بر موقعیت حقوقی و بین المللی آن خواهد افزود.(10)
نتیجه :
نوشتار حاضر بیانگر ایجاد یک وضعیت حقوقی، سیاسی و بین المللی جدید در موقعیت سیاسی و حقوقی تشکیلات خودگردان فلسطین در قالب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد و ایجاد آثار حقوقی و بین المللی حاصل از آن است. پیش از این، فلسطین صرفاً بعنوان عضر ناظر سازمان مزبور بوده است. عضو ناظر در سازمان تنها حق شرکت در مذاکرات را داشته و نمی تواند اسناد سازمان را دریافت نمایند. عضو مزبور فاقد حق شرکت در رای گیری بوده و نمی تواند در مقام یک حق در اجلاس سازمان به مانند دیگر کشورهای عضور سخن بگوید.(11) وضعیت مزبور، نه تنها با تصویب قطعنامه یاد شده نسبت به فلسطین دگرگون گردید، بلکه برابر آن قطعنامه، این کشور بعنوان یک " دولت ناظر غیر عضو" در سازمان ملل متحد ارتقاء یافته و از این حیث، به رسمیت شناخته شده است.
وضعیت موصوف، جدای از پیامدهای حقوقی و بین المللی متعدد، چالش های سیاسی و حقوقی بزرگی را نیز برای دولت و ملت فلسطین با خود به همراه خواهد داشت که باید با دقت و مهارت و برخورداری از ظرفیت ها و فرصت های ملی و بین المللی در جهت برون رفت از آن و تثبیت روزافزون موقعیت حقوقی این کشور عمل کرد. تصویب این قطعنامه و معرفی فلسطین در دیدگاههای شخصیت ها و مقامات کشورهای مختلف و دبیر کل سازمان ملل بعنوان " یک کشور و دولت مستقل" و نیز در مفاد مندرج در قطعنامه مزبور بعنوان یکی از اسناد بین المللی معاصر و محکومیت اشغالگری دهه 50، منشاء آثار حقوقی و بین المللی جدید و فراوانی برای فلسطین بوده که در کنار تدبیر لازم برای مواجهه با چالش های پیش رو، باید در جهت استفاده مناسب از آنها و نهادینه کردن مجدد این پیامدها در سطح منطقه ای و جهانی از سوی دولتمردان فلسطینی و حقوقدانان ملی و بین المللی اقدام کرد.
پی نوشت ها و منابع :
1- تبیان نیوز، 10/9/1391
2- همان و خبرگزاری ایسنا،
3- خبرگزاری ایسنا، همان
4- همان
5- همان و تبیان نیوز، همان.
6- منشور سازمان ملل متحد.
7- دکتر سید قاسم زمانی، حقوق سازمان های بین المللی، چاپ ششم، نشر شهر دانش، 1388
8- دکتر هدایت الله فلسفی، حقوق معاهدات بین المللی، چاپ دوم، نشر نو، 1383
9- محمد رضا زمانی درمزاری، جایگاه حقوقی قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل در حقوق بین الملل، موسسه حقوقی و بین المللی نیک داد ( زمانی)، 1391
10- محمدرضازمانی درمزاری، همان.
11- دکتر سید داود آقایی، حقوق سازمان های بین المللی،چاپ نهم، انتشارات دانشگاه پیام نور، 1390

فلسطین منطقه ای است كه محل سكونت معتقدان به ادیان آسمانی بود. اما به طور طبیعی، اكثر آنها را مسلمانان تشكیل می دادند. در سال 1880م تعداد یهودیان این منطقه 24 هزار نفر بود كه 5 درصد كل جمعیت را شامل می گردید. ولی صهیونیست‏ها در اواخر قرن نوزدهم با برگزاری كنگره ها و جلساتی به دنبال راه كاری جهت دستیابی بر فلسطین و سپس عملی نمودن شعارِ تسلط بر نیل تا فرات بودند. اینان هم چنین حمایت دولت استعماری بریتانیا را با خود داشتند. این هدف باعث شد تا جمعیت یهودیان به 85 هزار نفر در سال 1914م برسد. این آمار تا سال 1938م در حدود 500هزار نفر بالغ گردید كه سی درصد جمعیت فلسطین را در برمی ‏گرفت. در واقع ظرف مدت كمتر از 6 دهه جمعیت یهودیان بیش از 20 برابر شد. در آغاز سال 1947م، جمعیت یهودیان فلسطین از مرز هفت‏صد هزار نفر گذشت و در فوریه همین سال، دولت انگلیس كه قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت، به عنوان این كه دیگر قادر به ادامه قیمومیت بر فلسطین نیست، حل این مسئله را به سازمان ملل متحد ارجاع نمود. سازمان ملل نیز یك كمیته ویژه برای حل مسئله فلسطین تشكیل داد و این كمیته پس از شش ماه مطالعه و اعزام هیأت هایى به فلسطین و اردوگاه های آوارگان یهودی در اروپا، بر سر دو راهی تقسیم فلسطین بین اعراب و یهود یا تشكیل یك حكومت فدرال در این سرزمین باقی ماند. اكثریت اعضای كمیته به تقسیم فلسطین و بین المللی شدن شهر بیت المقدس رای دادند و اقلیت كمیته، تشكیل یك حكومت فدرال و محدودیت مهاجرت یهودیان را به فلسطین پیشنهاد كردند. با ارائه گزارش كمیته در مجمع عمومی سازمان ملل، در نهایتْ در بیست و نهم نوامبر سال 1947م، این مجمع، تحت نفوذ دولت‏های غربی، به خصوص امریكا و هم‏چنین صهیونیست‏ها، با اكثریتی ضعیف به تقسیم سرزمین فلسطین میان دو دولت فلسطینی و یهودی رأی داد. بر اساس این مصوّبه، بیت المقدس، منطقه‏ای بین المللی اعلام شد. این قطعنامه كه به وجود یك دولت صهیونیستی در فلسطین اشغالی رسیمت بخشید، خشم اعراب و رضایت صهیونیست ها را در پی داشت. در این میانْ، استعمار انگلیس به بهانه مخالفت با طرح سازمان ملل، اما در اصل به منظور آماده كردن شرایط برای تأسیس رژیم صهیونیستی، نیروهای خود را در 13 مه 1948م از فلسطین خارج كرد. بلافاصله پس از این اقدام انگلیس، صهیونیست ها، در مراكز نظامی كه انگلیسی ها تخلیه كرده بودند، مستقر شدند و تأسیس رژیم صهیونیستی را در 24 مه آن سال اعلام كردند. پس از آن بود كه جنگ اول اعراب و اسرائیل به وقوع پیوست

در سال 1501 میلادی (907 هجری قمری) اسماعیل صفوی در تبریز، در سن چهارده سالگی، به عنوان اولین پادشاه سلسلۀ صفویه تاج بر سر نهاد و تشیع دوازده‌امامی را مذهب رسمی ایران اعلام کرد و با این تصمیم، تاریخ ایران را در مسیر تازه‌ای قرار داد.

شاه اسماعیل صفوی در واقع مؤسس نخستین "دولت ایرانی" پس از حملۀ اعراب مسلمان به ایران بود. تا پیش از آن، ایران بیش از 600 سال بخشی از "دولت اسلامی" به شمار می‌رفت؛ دولتی که در قالب نظام "خلافت" شکل گرفته بود و از زمان حملۀ مسلمین به ایران در زمان خلافت عمر بن خطاب تا زمان فروپاشی امپراتوری عباسیان در سال 656 هجری قمری، بر ایران سیطره داشت.

کانال عصر ایران در تلگرام

شاه اسماعیل

از زمان فروپاشی خلافت عباسیان تا تأسیس دولت صفویان نیز ایران عمدتا بخشی از "دولت مغولان" محسوب می‌شد که در واقع یک امپراتوری وسیع بود.

از زمان فروپاشی ساسانیان تا روی کار آمدن صفویان، حکومت‌هایی ایرانی نیز در محدوده‌ای که روزگاری جزو قلمرو ساسانیان بود، شکل گرفته بودند ولی هیچ کدام نتوانسته بودند ایران را یکپارچه کرده و از دایرۀ حاکمیت "خلافت اسلامی" خارج سازند.

تاج‌گذاری شاه اسماعیل در تبریز محصول دو قرن تدارک ایدئولوژیک خاندان صفویه برای کسب قدرت در ایران بود.

نیای صفویان، شیخ صفی‌الدین، تقریبا در سال 700 هجری قمری به جایگاه مذهبی رفیعی دست یافت و همین سرآغاز دو قرن تدارک ایدئولوژیک خاندان صفوی برای کسب قدرت سیاسی و یکپارچه‌کردن ایران به عنوان یک دولت-ملت بود.

اولین فرد خاندان صفوی که نامش و اقداماتش در تاریخ ثبت شده، زمین‌دار ثروتمندی در ناحیۀ اردبیل بود به نام فیروزشاه زرین‌کلاه، که در قرن پنجم (هجری قمری) می‌زیست.

دربارۀ منشأ خاندان صفوی چند نظر بین مورخان وجود دارد. برخی گفته‌اند فیروزشاه از یمن به آذربایجان مهاجرت کرده و بنابراین صفویان منشأ عربی داشتند. برخی هم گفته‌اند صفویان ترک بودند.

ولی احمد کسروی به این نتیجه رسیده بود که صفویان ساکنین بومی ایران و از تبار آریایی بودند ولی به آذری که نوعی از زبان ترکی و زبان بومی آذربایجان است، تکلم می‌کردند. کسروی فقط نمی‌دانست که صفویان برای مدتی طولانی در آذربایجان ساکن بودند یا از کردستان به آذربایجان مهاجرت کردند.

احمد کسروی

راجر سیوری مورخ مشهور و نویسندۀ کتاب "ایران عصر صفوی" نیز در یکی از مقالاتش نظر کسروی را تایید می‌کند.

پس از کسروی، این رأی مطرح شد که اجداد صفویه احتمالا هنگام فتح اردبیل و مغان و داربوم به دست امیر روادی کُرد در سال 415 ه.ق، همراه وی بودند و از آن پس مقیم اردبیل شدند.

به هر حال، فیروزشاه نزدیک بین گیلان و اردیبل رحل اقامت افکنده بود تا احشام پرشمارش از چراگاه‌های مرغوب آن منطقه بهره‌مند شوند. او انسانی ثروتمند و جوانمرد و خوشخو و شایسته و بسیار متشرع بود و چنانکه می‌گفتند سیّد هم بود. لاجرم مریدان بسیاری در میان مردم پیدا کرد.

شیخ صفی‌الدین نوۀ نوۀ نوۀ فیروزشاه بود. شاه اسماعیل هم نوۀ نوۀ نوۀ شیخ صفی‌الدین بود. ثروت فیروزشاه مبنای تمکن مالی خاندان صفویه بود. موقعیت مذهبی-عرفانی و "ارادۀ معطوف به قدرت" نزد شیخ صفی‌الدین نیز مبنای تفوق سیاسی خاندان صفوی شد.

شیخ صفی‌الدین در 650 ه.ق به دنیا آمد. او در بیست‌سالگی در پی مرشدی در میان زهاد اردبیل بود ولی مراد خویش را نیافت و به توصیۀ شیخی، راهی شیراز شد تا مرید فردی به نجیب‌الدین شود ولی نجیب‌الدین پیش از رسیدن او به شیراز، مرده بود. شیخ‌صفی مدتی در شیراز ماند و دراویش این شهر به او گفتند فقط شیخ زاهد گیلانی می‌تواند رویاهایت را تعبیر کند.

آرامگاه شیخ صفی‌الدین در اردبیل

او نیز راهی گیلان شد و سرانجام در سن 25 سالگی، شیخ‌زاهد را در دهکده‌ای در ساحل دریای خزر یافت. ‌صفی‌الدین تا 50 سالگی مرید شیخ‌زاهد بود و با دختر شیخ‌ نیز ازدواج کرد بود در ساحل دریای خزر.

شیخ‌زاهد در سال 700 ه.ق درگذشت و صفی‌الدین را به عنوان جانشین خودش، یعنی رهبر طریقت زاهدیه، برگزید؛ طریقتی عرفانی، که درونمایه‌های شیعی داشت و از آن پس طریقت صفویه نامیده شد.

شیخ‌‌صفی‌الدین در سال 735 ه.ق درگذشت و برخلاف شیخ‌زاهد، پسرش را جانشین خودش کرد. مورخان این تصمیم را نشانۀ آینده‌نگری و تمایل شیخ برای تصاحب قدرت سیاسی از سوی خاندانش می‌دانند؛ بویژه که در زمان او قدرت اجتماعی خاندان صفوی افزایش چشمگیری یافت. دلیل این تحول، رشد روزافزون مریدان شیخ‌صفی‌الدین و دسترسی خاندان صفوی به املاک و موقوفات فراوان در 35 سال آخر عمر شیخ بود.

پسر شیخ‌صفی‌الدین، شیخ‌صدرالدین، 58 سال ریاست خاندان و طریقت صفویه را بر عهده داشت. از 735 تا 793 هجری قمری. او بر مزار پدرش، بنای زیارتگاه خاندان صفوی را طی ده سال ساخت و کوشش‌های پدرش را برای گسترش تبلیغات مذهبی صفویه دنبال کرد و بسیاری از امرای ایلخانی و اشراف مغول را جذب زیارتگاه و طریقت شیخ‌صفی‌الدین کرد.

در ابتدای رسیدن شیخ‌صدرالدین به مقام رهبری طریقت صفویه، امپراتوری ایلخانی در ایران فروپاشید و در غیاب دولت مرکزی نیرومند، باندهای قدرت مغولان از در رقابت با یکدیگر درآمدند و اتحادیۀ قبایل ترکمن، به نام قره‌قویونلو (سیاه‌گوسپندان) توانست کنترل ناحیۀ تبریز را از دست مغولان بیرون آرد. این واقعه به سال 792 ه.ق بود.

یک سال بعد شیخ‌صدرالدین درگذشت و پسرش خواجه‌علی رهبر طریقت و خاندان صفویه شد. خواجه‌علی تا سال 830 ه.ق زندگی کرد و در دوران رهبری‌اش، تعالیم نیمه‌مخفیِ طریقت صفویه آشکارا ماهیت شیعی گرفت. او پس از سفر حج، در بیت‌المقدس درگذشت و همان‌جا دفن شد و پسرش ابراهیم به جایش نشست.

ابراهیم هم به نوبۀ خود بر خیل مریدان صفویه بویژه در منطقۀ آناتولی افزود و در 851 درگذشت. پس از او پسرش جنید به رهبری خاندان صفویه رسید و با اعلام جهاد علیه کفار، علائم آشکاری از تمایل به کسب قدرت دنیوی نشان داد. این روحیۀ سلحشوری و جنگجویی را وارد طریقت صفویه کرد.

این کار او موجب ناراحتی حکمران غرب ایران، جهانشاهِ قره‌قویونلو شد. او به جنید دستور داد اردبیل را ترک کند و از حوزۀ حکمرانی‌اش خارج شود. حوزۀ حکمرانی قره‌قویونلوها از آذربایجان و مرزهای گرجستان تا خلیج فارس بود.

قلمرو امپراتوری قره‌قویونلوها در اوج قدرت

جنید همراه با عده‌ای از مریدانش، چند سالی را این‌جا و آن‌جا سپری کرد و سرانجام به اوزون حسن، حکمران آق‌قویونلو، پناه برد و با او ائتلاف کرد. امپراتوری آق‌قویونلو از شعب علیایی فرات تا کویر نمک بزرگ و از کرمان تا ماورای قفقاز (قفقاز جنوبی) و میان‌رودان و خلیج فارس کشیده شده بود.

آق‌قویونلوها سنی بودند و قره‌قویونلوها شیعه. بنابراین ائتلاف جنید با آق‌قویونلوها، اقدامی کاملا سیاسی بود و معطوف به غلبۀ صفویان بر یک رقیب شیعی، که بخش قابل توجهی از ایران را نیز در اختیار داشت. جنید با خواهر اوزون حسن نیز ازدواج کرد تا اتحادشان مستحکم‌تر شود.

با این حال بخت با جنید یار نبود زیرا او در سال 860 ه.ق در جنگ با حاکم شیروان کشته شد. پس از او پسرش حیدر رهبر صفویان شد.

اوزون حسن مقتدرترین فرمانروای سلسلۀ آق‌قویونلو بود که سرانجام ده سال قبل از مرگش (872 ه.ق) موفق شد جهانشاه قره‌قویونلو را در جنگ شکست دهد و با کشتن او، سلسلۀ قره‌قویونلوها را نابود کند.

حیدر ائتلاف با آق‌قویونلوها را ادامه داد و بر قدرت نظامی صفویان افزود ولی او نیز مثل پدرش در جنگی نه چندان مهم کشته شد. به سال 894 هجری قمری. سیزده سال قبل از آغاز پادشاهی شاه‌‌اسماعیل.

اوزون حسن در سال 882 ه.ق درگذشت و پسرش علاقه‌ای به ادامۀ اتحاد با حیدر نداشت. به همین دلیل آق‌قویونلوها در 894 ه.ق در جنگ حاکم شیروان با حیدر، به حاکم شیروان کمک کردند و حیدر را کشتند.

صفویان برای دومین بار رهبرشان را در جنگ از دست دادند ولی مضمحل نشدند چراکه نهضتی نوپا و پویا بودند. علی، فرزند بزرگ شیخ‌حیدر، جانشین او شد و خودش را پادشاه (سلطان) خواند.

قلمرو امپراتوری آق‌قویونلوها در اوج قدرت

در 896 ه.ق فرزند اوزون حسن (یعقوب) درگذشت و روند تجزیۀ امپراتوری آق‌قویونلو از طریق جنگ داخلی آغاز شد. سلطان‌علی، رهبر صفویان، به یکی از آق‌قویونلوها (رستم) کمک کرد برای غلبه بر رقبایش. رستم پس از تفوق بر رقیبان، از قدرت هواداران صفویه ترسید و تصمیم گرفت علی را بکشد. به سال 899 هجری قمری.

علی به سوی اردبیل گریخت و رستم نیز از پی‌اش. در راه اردبیل، سلطان‌علی احساس کرد که مرگش نزدیک شد و برادرش اسماعیل را به عنوان جانشین و رئیس طریقت صفویه تعیین کرد.

علی و اسماعیل با هفت تن از فداییان صفویه می‌گریختند. این گروه کوچک، نقشی بسیار مهم در به قدرت رسیدن صفویه داشتند و آن‌ها را "اهل اختصاص" می‌نامیدند. در واقع این هفت نفر جزو خصیصینِ مرشد کامل (یعنی رهبر صریقت صفویه) بودند.

نزدیک اردبیل، فرستادگان رستمِ آق‌قویونلو به علی و اسماعیل و همراهانشان رسیدند. علی کشته شد ولی اسماعیل توانست بگریزد. اسماعیل شش هفته در اردبیل مخفی بود و از این مخفی‌گاه به آن مخفی‌گاه می‌رفت و نهایتا مخفیانه به گیلان گریخت.

اهل اختصاص در جان به در بردن او نقشی اساسی داشتند و اگر اسماعیل کشته می‌شد، جانشینی در خاندان صفویه برایش نبود. اسماعیل در آن زمان هفت‌ساله بود.

در اواخر سال 902 ه.ق، رستم کشته شد و شرش از سر اسماعیلِ ده‌ساله کم شد. اسماعیل پنج سال در مخفی‌گاهش در لاهیجان باقی ماند و در دوازده سالگی علیه تتمۀ آق‌قویونلوها قیام کرد و پس از شکست آن‌ها، در چهارده سالگی در تبریز تاجِ شاهی بر سر نهاد.

شاه اسماعیلِ جوان

بدیهی است که اگر اهل اختصاص نبودند، اسماعیل نه زنده می‌ماند، نه می‌توانست در سن دوازده‌سالگی وارد جنگ با آق‌قویونلوها شود و آن‌ها را شکست دهد.

مینورسکی گفته است که "اهل اختصاص" بسیار شبیه "گروه کوچکی" بود که لنین با کمک آن، نهضت بلشویکی را قبل از انقلاب 1917 اداره می‌کرد و از سال 1919 "دفتر سیاسی" (پولیت بورو) نامیده شد.

اهل اختصاص در محرم 905 ه.ق به این نتیجه رسیدند که زمان مناسب برای تلاش نهایی در راه دستیابی به قدرت فرا رسیده است. سه رهبر قبلی صفویه، علی و حیدر و جنید، در جنگ کشته شده بودند و اسماعیل دوازده‌ساله هم جانشینی نداشت.

کار کیا میرزا، حاکم لاهیجان، که پنج سال به اسماعیل پناه داده بود، کوشید او را منصرف کند ولی اسماعیل از لاهیجان به سمت اردبیل حرکت کرد. در راه دست کم 8500 نفر سلحشور نیز از قبایل گوناگون به او پیوستند.

در این زمان دو شاهزادۀ آق‌قویونلو (الوند و مراد) که از نزاع‌های داخلی آق‌قویونلوها جان سالم به در برده بودند، امپراتوری آق‌قویونلو را با مسالمت بین یکدیگر تقسیم کردند. آذربایجان و آران و مغان و دیاربکر (یعنی شمال و غرب) به الوند رسیده بود و مراد هم عراق عجم و کرمان و فارس (یعنی مرکز و جنوب) را برای خودش برداشته بود!

اسماعیل پس از شکست شیروان‌شاه و ستاندن انتقام مرگ پدر و پدربزرگش (حیدر و جنید) از حاکم شیروان، باکو را هم تسخیر کرد و در نخجوان با 7 هزار سربازش به جنگ سپاه 30 هزار نفری الوند رفت و او را شکست داد و کنترل آذربایجان را به دست گرفت و در تابستان 1501 میلادی/ 907 هجری قمری در تبریز تاجگذاری کرد و دوران حکومت 235 سالۀ صفویان آغاز شد.

در سال 1501 میلادی (907 هجری قمری) اسماعیل صفوی در تبریز، در سن چهارده سالگی، به عنوان اولین پادشاه سلسلۀ صفویه تاج بر سر نهاد و تشیع دوازده‌امامی را مذهب رسمی ایران اعلام کرد و با این تصمیم، تاریخ ایران را در مسیر تازه‌ای قرار داد.

شاه اسماعیل صفوی در واقع مؤسس نخستین "دولت ایرانی" پس از حملۀ اعراب مسلمان به ایران بود. تا پیش از آن، ایران بیش از 600 سال بخشی از "دولت اسلامی" به شمار می‌رفت؛ دولتی که در قالب نظام "خلافت" شکل گرفته بود و از زمان حملۀ مسلمین به ایران در زمان خلافت عمر بن خطاب تا زمان فروپاشی امپراتوری عباسیان در سال 656 هجری قمری، بر ایران سیطره داشت.

کانال عصر ایران در تلگرام

شاه اسماعیل

از زمان فروپاشی خلافت عباسیان تا تأسیس دولت صفویان نیز ایران عمدتا بخشی از "دولت مغولان" محسوب می‌شد که در واقع یک امپراتوری وسیع بود.

از زمان فروپاشی ساسانیان تا روی کار آمدن صفویان، حکومت‌هایی ایرانی نیز در محدوده‌ای که روزگاری جزو قلمرو ساسانیان بود، شکل گرفته بودند ولی هیچ کدام نتوانسته بودند ایران را یکپارچه کرده و از دایرۀ حاکمیت "خلافت اسلامی" خارج سازند.

تاج‌گذاری شاه اسماعیل در تبریز محصول دو قرن تدارک ایدئولوژیک خاندان صفویه برای کسب قدرت در ایران بود.

نیای صفویان، شیخ صفی‌الدین، تقریبا در سال 700 هجری قمری به جایگاه مذهبی رفیعی دست یافت و همین سرآغاز دو قرن تدارک ایدئولوژیک خاندان صفوی برای کسب قدرت سیاسی و یکپارچه‌کردن ایران به عنوان یک دولت-ملت بود.

اولین فرد خاندان صفوی که نامش و اقداماتش در تاریخ ثبت شده، زمین‌دار ثروتمندی در ناحیۀ اردبیل بود به نام فیروزشاه زرین‌کلاه، که در قرن پنجم (هجری قمری) می‌زیست.

دربارۀ منشأ خاندان صفوی چند نظر بین مورخان وجود دارد. برخی گفته‌اند فیروزشاه از یمن به آذربایجان مهاجرت کرده و بنابراین صفویان منشأ عربی داشتند. برخی هم گفته‌اند صفویان ترک بودند.

ولی احمد کسروی به این نتیجه رسیده بود که صفویان ساکنین بومی ایران و از تبار آریایی بودند ولی به آذری که نوعی از زبان ترکی و زبان بومی آذربایجان است، تکلم می‌کردند. کسروی فقط نمی‌دانست که صفویان برای مدتی طولانی در آذربایجان ساکن بودند یا از کردستان به آذربایجان مهاجرت کردند.

احمد کسروی

راجر سیوری مورخ مشهور و نویسندۀ کتاب "ایران عصر صفوی" نیز در یکی از مقالاتش نظر کسروی را تایید می‌کند.

پس از کسروی، این رأی مطرح شد که اجداد صفویه احتمالا هنگام فتح اردبیل و مغان و داربوم به دست امیر روادی کُرد در سال 415 ه.ق، همراه وی بودند و از آن پس مقیم اردبیل شدند.

به هر حال، فیروزشاه نزدیک بین گیلان و اردیبل رحل اقامت افکنده بود تا احشام پرشمارش از چراگاه‌های مرغوب آن منطقه بهره‌مند شوند. او انسانی ثروتمند و جوانمرد و خوشخو و شایسته و بسیار متشرع بود و چنانکه می‌گفتند سیّد هم بود. لاجرم مریدان بسیاری در میان مردم پیدا کرد.

شیخ صفی‌الدین نوۀ نوۀ نوۀ فیروزشاه بود. شاه اسماعیل هم نوۀ نوۀ نوۀ شیخ صفی‌الدین بود. ثروت فیروزشاه مبنای تمکن مالی خاندان صفویه بود. موقعیت مذهبی-عرفانی و "ارادۀ معطوف به قدرت" نزد شیخ صفی‌الدین نیز مبنای تفوق سیاسی خاندان صفوی شد.

شیخ صفی‌الدین در 650 ه.ق به دنیا آمد. او در بیست‌سالگی در پی مرشدی در میان زهاد اردبیل بود ولی مراد خویش را نیافت و به توصیۀ شیخی، راهی شیراز شد تا مرید فردی به نجیب‌الدین شود ولی نجیب‌الدین پیش از رسیدن او به شیراز، مرده بود. شیخ‌صفی مدتی در شیراز ماند و دراویش این شهر به او گفتند فقط شیخ زاهد گیلانی می‌تواند رویاهایت را تعبیر کند.

آرامگاه شیخ صفی‌الدین در اردبیل

او نیز راهی گیلان شد و سرانجام در سن 25 سالگی، شیخ‌زاهد را در دهکده‌ای در ساحل دریای خزر یافت. ‌صفی‌الدین تا 50 سالگی مرید شیخ‌زاهد بود و با دختر شیخ‌ نیز ازدواج کرد بود در ساحل دریای خزر.

شیخ‌زاهد در سال 700 ه.ق درگذشت و صفی‌الدین را به عنوان جانشین خودش، یعنی رهبر طریقت زاهدیه، برگزید؛ طریقتی عرفانی، که درونمایه‌های شیعی داشت و از آن پس طریقت صفویه نامیده شد.

شیخ‌‌صفی‌الدین در سال 735 ه.ق درگذشت و برخلاف شیخ‌زاهد، پسرش را جانشین خودش کرد. مورخان این تصمیم را نشانۀ آینده‌نگری و تمایل شیخ برای تصاحب قدرت سیاسی از سوی خاندانش می‌دانند؛ بویژه که در زمان او قدرت اجتماعی خاندان صفوی افزایش چشمگیری یافت. دلیل این تحول، رشد روزافزون مریدان شیخ‌صفی‌الدین و دسترسی خاندان صفوی به املاک و موقوفات فراوان در 35 سال آخر عمر شیخ بود.

پسر شیخ‌صفی‌الدین، شیخ‌صدرالدین، 58 سال ریاست خاندان و طریقت صفویه را بر عهده داشت. از 735 تا 793 هجری قمری. او بر مزار پدرش، بنای زیارتگاه خاندان صفوی را طی ده سال ساخت و کوشش‌های پدرش را برای گسترش تبلیغات مذهبی صفویه دنبال کرد و بسیاری از امرای ایلخانی و اشراف مغول را جذب زیارتگاه و طریقت شیخ‌صفی‌الدین کرد.

در ابتدای رسیدن شیخ‌صدرالدین به مقام رهبری طریقت صفویه، امپراتوری ایلخانی در ایران فروپاشید و در غیاب دولت مرکزی نیرومند، باندهای قدرت مغولان از در رقابت با یکدیگر درآمدند و اتحادیۀ قبایل ترکمن، به نام قره‌قویونلو (سیاه‌گوسپندان) توانست کنترل ناحیۀ تبریز را از دست مغولان بیرون آرد. این واقعه به سال 792 ه.ق بود.

یک سال بعد شیخ‌صدرالدین درگذشت و پسرش خواجه‌علی رهبر طریقت و خاندان صفویه شد. خواجه‌علی تا سال 830 ه.ق زندگی کرد و در دوران رهبری‌اش، تعالیم نیمه‌مخفیِ طریقت صفویه آشکارا ماهیت شیعی گرفت. او پس از سفر حج، در بیت‌المقدس درگذشت و همان‌جا دفن شد و پسرش ابراهیم به جایش نشست.

ابراهیم هم به نوبۀ خود بر خیل مریدان صفویه بویژه در منطقۀ آناتولی افزود و در 851 درگذشت. پس از او پسرش جنید به رهبری خاندان صفویه رسید و با اعلام جهاد علیه کفار، علائم آشکاری از تمایل به کسب قدرت دنیوی نشان داد. این روحیۀ سلحشوری و جنگجویی را وارد طریقت صفویه کرد.

این کار او موجب ناراحتی حکمران غرب ایران، جهانشاهِ قره‌قویونلو شد. او به جنید دستور داد اردبیل را ترک کند و از حوزۀ حکمرانی‌اش خارج شود. حوزۀ حکمرانی قره‌قویونلوها از آذربایجان و مرزهای گرجستان تا خلیج فارس بود.

قلمرو امپراتوری قره‌قویونلوها در اوج قدرت

جنید همراه با عده‌ای از مریدانش، چند سالی را این‌جا و آن‌جا سپری کرد و سرانجام به اوزون حسن، حکمران آق‌قویونلو، پناه برد و با او ائتلاف کرد. امپراتوری آق‌قویونلو از شعب علیایی فرات تا کویر نمک بزرگ و از کرمان تا ماورای قفقاز (قفقاز جنوبی) و میان‌رودان و خلیج فارس کشیده شده بود.

آق‌قویونلوها سنی بودند و قره‌قویونلوها شیعه. بنابراین ائتلاف جنید با آق‌قویونلوها، اقدامی کاملا سیاسی بود و معطوف به غلبۀ صفویان بر یک رقیب شیعی، که بخش قابل توجهی از ایران را نیز در اختیار داشت. جنید با خواهر اوزون حسن نیز ازدواج کرد تا اتحادشان مستحکم‌تر شود.

با این حال بخت با جنید یار نبود زیرا او در سال 860 ه.ق در جنگ با حاکم شیروان کشته شد. پس از او پسرش حیدر رهبر صفویان شد.

اوزون حسن مقتدرترین فرمانروای سلسلۀ آق‌قویونلو بود که سرانجام ده سال قبل از مرگش (872 ه.ق) موفق شد جهانشاه قره‌قویونلو را در جنگ شکست دهد و با کشتن او، سلسلۀ قره‌قویونلوها را نابود کند.

حیدر ائتلاف با آق‌قویونلوها را ادامه داد و بر قدرت نظامی صفویان افزود ولی او نیز مثل پدرش در جنگی نه چندان مهم کشته شد. به سال 894 هجری قمری. سیزده سال قبل از آغاز پادشاهی شاه‌‌اسماعیل.

اوزون حسن در سال 882 ه.ق درگذشت و پسرش علاقه‌ای به ادامۀ اتحاد با حیدر نداشت. به همین دلیل آق‌قویونلوها در 894 ه.ق در جنگ حاکم شیروان با حیدر، به حاکم شیروان کمک کردند و حیدر را کشتند.

صفویان برای دومین بار رهبرشان را در جنگ از دست دادند ولی مضمحل نشدند چراکه نهضتی نوپا و پویا بودند. علی، فرزند بزرگ شیخ‌حیدر، جانشین او شد و خودش را پادشاه (سلطان) خواند.

قلمرو امپراتوری آق‌قویونلوها در اوج قدرت

در 896 ه.ق فرزند اوزون حسن (یعقوب) درگذشت و روند تجزیۀ امپراتوری آق‌قویونلو از طریق جنگ داخلی آغاز شد. سلطان‌علی، رهبر صفویان، به یکی از آق‌قویونلوها (رستم) کمک کرد برای غلبه بر رقبایش. رستم پس از تفوق بر رقیبان، از قدرت هواداران صفویه ترسید و تصمیم گرفت علی را بکشد. به سال 899 هجری قمری.

علی به سوی اردبیل گریخت و رستم نیز از پی‌اش. در راه اردبیل، سلطان‌علی احساس کرد که مرگش نزدیک شد و برادرش اسماعیل را به عنوان جانشین و رئیس طریقت صفویه تعیین کرد.

علی و اسماعیل با هفت تن از فداییان صفویه می‌گریختند. این گروه کوچک، نقشی بسیار مهم در به قدرت رسیدن صفویه داشتند و آن‌ها را "اهل اختصاص" می‌نامیدند. در واقع این هفت نفر جزو خصیصینِ مرشد کامل (یعنی رهبر صریقت صفویه) بودند.

نزدیک اردبیل، فرستادگان رستمِ آق‌قویونلو به علی و اسماعیل و همراهانشان رسیدند. علی کشته شد ولی اسماعیل توانست بگریزد. اسماعیل شش هفته در اردبیل مخفی بود و از این مخفی‌گاه به آن مخفی‌گاه می‌رفت و نهایتا مخفیانه به گیلان گریخت.

اهل اختصاص در جان به در بردن او نقشی اساسی داشتند و اگر اسماعیل کشته می‌شد، جانشینی در خاندان صفویه برایش نبود. اسماعیل در آن زمان هفت‌ساله بود.

در اواخر سال 902 ه.ق، رستم کشته شد و شرش از سر اسماعیلِ ده‌ساله کم شد. اسماعیل پنج سال در مخفی‌گاهش در لاهیجان باقی ماند و در دوازده سالگی علیه تتمۀ آق‌قویونلوها قیام کرد و پس از شکست آن‌ها، در چهارده سالگی در تبریز تاجِ شاهی بر سر نهاد.

شاه اسماعیلِ جوان

بدیهی است که اگر اهل اختصاص نبودند، اسماعیل نه زنده می‌ماند، نه می‌توانست در سن دوازده‌سالگی وارد جنگ با آق‌قویونلوها شود و آن‌ها را شکست دهد.

مینورسکی گفته است که "اهل اختصاص" بسیار شبیه "گروه کوچکی" بود که لنین با کمک آن، نهضت بلشویکی را قبل از انقلاب 1917 اداره می‌کرد و از سال 1919 "دفتر سیاسی" (پولیت بورو) نامیده شد.

اهل اختصاص در محرم 905 ه.ق به این نتیجه رسیدند که زمان مناسب برای تلاش نهایی در راه دستیابی به قدرت فرا رسیده است. سه رهبر قبلی صفویه، علی و حیدر و جنید، در جنگ کشته شده بودند و اسماعیل دوازده‌ساله هم جانشینی نداشت.

کار کیا میرزا، حاکم لاهیجان، که پنج سال به اسماعیل پناه داده بود، کوشید او را منصرف کند ولی اسماعیل از لاهیجان به سمت اردبیل حرکت کرد. در راه دست کم 8500 نفر سلحشور نیز از قبایل گوناگون به او پیوستند.

در این زمان دو شاهزادۀ آق‌قویونلو (الوند و مراد) که از نزاع‌های داخلی آق‌قویونلوها جان سالم به در برده بودند، امپراتوری آق‌قویونلو را با مسالمت بین یکدیگر تقسیم کردند. آذربایجان و آران و مغان و دیاربکر (یعنی شمال و غرب) به الوند رسیده بود و مراد هم عراق عجم و کرمان و فارس (یعنی مرکز و جنوب) را برای خودش برداشته بود!

اسماعیل پس از شکست شیروان‌شاه و ستاندن انتقام مرگ پدر و پدربزرگش (حیدر و جنید) از حاکم شیروان، باکو را هم تسخیر کرد و در نخجوان با 7 هزار سربازش به جنگ سپاه 30 هزار نفری الوند رفت و او را شکست داد و کنترل آذربایجان را به دست گرفت و در تابستان 1501 میلادی/ 907 هجری قمری در تبریز تاجگذاری کرد و دوران حکومت 235 سالۀ صفویان آغاز شد.

فلسطین منطقه ای است كه محل سكونت معتقدان به ادیان آسمانی بود. اما به طور طبیعی، اكثر آنها را مسلمانان تشكیل می دادند. در سال 1880م تعداد یهودیان این منطقه 24 هزار نفر بود كه 5 درصد كل جمعیت را شامل می گردید. ولی صهیونیست‏ها در اواخر قرن نوزدهم با برگزاری كنگره ها و جلساتی به دنبال راه كاری جهت دستیابی بر فلسطین و سپس عملی نمودن شعارِ تسلط بر نیل تا فرات بودند. اینان هم چنین حمایت دولت استعماری بریتانیا را با خود داشتند. این هدف باعث شد تا جمعیت یهودیان به 85 هزار نفر در سال 1914م برسد. این آمار تا سال 1938م در حدود 500هزار نفر بالغ گردید كه سی درصد جمعیت فلسطین را در برمی ‏گرفت. در واقع ظرف مدت كمتر از 6 دهه جمعیت یهودیان بیش از 20 برابر شد. در آغاز سال 1947م، جمعیت یهودیان فلسطین از مرز هفت‏صد هزار نفر گذشت و در فوریه همین سال، دولت انگلیس كه قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت، به عنوان این كه دیگر قادر به ادامه قیمومیت بر فلسطین نیست، حل این مسئله را به سازمان ملل متحد ارجاع نمود. سازمان ملل نیز یك كمیته ویژه برای حل مسئله فلسطین تشكیل داد و این كمیته پس از شش ماه مطالعه و اعزام هیأت هایى به فلسطین و اردوگاه های آوارگان یهودی در اروپا، بر سر دو راهی تقسیم فلسطین بین اعراب و یهود یا تشكیل یك حكومت فدرال در این سرزمین باقی ماند. اكثریت اعضای كمیته به تقسیم فلسطین و بین المللی شدن شهر بیت المقدس رای دادند و اقلیت كمیته، تشكیل یك حكومت فدرال و محدودیت مهاجرت یهودیان را به فلسطین پیشنهاد كردند. با ارائه گزارش كمیته در مجمع عمومی سازمان ملل، در نهایتْ در بیست و نهم نوامبر سال 1947م، این مجمع، تحت نفوذ دولت‏های غربی، به خصوص امریكا و هم‏چنین صهیونیست‏ها، با اكثریتی ضعیف به تقسیم سرزمین فلسطین میان دو دولت فلسطینی و یهودی رأی داد. بر اساس این مصوّبه، بیت المقدس، منطقه‏ای بین المللی اعلام شد. این قطعنامه كه به وجود یك دولت صهیونیستی در فلسطین اشغالی رسیمت بخشید، خشم اعراب و رضایت صهیونیست ها را در پی داشت. در این میانْ، استعمار انگلیس به بهانه مخالفت با طرح سازمان ملل، اما در اصل به منظور آماده كردن شرایط برای تأسیس رژیم صهیونیستی، نیروهای خود را در 13 مه 1948م از فلسطین خارج كرد. بلافاصله پس از این اقدام انگلیس، صهیونیست ها، در مراكز نظامی كه انگلیسی ها تخلیه كرده بودند، مستقر شدند و تأسیس رژیم صهیونیستی را در 24 مه آن سال اعلام كردند. پس از آن بود كه جنگ اول اعراب و اسرائیل به وقوع پیوست

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ با تصویب قطعنامه ۱۸۱ به تقسیم فلسطین به دو کشور مجزا برای یهودیان و اعراب ساکن آن رای داد. قطعنامه مزبور با وجود عدم پذیرش اعراب و اعتراض بسیاری از کشورها و دولتها، خود زمینه ای شد برای جنگ و مبارزه بی امان و مستمر فلسطینی ها و مقاومت آنها در طی این مدت. لکن، با گذشت زمان و پس از 65 سال، وضعیت نظام بین الملل در چرخشی آشکار و متعارض، این بار- رای به نفع فلسطینی های دردمند و جنگ زده داد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 29 نوامبر سال 1947 با تصویب قطعنامه 181 به تقسیم فلسطین به دو کشور مجزا برای یهودیان و اعراب ساکن آن رای داد. قطعنامه مزبور با وجود عدم پذیرش اعراب و اعتراض بسیاری از کشورها و دولتها، خود زمینه ای شد برای جنگ و مبارزه بی امان و مستمر فلسطینی ها و مقاومت آنها در طی این مدت. لکن، با گذشت زمان و پس از 65 سال، وضعیت نظام بین الملل در چرخشی آشکار و متعارض، این بار- رای به نفع فلسطینی های دردمند و جنگ زده داد.
در 29 نوامبر 2012 و در پی تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل- فلسطین توانست با کسب 138 رای موافق در مقابل 9 رای مخالف و 41 رای ممتنع، موقعیت خود را از " نهاد ناظر" به عنوان " دولت ناظر غیرعضو" در این سازمان ارتقا دهد. در رای‌گیری روز پنجشنبه مجمع عمومی سازمان ملل، سه کشور از پنج کشور عضو دائم شورای امنیت، یعنی فرانسه، روسیه و چین به درخواست فلسطینی‌ها رای مثبت دادند،آمریکا با این درخواست مخالفت کرد و انگلیس به آن رای ممتنع داد. اسرائیل، کانادا، جمهوری چک، جزایر مارشال، میکرونزیا، نائورو، پالائو و پاناما نیز از کشورهای دارای رای منفی به درخواست فلسطین بوده اند. ایران نیز در راستای سیاست های عرفی و جاری خویش، از موافقین به این قطعنامه بوده است.
محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین طی سخنانی در جلسه تاریخی مجمع عمومی سازمان ملل برای رای گیری درباره درخواست ارتقای سطح نمایندگی فلسطین به ˈدولت ناظرغیر عضوˈ در سازمان ملل- رژیم صهیونیستی را نژاد پرست و جنایتکار دانست و از مجمع عمومی خواست با رای مثبت خود به مسولیت تاریخی خود در برابر مردم فلسطین عمل کند.(1).

وی که در برابر نمایندگان بیش از 190 کشور جهان سخنرانی می کرد؛ با اشاره به درد و رنج مردم غزه گفت: این لحظه ای تاریخی برای مردم فلسطین و جامعه بین المللی است. او ضمن تشریح جنایات اسرائیل علیه مردم فلسطین و نقض آشکار حقوق بشر و قوانین بین المللی، گفت: مجمع عمومی و جامعه جهانی در برابر مسئولیت تاریخی خود برای پایان دادن به درد و رنج مردم فلسطین قرار دارد. به گفته محمود عباس؛ جامعه جهانی باید به مصیبت مردم فلسطین که از هنگام روز ˈنکبتˈ از زمان تاسیس اسراییل به وجود آمده، پایان دهد.در آغاز این نشست نماینده سودان به نمایندگی از کشورهای عربی سخنانی بیان کرد و گفت: این روزی تاریخی برای همه ما و فلسطین است.وی گفت: بر اساس قطعنامه های سازمان ملل، اسراییل باید از سرزمین های اشغالی از جمله قدس شرقی عقب نشینی کند.(2)
مفاد قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد :
در متن قطعنامه‌ای که توسط مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد، موارد ذیل مشهود است :
1- فلسطین به عنوان کشور ناظرغیرعضو در سازمان ملل پذیرفته شده و از شورای امنیت خواسته تا به درخواست فلسطینی‌ها که در سپتامبر 2011 مطرح شد و در آن از این شورا خواسته بود تا با عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل موافقت کرده و با دیدی مثبت نگاه کند.
2- در این قطعنامه، برضرورت حل و فصل عادلانه مشکل آوارگان فلسطینی و توقف کامل شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی در اراضی فلسطینی، از جمله قدس شرقی تاکید شده است.
3- قطعنامه مذکور خواستار مشخص شدن چارچوب حقوقی فلسطینی‌ها شد و تاکید کرد که باید صلح در خاورمیانه به شکلی عادلانه برقرار شود و " اشغالگری که از سال 1967 آغاز شده"، پایان یابد.
4- در این قطعنامه تاکید شده که باید مذاکرات و گفت‌وگوها میان دو طرف برای حل و فصل اختلافات موجود به شکل عادلانه، دائم و فراگیر آغاز شود و "دو کشور مستقل در کنار هم" تشکیل شوند.
مواضع شخصیت های بین المللی و کشورهای مختلف :
محمود عباس، رئیس تشکییلات خودگردان نیز در ابتدای سخنان خود پس از رای مثبت مجمع عمومی سازمان ملل گفت: این تصمیم پیروزی برای صلح، آزادی و مشروعیت قوانین بین‌المللی بود و ما به این خاطر از ملت فلسطین تشکر می‌کنیم و به آنها به خاطر این دستاورد بزرگ تبریک می‌گوییم.بان کی مون ، دبیرکل سازمان ملل آن را "حادثه‌ای مهم" ارزیابی کرده و با سیاستی دو پهلو و محافظه کارانه بیان داشت : من همواره ایمان داشته‌ام که فلسطینی‌ها حق تشکیل یک کشور مستقل را داشته‌اند و در عین حال به اسرائیل نیز حق می‌دهم که با صلح و امنیت در کنار همسایگان خود به حیاتش ادامه دهد و هیچ گزینه‌ای بهتر از مذاکرات برای تحقق صلح در خاورمیانه وجود ندارد. بان کی مون ادامه داد: ما باید تلاش کنیم تا کشور مستقل فلسطین به شکلی دموکراتیک و دارای حاکمیتی مستقل تشکیل شود که در کنار " کشور اسرائیل" با صلح و ثبات به حیات خود ادامه دهد.(3)
ران پروسر، سفیر اسرائیل در سازمان ملل در آستانه تصویب ارتقای عضویت فلسطینی‌ها گفته بود: هیچ چیز نمی تواند مشکلات میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را حل کند، مگر مذاکره. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا و دهنده رای منفی بعنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت، لحظاتی پس از تصویب قطعنامه پیشنهادی محمود عباس، از این اقدام سازمان ملل ابراز تاسف کرد و گفت: چنین اقدامی از سوی سازمان ملل باعث تاسف است و در عین حال، فایده‌ای نخواهد داشت و باعث سنگ‌اندازی در مقابل تحقق صلح در خاورمیانه خواهد شد. وی گفت: تنها راه برای تشکیل کشور مستقل فلسطین، آغاز مذاکرات صلح میان فلسطین و اسرائیل است و چنین اقداماتی تنها وضعیت را دشوارتر می‌کند.
سوزان رایس، نماینده آمریکا در سازمان ملل نیز با ابراز تاسف از صدور این قطعنامه گفت: تصویب چنین قطعنامه‌هایی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل هیچ فایده‌ای ندارد و راه رسیدن به صلح در خاورمیانه را دشوارتر می‌کند و به همین خاطر، آمریکا علیه آن رای داد.وی در سخنان خود در مجمع عمومی سازمان ملل بارها تکرار کرد که چنین تصمیمی باعث نخواهد شد که فلسطین به کشور تبدیل شود و در هر حالت، به فلسطینی‌ها این حق را نمی‌دهد که در سازمان ملل عضو شوند.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیز با انتقاد از تصویب قطعنامه پیشنهادی فلسطینی‌ها در سازمان ملل آن را بی‌فایده خواند.نتانیاهو گفت: یقینا قطعنامه سازمان ملل چیزی را تغییر نخواهد داد و بدون اینکه امنیت شهروندان اسرائیلی تضمین شود کشور فلسطینی وجود نخواهد داشت.جان برد، وزیر امور خارجه کانادا، از دیگر کشورهای رای دهنده منفی به قطعنامه، اقدام سازمان ملل را باعث مختل شدن روند مذاکرات صلح در خاورمیانه خواند. ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه انگلیس نیز به نوبه خود درخصوص اقدام اخیر سازمان ملل موضع‌گیری کرد و از فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها خواست بدون هیچ پیش شرطی مذاکرات را بار دیگر آغاز کنند.وی گفت: ما به نتیجه رای‌گیری و اقداماتی که محمود عباس در پیش گرفته احترام می‌گذاریم و به حمایت‌های خود از عباس و تشکیلات خودگردان ادامه می‌دهیم.وی در عین حال، از اسرائیل نیز خواست تا نسبت به تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل موضع‌گیری منفی انجام ندهد.
فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه نیز که کشورش به نفع فلسطینی‌ها در سازمان ملل رای داد از اسرائیل و فلسطینی‌ها خواست تا مذاکرات خود را بدون هیچ پیش شرطی از سر بگیرند و تاکید کرد که پاریس از دیرباز بر تشکیل دو کشور مستقل در فلسطین که در کنار هم با امنیت و ثبات زندگی کنند، تاکید داشته است. وی گفت‌وگوی مستقیم میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را راه پایان دادن به اختلافات خواند و تاکید کرد که فرانسه برای به رسمیت شناختن فلسطین در جامعه جهانی و حمایت از کشور فلسطین ادامه می‌دهد.
کاترین آشتون، مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا نیز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که اتحادیه اروپا بارها بر حمایت خود و میلش به عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل تاکید کرده است. وی اعلام کرد که اتحادیه اروپا آماده است تا در وقتی مناسب کشور مستقل فلسطین را به رسمیت بشناسد.در همین ارتباط، لندن و پاریس از دو طرف خواستند تا بدون هیچگونه پیش شرطی بر سر میز مذاکرات باز گردند.(4)
در این میان، کشورهایی چون آمریکا، کانادا و دیگر مخالفان رای گیری مجمع عمومی می‌گویند؛ ارتقای وضعیت تشکیلات فلسطینی نباید به روند مذاکرات صلح و توافقات میان اسرائیل و فلسطینی‌ها در جریان توافقنامه 1993 اسلو آسیب بزند.این در حالی است که طرف فلسطینی هم با استناد به توافقنامه اسلو می‌گوید؛ بخش‌های مهمی از کرانه غربی رود اردن طی دو دهه گذشته و از طریق حملات نظامی یا ساخت و سازهای اسرائیلی به طور نظام یافته‌ای از غزه جدا شده است. فلسطینی‌ها سالهاست که به دنبال تصویب عصویت خود تحت عنوان یک کشور مستقل در سازمان ملل هستند و تلاش می‌کنند که سرزمین‌هایی چون رام الله، کرانه غربی رود اردن، غزه و مناطق اشغال شده توسط اسرائیل در سال 1967 را یکپارچه و زیر پرچم فلسطین درآورند. طرف اسرائیلی هم با انتقاد از فلسطینی‌ها می‌گوید؛ آنها هیچگاه اسرائیل را به عنوان یک سرزمین یهودی نشین به رسمیت نشناخته‌اند؛ در حالی که مطابق رای اعضای سازمان ملل متحد برای تشکیل دو سرزمین یهودی نشین و عرب نشین در 29 نوامبر سال 1947 اسرائیل "یک کشور" محسوب می‌شود؟!.(5)
آثار مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد :
مجمع عمومی سازمان ملل بعنوان یکی از ارکان اصلی سازمان ملل متحد بوده و متکشل از دولت های عضو سازمان ملل متحد می باشد که هر یک با وجود امکان داشتن تا پنج نماینده، وفق ماده 18 منشور ملل متحدد،از یک حق رای برخوردارند. نحوه رای گیری نیز بسته به اهمیت موضوع در دستور جلسه متفاوت است.شیوه تصمیم گیری در مجمع عمومی، همراه با برابری قدرت رای کلیه اعضای مجمع، اعم از دولت های بزرگ یا کوچک است که تماماً از یک حق رای مساوی برخوردارند.(6)
تصویب طرح پیشنهادی محمود عباس در صحن علنی مجمع عمومی آن سازمان، متشکل از نمایندگان کشورهای سازمان ملل متحد، علاوه بر تبعات سیاسی و اجتماعی، دارای آثار حقوقی و بین المللی مهم و غیر قابل انکاری است.اهم این آثار، به اجمال عبارتند از :
1- ارتقای سطح نمایندگی فلسطین در سازمان ملل از عضو ناظر به ˈدولت ناظرغیر عضوˈ در واقع، به منزله شناسایی عینی و عملی فلسطین در مقام یک دولت و هدایت آن در جهت به رسمیت شناختن آن به عنوان یک دولت از سوی سازمان ملل محسوب می گردد. به این ترتیب، ‌برای اولین بار، رتبه فلسطین در سازمان ملل متحد با جایگاه واتیکان برابر شد. این ترفیع به ظاهر کوچک می‌تواند برای اسرائیل پیامدهای جدی از حیث حقوقی و سیاسی در پی‌داشته باشد.
2- قطعنامه مزبور بیانگر تجویز عضویت تشکیلات خودگردان فلسطین در مجامع، نهادها و سازمان های بین المللی وابسته به سازمان ملل و ایجاد امکان تعاملات سیاسی، حقوقی، فنی، اجرایی، تخصصی و بین المللی متعدد با آنها در این رابطه بوده و از آثار حاصل از شخصیت، مسولیت و مصونیت های بین المللی آنها، حسب مورد بهره مند خواهد شد(7).
3- ایجاد امکان استفاده از ظرفیت های حقوقی و بین المللی در توسل فلسطین به نهادی های حقوقی بین المللی، به منظور استیفای حقوق بین المللی خویش، از زمره دیگر پیامدهای این مهم خواهد بود که در این بین، نقش دانشگاهیان، حقوقدانان و وکلای بین المللی در جهت نیل به هدف مزبور و تثبیت مواضع حقوقی و بین المللی فلسطین در عرصه جهانی و سازمان ملل متحدد غیر قابل انکار بوده و مورد تاکید است.
4- صرفنظر از دیدگاه اسرائیل، اقدام یک جانبه فلسطین به ریاست محمود عباس در این ارتباط، تائید و تاکید مجددی بر پذیرش " اعمال یک جانبه حقوقی" بعنوان یکی از منابع حقوق بین الملل و تصویب آن در بالاترین سطح جهانی ، یعنی مجمع عمومی سازمان ملل متحد از حیث حقوقی است.(8)
5- تاکید دبیر کل سازمان ملل متحد بعنوان بالاترین مقام بین المللی سازمان ملل و بعنوان دبیر کل آن برمعرفی تشکیلات خودگردان فلسطین بعنوان "یک کشور دارای حاکمیت مستقل" از حیث حقوقی در عرصه حقوق داخلی و بین المللی دارای آثار مثبت و ارزشمند و قابل استنادی برای فلسطین محسوب می گردد.
6- در قطعنامه صادره، ضمن محکومیت اشغالگری 1947 و تائید مواضع فلسطین- آنرا بعنوان یک کشور به رسمیت می شناسد.این دو مورد، از حیث حقوقی، سیاسی و بین المللی، خود دارای پیامدها و آثار قابل تعقیبی از سوی این کشور خواهد بود.(9)
7- تصویب قطعنامه مزبور، زمینه آغاز شناسایی رسمی و بین المللی فلسطین از سوی کشورها و سازمان های منطقه ای و بین المللی را فراهم کرده و بر موقعیت حقوقی و بین المللی آن خواهد افزود.(10)
نتیجه :
نوشتار حاضر بیانگر ایجاد یک وضعیت حقوقی، سیاسی و بین المللی جدید در موقعیت سیاسی و حقوقی تشکیلات خودگردان فلسطین در قالب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد و ایجاد آثار حقوقی و بین المللی حاصل از آن است. پیش از این، فلسطین صرفاً بعنوان عضر ناظر سازمان مزبور بوده است. عضو ناظر در سازمان تنها حق شرکت در مذاکرات را داشته و نمی تواند اسناد سازمان را دریافت نمایند. عضو مزبور فاقد حق شرکت در رای گیری بوده و نمی تواند در مقام یک حق در اجلاس سازمان به مانند دیگر کشورهای عضور سخن بگوید.(11) وضعیت مزبور، نه تنها با تصویب قطعنامه یاد شده نسبت به فلسطین دگرگون گردید، بلکه برابر آن قطعنامه، این کشور بعنوان یک " دولت ناظر غیر عضو" در سازمان ملل متحد ارتقاء یافته و از این حیث، به رسمیت شناخته شده است.
وضعیت موصوف، جدای از پیامدهای حقوقی و بین المللی متعدد، چالش های سیاسی و حقوقی بزرگی را نیز برای دولت و ملت فلسطین با خود به همراه خواهد داشت که باید با دقت و مهارت و برخورداری از ظرفیت ها و فرصت های ملی و بین المللی در جهت برون رفت از آن و تثبیت روزافزون موقعیت حقوقی این کشور عمل کرد. تصویب این قطعنامه و معرفی فلسطین در دیدگاههای شخصیت ها و مقامات کشورهای مختلف و دبیر کل سازمان ملل بعنوان " یک کشور و دولت مستقل" و نیز در مفاد مندرج در قطعنامه مزبور بعنوان یکی از اسناد بین المللی معاصر و محکومیت اشغالگری دهه 50، منشاء آثار حقوقی و بین المللی جدید و فراوانی برای فلسطین بوده که در کنار تدبیر لازم برای مواجهه با چالش های پیش رو، باید در جهت استفاده مناسب از آنها و نهادینه کردن مجدد این پیامدها در سطح منطقه ای و جهانی از سوی دولتمردان فلسطینی و حقوقدانان ملی و بین المللی اقدام کرد.
پی نوشت ها و منابع :
1- تبیان نیوز، 10/9/1391
2- همان و خبرگزاری ایسنا،
3- خبرگزاری ایسنا، همان
4- همان
5- همان و تبیان نیوز، همان.
6- منشور سازمان ملل متحد.
7- دکتر سید قاسم زمانی، حقوق سازمان های بین المللی، چاپ ششم، نشر شهر دانش، 1388
8- دکتر هدایت الله فلسفی، حقوق معاهدات بین المللی، چاپ دوم، نشر نو، 1383
9- محمد رضا زمانی درمزاری، جایگاه حقوقی قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل در حقوق بین الملل، موسسه حقوقی و بین المللی نیک داد ( زمانی)، 1391
10- محمدرضازمانی درمزاری، همان.
11- دکتر سید داود آقایی، حقوق سازمان های بین المللی،چاپ نهم، انتشارات دانشگاه پیام نور، 1390

اصل ماجرای فلسطین چیست؟ اصل ماجرا این است كه یك عده از یهودیان متنفّذ در دنیا به فكر ایجاد یك كشور مستقل برای یهودیها افتادند. از فكر این‌ها دولت انگلیس استفاده كرد و خواست مشكل خود را حل كند. البته آن‌ها قبلًا به فكر بودند به اوگاندا بروند و آنجا را كشور خودشان قرار دهند. مدّتی به فكر افتادند به طرابلس، مركز كشور لیبی بروند؛ لذا رفتند با ایتالیایی‌ها كه آن وقت طرابلس در دست آن‌ها بود صحبت كردند؛ اما ایتالیایی‌ها به این‌ها جواب رد دادند؛ بالاخره با انگلیسی‌ها كنار آمدند. انگلیسی‌ها آن وقت در خاورمیانه اغراض بسیار مهمِّ استعماری داشتند؛ دیدند خوب است كه این‌ها به این منطقه بیایند. اوّل به عنوان یك اقلیت وارد شوند، بعد بتدریج توسعه پیدا كنند و گوشه‌ای را، آن هم گوشه‌ی حسّاسی را بگیرند چون كشور فلسطین در نقطه‌ی حساسی قرار دارد و دولت تشكیل دهند و جزو متّحدین انگلیس باشند و مانع شوند از اینكه دنیای اسلام بخصوص دنیای عرب در آن منطقه اتّحادی به وجود آورد. درست است كه اگر دیگران هوشیار باشند، دشمن می‌تواند اتّحاد ایجاد كند؛ اما دشمنی كه از بیرون آن‌طور حمایت می‌شود، با ترفندهای جاسوسی و با روشهای گوناگون می‌تواند اختلاف ایجاد كند كه همین كار را هم كرد: به یكی نزدیك شود، یكی را بزند، یكی را بكوبد، با یكی سختی كند. بنابراین، در درجه‌ی اوّل كمك كشور انگلیس و بعضی كشورهای غربی دیگر بود. بعد این‌ها بتدریج از انگلیس جدا و به امریكا متّصل شدند. امریكا هم این‌ها را تا امروز زیر بال خودش گرفته است. این‌ها به این معنا كشوری به وجود آوردند و آمدند كشور فلسطین را تصرّف كردند. تصرّفشان هم این‌طوری بود: اوّل با جنگ نیامدند؛ اوّل با حیله آمدند، رفتند زمینهای بزرگ فلسطین را كه زارعان و كشاورزان عرب روی آن‌ها كار می‌كردند و خیلی هم سرسبز و آباد بود، با قیمتهای چند برابر قیمت اصلی، از صاحبان و مالكان اصلی این زمینهای بزرگ كه در اروپا و امریكا بودند خریدند؛ آن‌ها هم از خدا خواستند و زمینها را به این یهودیها فروختند. البته دلّال‌هایی هم داشتند كه نقل كرده‌اند یكی از دلال‌هایشان همین «سیّد ضیاء» معروف، شریك رضا خان در كودتای ۱۲۹۹ بود كه از اینجا كه به فلسطین رفت، آنجا دلّال خرید زمین از مسلمانان برای یهودیها و اسرائیلیها شد! زمینها را خریدند؛ زمینها كه ملك این‌ها شد، با روشهای واقعاً بسیار خشن و همراه با سبعیّت و سنگدلی، بتدریج شروع به اخراج زارعان از این زمینها كردند. در جایی می‌رفتند، می‌زدند، می‌كشتند و در همین هنگام افكار عمومی دنیا را هم با دروغ و فریب به طرف خودشان جلب می‌كردند. این تسلّط غاصبانه‌ی صهیونیستها بر فلسطین سه ركن داشت: یك ركنش عبارت از قساوت با عربها بود. برخوردشان با صاحبان اصلی، با قساوت و با سختی و خشونت شدید همراه بود. با این‌ها هیچ‌گونه مدارا نمی‌كردند.ركن دوم، دروغ به افكار عمومی دنیا بود. این دروغ به افكار عمومی دنیا، یكی از آن حرفهای عجیب است. این قدر این‌ها به‌وسیله‌ی رسانه‌های صهیونیستی كه دست یهودیها بود، دروغ گفتند هم قبل از آن و هم بعد از آن، این دروغها گفته می‌شد كه به خاطر همین دروغها بعضی از سرمایه‌داران یهودی را گرفتند! خیلی‌ها هم دروغهای آن‌ها را باور كردند. حتّی این نویسنده‌ی فیلسوف اجتماعی فرانسوی «ژان پل سارتر» را نیز كه خودمان هم در جوانی چندی شیفته‌ی این آدم و امثال او بودیم، فریب دادند. همین «ژان پل سارتر» كتابی نوشته بود كه بنده در سی سال قبل آن را خواندم. نوشته بود: «مردمی بی‌سرزمین، سرزمینی بی‌مردم»! یعنی یهودیها مردمی بودند كه سرزمینی نداشتند؛ به فلسطین آمدند كه سرزمینی بود و مردم نداشت! یعنی چه مردم نداشت؟ یك ملت در آنجا بود و كار می‌كرد. شواهد زیادی هم هست. یك نویسنده‌ی خارجی می‌گوید در سرتاسر سرزمین فلسطین، مزارع گندم مثل دریای سبزی بود كه تا چشم كار می‌كرد، دیده می‌شد. سرزمین بی‌مردم یعنی چه؟! در دنیا این‌طور وانمود كردند كه فلسطین یك جای متروكه‌ی مخروبه‌ی بدبختی بود؛ ما آمدیم اینجا را آباد كردیم! دروغ به افكار عمومی! همیشه سعی می‌كردند خودشان را مظلوم جلوه دهند؛ الآن هم همین‌طور است! در این مجلّات امریكایی مثل «تایم» و «نیوزویك» كه بنده گاهی به این‌ها مراجعه دارم، اگر كوچك‌ترین حادثه‌ای علیه یك خانواده‌ی یهودی اتّفاق بیفتد، عكس و تفصیلات و سنّ كشته شده و مظلومیت بچه‌هایش را بزرگ می‌كنند؛ اما صدها و هزارها مورد قساوت نسبت به جوانان فلسطینی، خانواده‌های فلسطینی، بچه‌های فلسطینی، زنهای فلسطینی، در داخل فلسطین اشغال شده و در لبنان اتّفاق می‌افتد، ولی كمترین اشاره‌ای به آن‌ها نمی‌كنند! ركن سوم هم ساخت‌وپاخت، مذاكره و به قول خودشان «لابی» است. بنشین با این دولت، با آن شخصیت، با آن سیاستمدار، با آن روشن‌فكر، با آن نویسنده، با آن شاعر، صحبت و ساخت كن! كار این‌ها تابه‌حال سه ركن داشته است كه توانسته‌اند این كشور را با این فریب و با این خدعه بگیرند. آن وقت قدرتهای خارجی هم با این‌ها همراه بودند؛ كه عمده انگلیس بود. سازمان ملل و قبل از سازمان ملل، جامعه‌ی ملل هم كه بعد از جنگ برای به اصطلاح مسائل صلح تشكیل شده بود همیشه از این‌ها حمایت كردند؛ مگر در موارد معدودی. در همان سال ۱۹۴۸، جامعه‌ی ملل قطعنامه‌ای صادر نمود و فلسطین را بدون دلیل و بدون علّت تقسیم كرد. گفت پنجاه و هفت درصد از سرزمین فلسطین متعلّق به یهودیهاست؛ در حالی كه قبل از آن، در حدود پنج درصد زمینهای فلسطین متعلّق به این‌ها بود! آن‌ها هم دولت تشكیل دادند و بعد هم قضایای گوناگون و حمله به روستاها و شهرها و خانه‌ها و حمله به بی‌گناهان اتّفاق افتاد. البته دولتهای عرب هم كوتاهیهایی كردند. چند جنگ اتّفاق افتاد. در جنگ ۱۹۶۷، اسرائیلیها توانستند با كمك امریكا و دولتهای دیگر، مبالغی از زمینهای مصر و سوریّه و اردن را تصرّف كنند. بعد، در جنگ ۱۹۷۳ كه این‌ها شروع كردند، باز به كمك آن قدرتها توانستند نتیجه‌ی جنگ را به نفع خودشان قرار دهند و زمینهای دیگری را تصرّف كنند. هدف اسرائیل، توسعه است. دولت صهیونیستی به سرزمین فلسطین فعلی هم قانع نیست. اوّل یك وجب جا می‌خواستند، بعد نصف زمین فلسطین را گرفتند، بعد همه‌ی سرزمین فلسطین را گرفتند، بعد به كشورهای همسایه‌ی فلسطین مثل اردن و سوریّه و مصر تجاوز كردند و زمینهای آن‌ها را گرفتند. الآن هم هدف اساسی صهیونیزم، ایجاد اسرائیل بزرگ است. البته این روزها كمتر اسم می‌آورند؛ سعی می‌كنند كتمان كنند. بازهم به افكار عمومی دروغ می‌گویند. چرا؟ چون در این مرحله‌ای كه الآن هستیم، احتیاج دارند كه هدفهای توسعه‌طلبانه‌ی خود را كتمان كنند! گرفتاری‌ای كه امروز صهیونیستها دارند، این است كه به صلح احتیاج مبرم دارند. چرا؟ چون بعد از سال ۱۹۴۷ تا سال ۱۹۶۷ مبارزه‌ای نبود و آن بیست سال در حال خوبی نگذشت. بعد هم كه مبارزات مسلّحانه شروع شد. این مبارزات مسلّحانه از بیرون سرزمین فلسطین بود؛ همین سازمان آزادی‌بخش و بقیه‌ی گروهها، مركزشان در اردن یا در سوریّه یا در جاهای دیگر بود. گروههایی را می‌فرستادند و حمله‌ای می‌كردند و ضربه‌ای می‌زدند و عقب می‌كشیدند. در داخل سرزمین فلسطین، سازمان مبارزی شكل نگرفته بود. در داخل سرزمین، مردم مرعوب بودند و نمی‌توانستند هیچ حركتی بكنند؛ اما بعد از انقلاب اسلامی دو اتّفاق مهم افتاد. یكی اینكه نهضت فلسطین كه یك نهضت غیر دینی بود به یك نهضت اسلامی تبدیل شد و مقاومت اسلامی به وجود آمد و رنگ اسلامی گرفت. همان مبارزانی هم كه از بیرون مبارزه می‌كردند مثل كسانی كه از لبنان یا مناطق دیگر به اسرائیل حمله می‌كردند و به آن‌ها ضربه می‌زدند با انگیزه‌ی اسلامی، كه یك انگیزه‌ی بسیار قوی است، وارد میدان شدند. ثانیاً «انتفاضه» به وجود آمد. «انتفاضه»، یعنی قیام و شورش در داخل سرزمین و وطن مغصوب. از این قیام می‌ترسند؛ چون برایشان خیلی مهمّ است. البته سعی می‌كنند مطلب را آن‌چنان كه هست، منعكس نكنند؛ اما مبارزات مردم فلسطین در داخل سرزمین فلسطین، برای رژیم صهیونیستی شكننده و كوبنده است؛ ستون فقراتشان را می‌شكافد. چرا؟ به‌خاطر اینكه این‌ها به یهودیانی كه از سراسر دنیا در این منطقه جمع كرده‌اند، وعده دادند كه در اینجا امنیت و راحتی و زندگی خوش هست و گفتند بیایید در اینجا آقایی كنید؛ اما حالا این‌ها طاقت برخورد با این نسل نوخاسته و صاحبان اصلی این سرزمین را كه امروز بیدار شده‌اند، ندارند. اركان نظام صهیونیستی متزلزل است؛ لذا این‌ها الآن مجبورند كه با دولتهای منطقه هرطور هست، مسأله‌ی صلح را تمام كنند، تا بتوانند به مسأله‌ی داخلی خودشان برسند. این قضیه‌ی به‌اصطلاح صلح با سازمان آزادی‌بخش فلسطین و قضیه‌ی عرفات هم دنباله‌ی همین است. آن‌ها خواستند یك عنصر فلسطینی را داخل طرح سازش بیاورند؛ شاید بتوانند فلسطینیهای مبارز را در داخل سرزمینهای اشغالی ساكت كنند؛ اما نتوانستند. امروز با این خصوصیات، دیگر دولت غاصب صهیونیست جرأت نمی‌كند مسأله‌ی اصلی خودش را كه توسعه‌ی نیل تا فرات است مطرح كند. سرزمین موعود صهیونیستها، به گمان باطلشان، از رود نیل تا فرات ادامه دارد. هرچه‌اش را نگرفتند، باید بعد از این بگیرند؛ برنامه‌شان این است! الآن جرأت نمی‌كنند این را به زبان بیاورند

عنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل

۱۹۴۷:

۲۹ نوامبر ۱۹۴۷

قطعنامه ۱۸۱: پیشنهاد تقسیم فلسطین به کشورهای عربی و یهودی و وضعیت بین‌المللی برای شهر بیت‌المقدس.

۱۹۴۸:

۱۹ نوامبر: قطعنامه ۲۱۲: کمک به آوارگان فلسطینی

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۱۹۴: تشکیل کمیسیون مصالحه. محافظت و دسترسی آزاد به بیت‌المقدس و سایر اماکن مقدس. تصریح می‌کند که پناهجویانی که مایل به بازگشت به خانه‌های خود هستند و در آرامش با همسایگان خود زندگی می‌کنند باید در سریعترین تاریخ عملی مجاز به انجام این کار باشند و باید برای اموال کسانی که تصمیم به بازگشت ندارند و برای از بین رفتن یا خسارت وارده باید پرداخت شود. به املاکی که طبق اصول حقوق بین‌الملل یا عدالت باید توسط دولت‌ها یا مقامات مسئول انجام شود

۱۹۴۹:

۸ دسامبر: قطعنامه 302 (IV): کمک به پناهندگان فلسطینی

۹ دسامبر: قطعنامه 303 (IV): رژیم بین‌المللی بیت‌المقدس

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۵۶: اورشلیم

۱۹۵۰:

۲ دسامبر: قطعنامه ۳۹۳: کمک به آوارگان فلسطینی

۱۴ دسامبر: قطعنامه 394 (V): خواستار مذاکرات صلح اعراب و اسرائیل و راه حل برای پناهندگان فلسطینی است.

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۴۶۸: تأمین اعتبار برای یک رژیم بین‌المللی در اورشلیم را کاهش می‌دهد.

۱۹۵۲:

۲۶ ژانویه: قطعنامه ۵۱۲: گزارش کمیسیون جمع‌بندی ملل متحد برای فلسطین.

۲۶ ژانویه: قطعنامه ۵۱۳: کمک به آوارگان فلسطینی.

۶ نوامبر: قطعنامه ۶۱۴: کمک به آوارگان فلسطینی.

۲۵ نوامبر: قطعنامه ۶۶۰: گزارش سازمان امداد و نجات سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی (UNRWA).

۱۹۵۳:

۲۷ نوامبر: قطعنامه ۷۲۰: کمک به آوارگان فلسطینی.

۲۷ نوامبر: قطعنامه ۷۶۶

۱۹۵۴:

۴ دسامبر: قطعنامه ۸۱۸: کمک به آوارگان فلسطینی.

۴ دسامبر: قطعنامه ۸۷۹

۱۹۵۵:

۳ دسامبر: قطعنامه ۹۱۶: کمک به آوارگان فلسطینی.

۳ دسامبر: قطعنامه ۹۶۴

۱۹۵۶:

۲۱ دسامبر: قطعنامه ۱۰۸۱

۱۹۵۷:

۲۷ فوریه: قطعنامه ۱۰۹۱: پناهندگان فلسطینی.

۲۸ فوریه: قطعنامه ۱۰۱۸: پناهندگان فلسطینی.

۱۲ دسامبر: قطعنامه 1191.html: آوارگان فلسطینی.

۱۹۵۸:

۱۲ دسامبر: قطعنامه ۱۳۱۵: پناهندگان فلسطینی.

۱۹۵۹:

۹ دسامبر: قطعنامه ۱۴۵۶:

۱۹۶۰:

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۱۵۴۵

۱۹۶۱:

۲۱ آوریل: قطعنامه ۱۶۰۴: پناهندگان فلسطینی

۳۰ اکتبر: قطعنامه ۱۶۳۶

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۱۷۲۵: پناهندگان فلسطینی

۱۹۶۲:

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۱۷۸۹

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۱۸۵۶: پناهندگان فلسطینی

۱۹۶۳

۲۷ ژوئن: قطعنامه ۱۸۷۴ مجمع ویژه سازمان ملل.

۲۷ ژوئن: قطعنامه ۱۸۷۵ مجمع ویژه سازمان ملل.

۶ نوامبر: قطعنامه ۱۸۹۰

۳ دسامبر: قطعنامه ۱۹۱۲: پناهندگان فلسطینی

۱۹۶۵:

۱۰ فوریه: قطعنامه ۲۰۰۲: پناهندگان فلسطینی

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۲۰۴۷

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۲۰۴۸

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۲۰۵۲:

۱۹۶۶:

۲۶ اکتبر: قطعنامه ۲۱۳۹

۱۷ نوامبر: قطعنامه ۲۱۵۴: پناهندگان فلسطینی.

۱۹۶۷:

۴ ژوئیه: قطعنامه ۲۲۵۲: کمک‌های بشردوستانه در جنگ ۱۹۶۷.

۴ ژوئیه: قطعنامه 2253 (ES-V): اقدامات اسرائیل برای تغییر وضعیت بیت‌المقدس را باطل می‌کند

۱۴ ژوئیه: قطعنامه ۲۲۵۴: «ابراز خرسندی» از عدم پایبندی اسرائیل به قطعنامه ۲۲۵۳ مجمع عمومی سازمان ملل (ES-V)

۲۱ ژوئیه: قطعنامه ۲۲۵۶: اوضاع در خاورمیانه

۱۸ سپتامبر: قطعنامه ۲۲۵۷: اوضاع در خاورمیانه.

۱۶ نوامبر: قطعنامه ۲۲۶۴

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۲۳۴۱: پناهندگان فلسطینی

۱۹۶۸:

۱ نوامبر: قطعنامه ۲۳۸۰

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۲۴۴۳: کمیته ویژه ای را برای تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی مؤثر بر حقوق بشر فلسطین تأسیس می‌کند.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۲۴۵۲:

۱۹۶۹:

۵ دسامبر: قطعنامه ۲۵۲۲

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۲۵۳۵: "تأیید مجدد" "حقوق غیرقابل انکار" مردم فلسطین و از شورای امنیت می‌خواهد "اقدامات مؤثر" را برای اجبار اجرای اجرای قطعنامه‌های قبلی سازمان ملل انجام دهد

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۲۵۴۶: «نقض حقوق بشر و آزادیهای اساسی» اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی را محکوم می‌کند

۱۹۷۰:

۴ نوامبر: قطعنامه ۲۶۲۸: اجرای سریع قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت سازمان ملل را تشویق می‌کند و می‌پذیرد که «احترام به حقوق فلسطینی‌ها یک عنصر انکار ناپذیر در برقراری صلح عادلانه و پایدار در خاورمیانه است»

۴ دسامبر: قطعنامه ۲۶۵۳

۵ دسامبر: قطعنامه ۲۷۲۷: از اسرائیل خواسته‌است توصیه‌های کمیته ویژه سازمان ملل را که در مورد شیوه‌های اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی تحقیق می‌کند، اجرا کند

۷ دسامبر: قطعنامه ۲۶۵۶: ایجاد کارگروه برای تأمین

۸ دسامبر: قطعنامه ۲۶۷۲:

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۲۷۲۸: گزارش کمیته ویژه برای بررسی شیوه‌های اسرائیلی که بر حقوق بشر جمعیت سرزمین‌های اشغالی تأثیر می‌گذارد.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۲۷۲۹: گزارش کارگروه در زمینه تأمین

۱۹۷۱:

۸ نوامبر: قطعنامه ۲۷۵۶

۶ دسامبر: قطعنامه ۲۷۹۱: کارگروه تأمین

۶ دسامبر: قطعنامه ۲۷۹۲ خواستار اجرای قطعنامه ۱۹۴ مجمع عمومی سازمان ملل است، بر «حقوق غیرقابل انکار مردم فلسطین» تأکید می‌کند و اسرائیل را متوقف می‌کند که اسکان مجدد ساکنان اردوگاه‌های پناهندگان فلسطین را متوقف کند.

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۲۷۹۹: اوضاع در خاورمیانه.

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۲۸۵۱: گزارش کمیته ویژه برای بررسی شیوه‌های اسرائیلی که بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی تأثیر می‌گذارد. اقدامات اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی را محکوم می‌کند.

۱۹۷۲:

۹ نوامبر: قطعنامه ۲۹۱۲

۸ دسامبر: قطعنامه ۲۹۴۹: اوضاع در خاورمیانه.

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۲۹۶۳

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۲۹۶۴: کارگروه تأمین

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۰۰۵: گزارش کمیته ویژه بررسی شیوه‌های اسرائیلی که در حقوق بشر جمعیت سرزمین‌های اشغالی تأثیر می‌گذارد.

۱۹۷۳:

۱۷ اکتبر: قطعنامه ۳۰۵۳

۷ دسامبر: قطعنامه ۳۰۸۹

۷ دسامبر: قطعنامه ۳۰۹۰: کارگروه تأمین

۷ دسامبر: قطعنامه ۳۰۹۲: گزارش کمیته ویژه برای بررسی شیوه‌های اسرائیلی که بر حقوق بشر جمعیت سرزمین‌های اشغالی تأثیر می‌گذارد.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۱۷۵: حاکمیت دائمی بر منابع طبیعی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۹۷۴:

۱۴ اکتبر: قطعنامه ۳۲۱۰: از PLO دعوت می‌کند تا در جلسات مجمع عمومی برای مسئله فلسطین شرکت کند.

۱۲ نوامبر: قطعنامه ۳۲۲۷

۲۲ نوامبر: قطعنامه ۳۲۳۶: حق مردم فلسطین را برای به دست آوردن حقوق خود، از جمله حق تعیین سرنوشت و حق بازگشت، به رسمیت می‌شناسد.

۲۲ نوامبر: قطعنامه ۳۲۳۷: وضعیت ناظر برای PLO.

۲۹ نوامبر: قطعنامه ۳۲۴۰: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۲۹ نوامبر: قطعنامه ۳۲۴۶: تأیید بر مشروعیت مقاومت مسلحانه توسط مردم مظلوم در راستای دستیابی به حق تعیین سرنوشت، و دولتهایی را که از آن حق پشتیبانی نمی‌کنند محکوم می‌کند

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۳۳۰: کارگروه تأمین

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۳۳۱

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۳۳۶: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۹۷۵:

۳۰ اکتبر: قطعنامه ۳۳۷۰

۱۰ نوامبر: قطعنامه ۳۳۷۵: دعوت از سازمان آزادی‌بخش فلسطین برای مشارکت در تلاش‌های صلح در خاورمیانه.

۱۰ نوامبر: قطعنامه ۳۳۷۶: تأسیس کمیته اعمال حقوق غیرقابل انکار مردم فلسطین (CEIRPP).

۵ دسامبر: قطعنامه ۳۴۱۴: خواستار تحریم‌های اقتصادی و تحریم تسلیحاتی علیه اسرائیل است تا زمانی که از تمام سرزمین‌های اشغالی در سال ۱۹۶۷ خارج شود و به فلسطینی‌ها «حقوق ملی غیرقابل نفوذ» اعطا کند.

۸ دسامبر: قطعنامه ۳۴۱۹

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵۱۶: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵۲۵: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۹۷۶:

۲۳ نوامبر: قطعنامه ۳۱/۱۵

۲۴ نوامبر: قطعنامه ۳۱/۲۰: ابراز نگرانی عمیق از اینکه هیچ «راه حل عادلانه» برای «مسئله فلسطین» حاصل نشده‌است، از این مسئله به عنوان هسته اصلی مناقشه خاورمیانه یاد می‌کند و «حقوق غیرقابل انکار» را مجدداً تأیید می‌کند. فلسطینی‌ها، از جمله حق بازگشت و حق استقلال ملی.

۲۹ نوامبر: قطعنامه ۳۱/۲۲

۹ دسامبر: قطعنامه ۳۱/۶۲: خواستار کنفرانس بین‌المللی صلح خاورمیانه تحت نظارت سازمان ملل و با ریاست ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی است.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۱/۱۰۶: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر مناطق اشغالی.

۲۱ دسامبر: قطعنامه ۳۱/۱۸۶: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۹۷۷:

۲۵ نوامبر: قطعنامه ۳۲/۲۰: تأیید مجدد درخواست‌های قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و یک کنفرانس صلح بین‌المللی با مشارکت PLO است.

۲ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۴۰: تأیید مجدد «حقوق غیرقابل نفوذ مردم فلسطین»، از جمله حق حاکمیت ملی و حق بازگشت.

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۹۰

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۹۱: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی. از اسرائیل می‌خواهد که به کنوانسیون ژنو احترام بگذارد

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۱۱۱: نیازهای بهداشتی کودکان پناهنده فلسطینی.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۱۶۱: حاکمیت دائم بر منابع ملی

۱۹۷۷:

۲۵ نوامبر: قطعنامه ۳۲/۲۰: تأیید مجدد درخواست‌های قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و یک کنفرانس صلح بین‌المللی با مشارکت PLO است.

۲ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۴۰: تأیید مجدد «حقوق غیرقابل نفوذ مردم فلسطین»، از جمله حق حاکمیت ملی و حق بازگشت.

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۹۰

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۹۱: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی. از اسرائیل می‌خواهد که به کنوانسیون ژنو احترام بگذارد

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۱۱۱: نیازهای بهداشتی کودکان پناهنده فلسطینی.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۱۶۱: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۲/۱۷۱: شرایط زندگی مردم فلسطین.

۲۱ دسامبر: قطعنامه 32/212-III: پیامدهای گسترش برخی از کارمندان سابق توسط صندوق بازنشستگی کارکنان سازمان ملل برای خدمات

۱۹۷۸:

۷ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۲۸

۷ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۲۹: مجدداً برخاستهای قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و کنفرانس صلح بین‌المللی با مشارکت PLO تأکید می‌کند.

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۸۱: نیازهای بهداشتی کودکان پناهنده فلسطینی.

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۱۱۰: شرایط زندگی مردم فلسطین.

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۱۱۲

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۱۱۳: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۳۳/۱۴۷: کمک به مردم فلسطین.

۱۹۷۹:

۱۶ نوامبر: قطعنامه ۳۴/۲۹: ابراز نگرانی از تبعید بنام شکا، شهردار نابلوس، توسط اسرائیل.

۲۳ نوامبر: قطعنامه ۳۴/۵۲

۲۹ نوامبر و ۱۲ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۶۵

۶ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۷۰: تأیید مجدد درخواست‌های قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و کنفرانس صلح بین‌المللی با مشارکت PLO است.

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۷۷: خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه.

۱۲ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۹۰: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۱۱۳: شرایط زندگی مردم فلسطین.

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۱۳۳: کمک به مردم فلسطین.

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۳۴/۱۳۶: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۹۸۰:

۳ نوامبر: قطعنامه ۳۵/۱۳

۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۷۵: شرایط زندگی مردم فلسطین.

۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۱۱۰: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۱۱۱: کمک به مردم فلسطین.

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۱۲۲: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی که بر حقوق بشر جمعیت سرزمین‌های اشغالی تأثیر می‌گذارد.

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۱۶۹

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۵/۲۰۷: تأیید مجدد درخواست‌های قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و ایجاد کشور فلسطین است.

۱۹۸۱:

۲۸ اکتبر: قطعنامه ۳۶/۱۵: خواستار آن است که اسرائیل از هرگونه کاوش باستان‌شناسی در شرق قدس به‌طور کلی با تأکید بر کوه معبد چشم پوشی کند.

۴ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۷۰: کمک به مردم فلسطین.

۴ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۷۳: شرایط زندگی مردم فلسطین.

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۱۲۰

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۱۴۶

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۱۴۷: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۱۵۰: اسرائیل را متوقف می‌کند که برنامه‌ریزی کانال بین دریای مرده و دریای مدیترانه را متوقف کند.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۶/۱۷۳: حاکمیت دائم بر منابع ملی در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۷ دسامبر: قطعنامه‌های ۳۶/۲۲۶ مجمع عمومی سازمان ملل متحد A & B: تأیید مجدد درخواست‌های قبلی برای خروج کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و ایجاد کشور فلسطین است.

۱۹۸۲:

۵ فوریه: نهمین جلسه ویژه اضطراری ES / 9-1: وضعیت در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۶ نوامبر: قطعنامه ۳۷/۱۸: اسرائیل را از اجرای قطعنامه ۴۸۷ شورای امنیت محکوم می‌کند و از اسرائیل می‌خواهد تهدید خود را برای حمله به تأسیسات هسته ای کشورهای همسایه بازگرداند.

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۸۶

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۸۸: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۲۰

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۲۲: از اسرائیل می‌خواهد که کانالی بین دریای مرده و ماد ایجاد نکند

۱۹۸۲:

۵ فوریه: نهمین جلسه ویژه اضطراری ES / 9-1: وضعیت در سرزمین‌های اشغالی عرب.

۱۶ نوامبر: قطعنامه ۳۷/۱۸: اسرائیل را از اجرای قطعنامه ۴۸۷ شورای امنیت محکوم می‌کند و از اسرائیل می‌خواهد تهدید خود را برای حمله به تأسیسات هسته ای کشورهای همسایه بازگرداند.

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۸۶

۱۰ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۸۸: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۲۰

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۲۲: از اسرائیل می‌خواهد که کانالی بین دریای مرده و دریای مدیترانه ایجاد نکند.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۲۳: محکوم کردن مسئولیت ادعا شده اسرائیل در مورد قتل‌عام صبرا و شاتیلا توسط حزب کاتائب در بیروت، لبنان؛ ثابت می‌کند که این قتل‌عام یک عمل نسل‌کشی بوده‌است. اعمال غارت میراث فرهنگی فلسطین را محکوم می‌کند؛ اشغال کرانه باختری، غزه و ارتفاعات جولان را محکوم می‌کند؛ و الحاق اورشلیم را محکوم می‌کند.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۳۴: کمک به مردم فلسطین.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۱۳۵: حاکمیت دائمی بر منابع ملی در فلسطین‌های اشغالی و سایر مناطق عربی.

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۳۷/۲۲۲: شرایط زندگی مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۹۸۳:

۱۳ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۵۸

۱۵ دسامبر: قطعنامه‌های ۳۸/۷۹: گزارش کمیته ویژه تحقیق دربارهٔ اقدامات اسرائیلی مؤثر بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۸۳

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۸۵: از اسرائیل می‌خواهد که کانالی بین دریای مرده و دریای مدیترانه ایجاد نکند.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۱۴۴: حاکمیت دائم بر منابع ملی در فلسطین‌های اشغالی و سایر مناطق عربی.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۱۴۵: کمک به مردم فلسطین.

۱۹ دسامبر: قطعنامه ۳۸/۱۶۶: شرایط زندگی مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۹ دسامبر: قطعنامه‌های ۳۸/۱۸۰: از همه ملت می‌خواهد که کلیه روابط دیپلماتیک، اقتصادی و فناوری با اسرائیل را متوقف یا قطع کنند. محکوم کردن اسرائیل در موضوعات مختلف از جمله اشغال کرانه باختری، غزه و ارتفاعات جولان، جنگ در لبنان و الحاق بیت‌المقدس.

۱۹۸۴:

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۴۹

۱۴ دسامبر: قطعنامه‌های ۳۹/۹۵: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی مؤثر بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۹۹

۱۴ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۱۰۱: از اسرائیل می‌خواهد که کانالی بین دریای مرده و دریای مدیترانه ایجاد نکند.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۱۶۹: شرایط زندگی مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۲۲۳: پروژه‌های توسعه اقتصادی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۸ دسامبر: قطعنامه ۳۹/۲۲۴: کمک به مردم فلسطین.

۱۹۸۵:

۱۲ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۹۶

۱۶ دسامبر: قطعنامه‌های ۴۰/۱۶۱: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۱۶۵

۱۶ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۱۶۷: تصمیم به نظارت بر تصمیم اسرائیل در ساخت کانال بین دریای مرده و دریای مدیترانه است.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۱۶۹: پروژه‌های توسعه اقتصادی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۱۷۰: کمک به مردم فلسطین.

۱۷ دسامبر: قطعنامه ۴۰/۲۰۱۲: شرایط زندگی مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۹۸۶:

۲ دسامبر: قطعنامه ۴۱/۴۳

۳ دسامبر: قطعنامه‌های ۴۱/۶۳: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی که بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی اشغال شده‌است.

۳ دسامبر: قطعنامه ۴۱/۶۹

۸ دسامبر: قطعنامه ۴۱/۱۸۱: کمک به مردم فلسطین.

۱۹۸۷:

۲ دسامبر: قطعنامه ۴۲/۶۶

۲ دسامبر: قطعنامه ۴۲/۶۹

۸ دسامبر: قطعنامه ۴۲/۱۶۰: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۴۲/۱۶۶: کمک به مردم فلسطین.

۱۱ دسامبر: قطعنامه ۴۲/۱۹۰: شرایط زندگی مردم فلسطین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین.

۱۹۸۸:

۲۰ آوریل: قطعنامه ۴۳/۲۳۳: ابراز شوک از کشته شدن غیرنظامیان فلسطین در ناهالین.

۳ نوامبر: قطعنامه ۴۳/۲۱: قیام (انتفاضه) فلسطین.

۶ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۵۷

۶ دسامبر: قطعنامه‌های ۴۳/۵۸: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۷ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۶۵: خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای i

۱۹۸۸:

۲۰ آوریل: قطعنامه ۴۳/۲۳۳: ابراز شوک از کشته شدن غیرنظامیان فلسطین در ناهالین.

۳ نوامبر: قطعنامه ۴۳/۲۱: قیام (انتفاضه) فلسطین.

۶ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۵۷

۶ دسامبر: قطعنامه‌های ۴۳/۵۸: گزارش کمیته ویژه تحقیق در مورد اقدامات اسرائیلی تأثیرگذار بر حقوق بشر جمعیت مناطق اشغالی.

۷ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۶۵: خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه.

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۱۷۵

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۱۷۶ مجمع عمومی سازمان ملل: کنفرانس بین‌المللی صلح؛ اصول صلح

۱۵ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۱۷۷ مجمع عمومی سازمان ملل: اعلامیه کشور فلسطین در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸ را تصدیق می‌کند.

۲۰ دسامبر: قطعنامه ۴۳/۱۷۸: کمک به مردم فلسطین.

۲۰۱۲

قطعنامه ۶۶/۲۲۵ مجمع عمومی سازمان ملل متحد (۲۰۱۲)

۲۹ نوامبر: قطعنامه ۶۷/۱۹: فلسطین را به یک کشور ناظر غیر عضو تبدیل کرد.

۲۰۱۸

قطعنامه ۷۳/۵ مجمع عمومی سازمان ملل متحد (۲۰۱۸): فلسطین را به عنوان کرسی ریاست جلسات ۲۰۱۹ برای گروه ۷۷ منصوب می‌کند.

• مقاله
• بحث

• خواندن
• ویرایش
• نمایش تاریخچه

ابزارها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مطابق این قطعنامه سرزمین فلسطین به دو کشور عبری و فلسطینی تقسیم می‌شد و ۵۵ درصد اراضی سرزمین فلسطین به اسرائیل تعلق می‌گرفت

قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد که به طرح تقسیم فلسطین نیز موسوم است، قطعنامه‌ای است که در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ (برابر با ۱۸ آذر ۱۳۲۶ خورشیدی)[۱] با ۳۳ رای موافق در برابر ۱۳ رای مخالف، یک غایب و ۱۰ ممتنع در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد.[۲][۳] مطابق این قطعنامه سرزمین فلسطین به دو کشور عبری و فلسطینی تقسیم می‌شد و ۵۵ درصد اراضی سرزمین فلسطین به اسرائیل تعلق می‌گرفت[۴] و مقرر شد شهر بیت‌المقدس (اورشلیم) به صورت بین‌المللی اداره شود.[۵]

نکبت فلسطین

مقالات اصلی

• جنگ داخلی 1947-1948 در فلسطین تحت قیمومت بریتانیا
• جنگ اول اعراب و اسرائیل
• جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸)
• علل آوارگی
• روز نکبت
• پناهندگان فلسطینی
• اردوگاه‌های آورگان فلسطینی
• حق بازگشت فلسطینیان
• بازگشت فلسطینیان به اسرائیل
• غایب حاضر
• کمیته نقل و انتقالات
• قطعنامه 194

تاریخچه

• قیمومت بریتانیا بر فلسطین
• منشور استقلال اسرائیل
• تاریخچه درگیری اسرائیل و فلسطین
• مورخان نوین
• فلسطین • نقشه دالت
• طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین • اونروا

اتفاقات مهم

• نبرد حیفا (1948)
• کشتار دیر یاسین
• آوارگی فلسطینیان از لد و رمله

نویسندگان برجسته

• عارف العارف • یواف گلبر
• افرایم کاش • ولید خالدی
• نورالدین مصالحه • بنی موریس
• ایلان پاپه • تام سگف
• آوراهام سلا • اوی شلایم

رده‌های مرتبط/فهرست‌ها

• فهرست شهرها و روستاهای تخلیه‌شده درطی جنگ 1947-1949 فلسطین

الگوهای مرتبط

• الگو:فلسطینی‌ها

• ن
• ب
• و

ترکیب آرا

قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ۳۳ رای موافق در برابر ۱۳ رای مخالف، یک غایب و ۱۰ ممتنع در تصویب شد که ترکیب رای‌دهندگان به قرار زیر بود:

۳۳ کشور موافق (۵۸٪) عبارت بودند از: استرالیا، بلژیک، بولیوی، برزیل، کانادا، کاستاریکا، چکسلواکی، دانمارک، جمهوری دومینیکن، اکوادور، فرانسه، گوآتمالا، هائیتی، ایسلند، لیبریا، لوکزامبورگ، هلند، نیوزلند، نیکاراگوئه، نروژ، پاناما، پاراگوئه، پرو، فیلیپین، لهستان، سوئد، آفریقای جنوبی، آمریکا، شوروی، اروگوئه و ونزوئلا.

۱۳ کشور مخالف (۲۳٪) عبارت بودند از:افغانستان، کوبا، مصر، یونان، هند، ایران، عراق، لبنان، پاکستان، عربستان سعودی، سوریه، ترکیه و یمن.

۱۰ کشور ممتنع (۱۷٪) عبارت بودند از:آرژانتین، شیلی، جمهوری چین، کلمبیا، السالوادور، اتیوپی، هندوراس، مکزیک، بریتانیا و یوگسلاوی.

۱ کشور غایب (۲٪) عبارت بود از:تایلند.

واکنش‌ها

تصویب این طرح در مجمع عمومی سازمان ملل متحد موافقت سران اسرائیل را در پی داشت اما فلسطینیان و دولت‌های عرب منطقه آن را رد کردند. طرح تقسیم ۱۹۴۷ بارها از سوی ناظران به عنوان بهترین شانس طرف فلسطینی که در زمان خود از دست رفته، معرفی شده‌است.[۶] نکته مهم در این میان، اما، این است که این تحلیل ها با نگاهی فرا-زمانی و بر مبنای آگاهی امروز ما از تاریخ تحولات خاورمیانه ارائه می شوند. حال آن که تلاش برای درک موقعیت زمانی و مکانی مخالفان "طرح تقسیم" می تواند تصمیم آنها را برای ناظر بیرونی قابل درک کند. تقسیم خانه ای - که به باور فلسطینیان تماما به آنها تعلق داشت - با مردمانی بیگانه که برای ساختن خانه جدیدی برای خود به آن وارد شده بودند، امری غیرقابل قبول بود که به هر وسیله مقدور در برابر آن مقاومت می کردند.[۶] هرچند شورای ملی فلسطین سرانجام طرح مذکور، حق موجودیت اسرائیل و قطعنامه‌های شماره ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنیت را در دسامبر ۱۹۸۸ پذیرفت و خشونت را نفی کرد و همین مسئله موجب آغاز مذاکراتی میان ایالات متحده آمریکا و سازمان آزادی‌بخش فلسطین گردید.[۷]

در دسامبر ۱۹۴۷ میلادی و پس از صدور قطعنامه ۱۸۱، مجموعه حملاتی یهودستیزانه علیه جمعیت یهودی شهر حلب روی داد که به شورش‌های ضدیهودی حلب معروف شد. این حملات باعث مهاجرت بیش از نیمی از جمعیت یهودیان حلب شد.[۸]

پانویس

• «ایران و رژیم صهیونیستی در دوره پهلوی دوم(۲)». دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.[پیوند مرده]
• «صدور قطعنامه ناعادلانه تقسیم فلسطین». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.
• «اسرائیل؛ خاطی‌ترین عنصر تحمیل شده به نظام جهانی و ناقض قوانین بین‌الملل (خبرگزاری مهر)». دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.[پیوند مرده]
• «۶۰ سال اشغالگری: جنگ ژوئن، اشغال کامل فلسطین (قسمت نهم)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.
• «امروز در آینه تاریخ (۲۹ نوامبر)، مرکز اطلاع‌رسانی مؤسسه فرهنگی هنری شهید آوینی». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ ژوئیه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.
• «'یوم النکبه'؛ روایت روزهای آغازین تأسیس یک کشور (بی‌بی‌سی فارسی)». دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.
• «گاه شمار صلح خاورمیانه (پل اطلاعاتی ایران-آمریکا)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸.

1. Colin Shindler (2008). A history of modern Israel. Cambridge University Press. p. 63. ISBN 978-0-521-61538-9. Retrieved 18 October 2010.

• ن
• ب
• و

مناقشه اسرائیل–فلسطین

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین موجود است.

رده‌ها:

• اسناد قیومت بریتانیا بر فلسطین
• تاریخ اسرائیل
• تاریخ فلسطین
• جنگ ۱۹۴۸ عرب‌ها و اسرائیل
• چاره دو کشوری
• روابط بین‌الملل در ۱۹۴۷ (میلادی)
• سازمان ملل متحد در ۱۹۴۷ (میلادی)
• قانون در ۱۹۴۷ (میلادی)
• قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد
• مرزهای اسرائیل
• مرزهای دولت فلسطین
• مرزهای کرانه باختری رود اردن
• مرزهای نوار غزه
• مهاجرت دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در سال ۱۹۴۸
• نزاع اسرائیل و فلسطین
• قیومت بریتانیا بر فلسطین در ۱۹۴۷ (میلادی)
• فلسطین، اسرائیل و سازمان ملل متحد

آستارا

• 

  امام‌جمعه آستارا: دشمن وحدت و امنیت ملی را هدف گرفته است

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۴ ۱۶:۰۶

• 

  آغاز بتن‌ریزی ساخت پل آغبند در مرز ایران و آذربایجان

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۴ ۱۴:۱۹

• 

  تدارک مسکو برای احداث خط سوم ریلی با استاندارد روس تا جنوب ایران

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۳ ۱۵:۰۵

• 

  افزایش ۴۴ درصدی مبادلات ریلی با جمهوری آذربایجان

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۳ ۱۳:۰۲

• 

  رئیس‌دادگستری گیلان:کاهش آسیب‌ها نیازمند ارائه تحلیل مناسب از بحرانهاست

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۲ ۱۵:۰۳

• 

  مسئولان آستارا شرایط مناسبی برای ورزش جوانان فراهم کنند

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۲ ۱۴:۴۵

• 

  فرماندار آستارا: مردم به هشدارهای هواشناسی توجه کنند

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۲۲:۱۵

• 

  فرماندار: حضور مسئولان در سیل آستارا نمود عملی شعار دولت مردمی بود

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۱۷:۳۳

• 

  نشت لوله به قطع گاز مناطقی از آستارا منجر شد

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۱۷:۰۴

• 

  مدیرعامل هلال احمر اردبیل: آماده رویارویی با رویدادهای جوی پاییز هستیم

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۱۴:۵۹

• 

  محدودیت ترافیکی در گردنه حیران جاده اردبیل - آستارا اعمال می‌شود

  ۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۷:۵۹

• 

  شهرداری آستارا تیم فوتبال خوشه‌طلایی را شکست داد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۹:۴۲

• 

  آمریکا از سال‌ها پیش در پی تجزیه کشورهای اسلامی است

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۰۹:۲۹

• 

  ۳۵۳ عملیات امداد و اطفاء در آستارا انجام شد/ آتش‌نشانی، نیازمند نردبان

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۸ ۲۱:۰۶

• 

  زیرساخت‌های گردشگری آستارا باید تقویت شود

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۸ ۱۴:۲۹

• 

  امام‌جمعه آستارا: تغییر مسیرهای بین‌المللی با سیلی جمهوری اسلامی مواجه می‌شود

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۷ ۱۶:۳۶

• 

  فیلم | مراسم گرامی‌داشت هفته وحدت در آستارا

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۶ ۲۳:۴۴

• 

  فیلم | دیدار مسئولان آستارا با خانواده شهدا

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۵ ۲۳:۳۹

• 

  آخرین جزییات سیل آستارا/ آمادگی یک خیر برای برچیدن مدرسه کانکسی

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۵ ۰۷:۵۴

• 

  آب شرب بخش‌هایی از آستارا قطع شد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۴ ۱۳:۴۴

• 

  فیلم | خسارت سیل آستارا به ابنیه و راه‌ها

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۴ ۰۹:۴۷

• 

  فیلم | توضیحات رئیس‌کل گمرک ایران در مورد پروژه‌های مرزی آستارا

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۲۳:۴۶

• 

  عملیات اجرایی پروژه‌های حوزه حمل و نقل آستارا سرعت می‌گیرد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۱۸:۴۳

• 

  تردد از پل قدیم آستارا با تقویت سازه به ۵۰۰ دستگاه در شبانه‌روز می‌رسد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۱۷:۲۳

• 

  خسارت سیل منطقه آستارا به راه‌ها و ابنیه فنی ۳۰۶ میلیارد تومان برآورد شد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۱۳:۱۳

• 

  ۱۲۲۰ واحد مسکونی و تجاری شهری و روستایی در سیل آستارا آسیب دید

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۱۰:۰۲

• 

  روند کاهشی آب دریای خزر تاثیری برفعالیت مجتمع بندری انزلی ندارد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۳ ۰۸:۳۱

• 

  شهرداری آستارا مقابل تیم فوتبال مس سونگون شکست خورد

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۲ ۲۱:۵۹

• 

  فیلم | سیل آستارا و ۱۰۰ ساعت بی‌خوابی نیروهای امدادی و جهادی

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۲ ۰۵:۴۸

• 

  دانش‌آموزان به عنوان حساس‌ترین سرمایه کشور هدف جنگ نرم هستند

  ۱۴۰۲-۰۷-۰۱