شهرستان آستارا
تاریخچه
فهرست فرمانداران
جغرافیا
گردشگری
تغییر وضعیت زیربخشهای گردشگریاماکن گردشگری
اماکن تاریخی
آثار تاریخی
هتل
مردم
تغییر وضعیت زیربخشهای مردمجمعیت
کشاورزی و دامداری
پانویس
منابع
شهرستان آستارا
۲۵ زبان
- مقاله
- بحث
- خواندن
- ویرایش
- نمایش تاریخچه
ابزارها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شهرستان آستارا | |
|---|---|
موقعیت شهرستان در استان | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | گیلان |
| مرکز شهرستان | آستارا |
| سایر شهرها | لوندویل |
| بخشها | مرکزی، لوندویل |
| سال تأسیس | ۱۳۳۶ |
| اداره | |
| فرماندار | عنایت رضاییپور |
| حوزهٔ انتخابیه | حوزه انتخابیه آستارا |
| مردم | |
| جمعیت | ۹۱٬۲۵۷ نفر[۱] |
| تراکم جمعیت | ۲۶۵٫۳ نفر بر کیلومتر مربع |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳۴۴ کیلومتر مربع |
| آبوهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد |
| بارش سالانه | ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰ میلیمتر[۲][۳] |
| دادههای دیگر | |
| پیششمارهٔ تلفن | ۰۱۳ |
| وبگاه | وبگاه رسمی |
شهرستان آستارا از شهرستانهای ساحلی استان گیلان در شمال ایران است. مرکز این شهرستان، شهر آستارا است. این شهرستان با کشور جمهوری آذربایجان همسایه است. بیشتر مردم این شهرستان به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکنند،[۴][۵][۶][۷] همچنین زبان فارسی و زبان تالشی نیز در این شهرستان رواج دارد. در مناطق کوهپایهای شهرستان نظیر عنبران محله مردمان به زبان تالشی صحبت مینمایند.[۸] شغل اکثر مردم شهرستان آستارا صادرات یا واردات کالا از جمهوری آذربایجان و کشاورزی است. همچنین این شهرستان همه ساله به خصوص در فصلهای بهار و تابستان میزبان گردشگران بسیاری است که از شهرهای مختلف ایران و کشورهای قفقاز به این شهرستان مسافرت میکنند. وجود بازارچه ساحلی، پاساژهای متعدد نیز باعث رونق وضعیت اقتصادی این شهرستان شدهاست. وسعت این شهرستان ۴۳۰ کیلومتر مربع است.
اماکن تاریخی
آثار تاریخی
هتل
مردم
تغییر وضعیت زیربخشهای مردمجمعیت
کشاورزی و دامداری
پانویس
منابع
شهرستان آستارا
۲۵ زبان
- مقاله
- بحث
- خواندن
- ویرایش
- نمایش تاریخچه
ابزارها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شهرستان آستارا | |
|---|---|
موقعیت شهرستان در استان | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور | ایران |
| استان | گیلان |
| مرکز شهرستان | آستارا |
| سایر شهرها | لوندویل |
| بخشها | مرکزی، لوندویل |
| سال تأسیس | ۱۳۳۶ |
| اداره | |
| فرماندار | عنایت رضاییپور |
| حوزهٔ انتخابیه | حوزه انتخابیه آستارا |
| مردم | |
| جمعیت | ۹۱٬۲۵۷ نفر[۱] |
| تراکم جمعیت | ۲۶۵٫۳ نفر بر کیلومتر مربع |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳۴۴ کیلومتر مربع |
| آبوهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد |
| بارش سالانه | ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰ میلیمتر[۲][۳] |
| دادههای دیگر | |
| پیششمارهٔ تلفن | ۰۱۳ |
| وبگاه | وبگاه رسمی |
شهرستان آستارا از شهرستانهای ساحلی استان گیلان در شمال ایران است. مرکز این شهرستان، شهر آستارا است. این شهرستان با کشور جمهوری آذربایجان همسایه است. بیشتر مردم این شهرستان به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکنند،[۴][۵][۶][۷] همچنین زبان فارسی و زبان تالشی نیز در این شهرستان رواج دارد. در مناطق کوهپایهای شهرستان نظیر عنبران محله مردمان به زبان تالشی صحبت مینمایند.[۸] شغل اکثر مردم شهرستان آستارا صادرات یا واردات کالا از جمهوری آذربایجان و کشاورزی است. همچنین این شهرستان همه ساله به خصوص در فصلهای بهار و تابستان میزبان گردشگران بسیاری است که از شهرهای مختلف ایران و کشورهای قفقاز به این شهرستان مسافرت میکنند. وجود بازارچه ساحلی، پاساژهای متعدد نیز باعث رونق وضعیت اقتصادی این شهرستان شدهاست. وسعت این شهرستان ۴۳۰ کیلومتر مربع است.[۹]
تقسیمات کشوری[ویرایش]
شهر: آستارا
- بخش مرکزی شهرستان آستارا
- دهستان حیران
- دهستان ویرمونی
شهر: لوندویل
- بخش لوندویل
- دهستان چلوند
- دهستان لوندویل
تاریخچه[ویرایش]
منطقه آستارا تا پایان دوران صفوی بخشی از ولایت گیلان و مرکز حکومت تالش بود. پس از کشتهشدن نادرشاه، آستارا مرکز یک حکومت نیمهمستقل به نام خانات تالش شد. با انعقاد عهدنامه ترکمانچای و جدا شدن نیمی از سرزمین تالش از ایران، ادارهٔ امور بخشهای باقیمانده از خانات تالش، از جمله آستارا، در اختیار نایبالسلطنه عباس میرزا حکمران آذربایجان قرار گرفت. قسمتی از مناطق مذکور بین خانهای محلی گیلان به صورت تیول تقسیم شده و مابقی به ایالت آذربایجان ضمیمه شد و تا پایان دوران قاجاری نیز به همان شکل باقی ماند. در تقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ خورشیدی، بخش آستارا از گیلان جدا شد و به زیرمجموعهٔ شهرستان اردبیل از استان آذربایجان شرقی محسوب شده بود. در سال ۱۳۳۶، با تأسیس فرمانداری، به یکی از شهرستانهای استان آذربایجان شرقی ارتقا پیدا کرد. شهرستان آستارا از خرداد ۱۳۳۹[نیازمند منبع]به استان گیلان ملحق گردید.
از دوره بیستم مجلس شورای ملی، شهرستان آستارا دارای نماینده مستقل بودهاست.
تاریخچه
فهرست فرمانداران
جغرافیا
گردشگری
تغییر وضعیت زیربخشهای گردشگریاماکن گردشگری
اماکن تاریخی
آثار تاریخی
هتل
مردم
تغییر وضعیت زیربخشهای مردمجمعیت
کشاورزی و دامداری
پانویس
منابع
شهرستان آستارا
۲۵ زبان
- مقاله
- بحث
- خواندن
- ویرایش
- نمایش تاریخچه
ابزارها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شهرستان آستارا | |
|---|---|
موقعیت شهرستان در استان | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور | ایران |
| استان | گیلان |
| مرکز شهرستان | آستارا |
| سایر شهرها | لوندویل |
| بخشها | مرکزی، لوندویل |
| سال تأسیس | ۱۳۳۶ |
| اداره | |
| فرماندار | عنایت رضاییپور |
| حوزهٔ انتخابیه | حوزه انتخابیه آستارا |
| مردم | |
| جمعیت | ۹۱٬۲۵۷ نفر[۱] |
| تراکم جمعیت | ۲۶۵٫۳ نفر بر کیلومتر مربع |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳۴۴ کیلومتر مربع |
| آبوهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد |
| بارش سالانه | ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰ میلیمتر[۲][۳] |
| دادههای دیگر | |
| پیششمارهٔ تلفن | ۰۱۳ |
| وبگاه | وبگاه رسمی |
شهرستان آستارا از شهرستانهای ساحلی استان گیلان در شمال ایران است. مرکز این شهرستان، شهر آستارا است. این شهرستان با کشور جمهوری آذربایجان همسایه است. بیشتر مردم این شهرستان به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکنند،[۴][۵][۶][۷] همچنین زبان فارسی و زبان تالشی نیز در این شهرستان رواج دارد. در مناطق کوهپایهای شهرستان نظیر عنبران محله مردمان به زبان تالشی صحبت مینمایند.[۸] شغل اکثر مردم شهرستان آستارا صادرات یا واردات کالا از جمهوری آذربایجان و کشاورزی است. همچنین این شهرستان همه ساله به خصوص در فصلهای بهار و تابستان میزبان گردشگران بسیاری است که از شهرهای مختلف ایران و کشورهای قفقاز به این شهرستان مسافرت میکنند. وجود بازارچه ساحلی، پاساژهای متعدد نیز باعث رونق وضعیت اقتصادی این شهرستان شدهاست. وسعت این شهرستان ۴۳۰ کیلومتر مربع است.[۹]
تقسیمات کشوری[ویرایش]
شهر: آستارا
- بخش مرکزی شهرستان آستارا
- دهستان حیران
- دهستان ویرمونی
شهر: لوندویل
- بخش لوندویل
- دهستان چلوند
- دهستان لوندویل
تاریخچه[ویرایش]
منطقه آستارا تا پایان دوران صفوی بخشی از ولایت گیلان و مرکز حکومت تالش بود. پس از کشتهشدن نادرشاه، آستارا مرکز یک حکومت نیمهمستقل به نام خانات تالش شد. با انعقاد عهدنامه ترکمانچای و جدا شدن نیمی از سرزمین تالش از ایران، ادارهٔ امور بخشهای باقیمانده از خانات تالش، از جمله آستارا، در اختیار نایبالسلطنه عباس میرزا حکمران آذربایجان قرار گرفت. قسمتی از مناطق مذکور بین خانهای محلی گیلان به صورت تیول تقسیم شده و مابقی به ایالت آذربایجان ضمیمه شد و تا پایان دوران قاجاری نیز به همان شکل باقی ماند. در تقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ خورشیدی، بخش آستارا از گیلان جدا شد و به زیرمجموعهٔ شهرستان اردبیل از استان آذربایجان شرقی محسوب شده بود. در سال ۱۳۳۶، با تأسیس فرمانداری، به یکی از شهرستانهای استان آذربایجان شرقی ارتقا پیدا کرد. شهرستان آستارا از خرداد ۱۳۳۹[نیازمند منبع]به استان گیلان ملحق گردید.
از دوره بیستم مجلس شورای ملی، شهرستان آستارا دارای نماینده مستقل بودهاست.
فهرست فرمانداران[ویرایش]
این فهرست، کامل نیست. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید.
| وضعیت |
|---|
سرپرست |
| سازمانهای سیاسی |
مستقل نظامی حزب کارگزاران سازندگی ایران جبهه مشارکت ایران اسلامی حزب اعتدال و توسعه |
| فرماندار | آغاز تصدی | پایان تصدی | استاندار | منبع | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| حسن رضایی | ۹ اسفند۱۳۶۸ | شهریور/مهر۱۳۷۲ | علیرضا تابش | [۱۰] | ||
| سید علیاکبر طاهایی | ||||||
| اسماعیل هادیپور | شهریور/مهر۱۳۷۲ | ۲۳ دی۱۳۷۲ | [۱۱] | |||
| ۲۳ دی۱۳۷۲ | شهریور/مهر۱۳۷۴ | [۱۲][۱۳] | ||||
| عبدالرضا بیآزار | شهریور/مهر۱۳۷۴ | دی/بهمن۱۳۷۹ | [۱۴][۱۵] | |||
| علی صوفی | ||||||
| محمد اخوان بازارده | دی/بهمن۱۳۷۹ | تیر۱۳۸۳ | [۱۶] | |||
| مسعود سلطانیفر | ||||||
| علی پاینده | تیر۱۳۸۳ | بهمن۱۳۸۴ | [۱۷] | |||
| عسگر حسنیپورسرپرست | ۵ بهمن۱۳۸۴ | اسفند۱۳۸۴ | علی عبداللهی | [۱۸] | ||
| مرتضی طالبی | اسفند۱۳۸۴ | ۱۳ آبان۱۳۸۷ | [۱۹] | |||
| روحاللهقهرمانی | ||||||
| کیوان اسدپور | ۱۳ آبان۱۳۸۷ | ۲۳ بهمن۱۳۹۲ | [۲۰] | |||
| مهدی سعادتی | ||||||
| کیهان هاشمنیا | ||||||
| سیروس شفقی | ۲۳ بهمن۱۳۹۲ | ۵ دی۱۳۹۵ | محمدعلی نجفی | [۲۱] | ||
| محمدمهدی مظفریسرپرست | ۵ دی۱۳۹۵ | ۴ اسفند۱۳۹۵ | [۲۲] | |||
| یونس رنجکش کیسمی | ۴ اسفند۱۳۹۵ | ۲۹ دی۱۳۹۷ | [۲۳] | |||
| مصطفی سالاری | ||||||
| حسن رستمزاد | ۲۹ دی۱۳۹۷ | ۲۱ تیر۱۳۹۹ | [۲۴] | |||
| ارسلان زارع | ||||||
| رضا جمشیدی سهساریسرپرست | ۲۱ تیر۱۳۹۹ | ۱۶ شهریور۱۳۹۹ | [۲۵] | |||
| عباس صابر | ۱۶ شهریور۱۳۹۹ | ۶ تیر۱۴۰۰ | ||||
| سید سعید میرقربانیسرپرست | ۶ تیر۱۴۰۰ | ۲۹ دی۱۴۰۰ | [۲۶] | |||
| عنایت رضاییپور نودهی | ۲۹ دی۱۴۰۰ | ۱۵ اسفند۱۴۰۰ | اسدالله عباسی | [۲۷] | ||
| ۱۵ اسفند۱۴۰۰ | در حال تصدی | [۲۸] | ||||
تعویض پیاپی فرمانداران[۲۹] و انتصاب پرتعداد سرپرستان فرمانداری[۳۰] در اواخر دههٔ ۱۳۹۰ موضوعی چالشبرانگیز بود.
جغرافیا[ویرایش]
شهرستان آستارا از شمال با کشور جمهوری آذربایجان، از غرب به شهرستان نمین (استان اردبیل)، از جنوب به شهرستان طوالش همسایهاست. همچنین از شمال به رودخانه مرزی آستاراچای، از جنوب به رود قرهسو و از غرب به کوههای تالش محدود میشود.
 | شهرستان آستارا (جمهوری آذربایجان) | | ||
| دریای خزر |  | شهرستان نمین (استان اردبیل) | ||
 شهرستان آستارا  | ||||
 | ||||
| شهرستان طوالش |
گردشگری[ویرایش]
آستارا با داشتن جاذبههای گردشگری متعدد در تمامی فصول سال میزبان تعداد زیادی از مسافرین ایرانی و گردشگران خارجی به خصوص از حوزه قفقاز میباشد. منطقه نمونه گردشگری حیران، جنگل فندقلو،[۳۱] ساحل صدف، طرح شناگاه سفیر امید و نیز بازارچه ساحلی، چشمه آبگرم 'کوته کومه' و علی داشی در گیلده، تالاب استیل، پناهگاه حیات وحش لوندویل و… که باعث شدهاست سالانه در حدود شش میلیون نفر از ایرانیان و بالغ بر ششصد هزار نفر از کشورهای خارجی از این شهر دیدن کنند.[۳۲]
اماکن گردشگری[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: گردشگری در آستارا
چشماندازی از تالاب استیل
سراسرنمایی از تالاب استیل، آستارا
- آبشار لاتون
- تله کابین حیران
- گردنه حیران
- پناهگاه حیات وحش لوندویل
- باغ پرندگان آستارا
- کوته کومه
- تالاب استیل
- آستاراچای
- پارک جنگلی بیبی یانلو
- ساحل صدف
- جنگل فندقلو
- باغ ملی
- باغ چای عباسآباد
- بهشت کاکتوسها
- کوه اسپیناس
- ساحل شریعتی
- آسیو شوان (آسیاب آبی)
- چشمه آب گرم علی داشی
- پیست کارتینگ حیران
- سورتمه (حیران)
چشماندازی از طبیعت حومهٔ آستارا.
خانههایی با بامهای سفالین در کنار مرداب آستارا
تالاب استیل
خانهای روستایی در آستارا
آبشار لاتون
مسیر کوهستانی بهارستان
اماکن تاریخی[ویرایش]
- قلعه شیندان
- قلعه تک آغاج
- بقعه پیرقطب الدین
- بقعه شیخ تاجالدین محمود خیوی
- بقعه سیدمحمد دوست
- امامزاده ابراهیم و قاسم
- دبیرستان حکیم نظامی
- کتابخانه عمومی شماره یک آستارا
- مدرسه شهیدمدنی (به نام پیشین: مدرسه داریوش)
- مدرسه سنایی سیبلی
- طرق مظفری
آثار تاریخی[ویرایش]
اکنون قدیمیترین بنای منطقه متعلق به دوره ایلخانی بوده و تعداد دیگر از آثار دوران صفویه و قاجاریه این بنای کهن را همراهی میکنند. شایان ذکر است که بناها و آثار دوران اسلامی منطقه شهرستان آستارا اکثراً شامل قبور قدیمی و بقاع و آرامگاههایی هستند که در دامنه کوهها و جنگلها به صورت متروک و برخی بدون تاریخ و بنا واقع شدهاند و از لحاظ فیزیکی وضعیت مناسبی ندارند.
هتل[ویرایش]
آستارا با دارا بودن ۱۳ هتل، ۹ هتل آپارتمان، هفت مهمانپذیر، ۲۶ واحد پذیرایی بین راهی، ۷۰۰ مسافر کاشانه، چهار کمپینگ با حدود ۴۶۶ سکو، ۱۶۹ کلاس درس که برخی از هتلهای مشغول به فعالیت عبارتند از:[۳۳]
| ردیف | نام هتل | وب سایت |
|---|---|---|
| ۱ | هتل بینالمللی اسپیناس(*****) | https://web.archive.org/web/20140517115526/http://espinashotels.com/fa/hotels-a-resorts/ |
| ۲ | هتل ایساتیس (***) | http://www.esatishotel.com |
| ۳ | هتل ابوالفضل(***) | |
| ۴ | هتل تتیس(***) | |
| ۵ | مهمانسرای جهانگردی آستارا | www.ittic.com/Reservation/default.aspx?tabid=۱۳۷۴ |
| ۶ | هتل وصلی | |
| ۷ | هتل خلیج فارس | |
| ۸ | هتل بلال | |
| ۹ | هتل نژلا | |
| ۱۰ | هتل باران | |
| ۱۱ | هتل دریا | |
| ۱۲ | هتل سیدان | |
| ۱۳ | هتل جهانگردی | |
| ۱۴ | هتل کاج | به جز هتلهای شماره(۱٬۲٬۳٬۴) مابقی دارای درجهبندی کمتر از سه ستاره هستند |
مردم[ویرایش]
جمعیت[ویرایش]
در سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت شهرستان آستارا ۹۱٬۲۵۷ نفر (۲۸٬۷۴۲ خانوار) اعلام شد.[۳۴]
| مردان | سن | زنان |
|---|---|---|
| ۱۵۷ | بالای ۸۵ سال | ۲۰۸ |
| ۳۱۷ | ۸۰–۸۴ | ۲۹۵ |
| ۴۸۴ | ۷۵–۷۹ | ۵۰۳ |
| ۵۸۹ | ۷۰–۷۴ | ۵۵۴ |
| ۶۹۴ | ۶۵–۶۹ | ۷۶۳ |
| ۱٬۱۳۹ | ۶۰–۶۴ | ۱٬۱۵۴ |
| ۱٬۷۳۵ | ۵۵–۵۹ | ۱٬۶۵۵ |
| ۲٬۲۱۶ | ۵۰–۵۴ | ۲٬۱۲۸ |
| ۲٬۵۰۳ | ۴۵–۴۹ | ۲٬۴۳۸ |
| ۳٬۳۳۱ | ۴۰–۴۴ | ۲٬۹۲۸ |
| ۳٬۳۹۰ | ۳۵–۳۹ | ۳٬۲۴۲ |
| ۴٬۲۰۰ | ۳۰–۳۴ | ۴٬۲۱۶ |
| ۴٬۹۳۰ | ۲۵–۲۹ | ۵٬۰۷۰ |
| ۴٬۳۱۸ | ۲۰–۲۴ | ۴٬۳۸۳ |
| ۳٬۵۶۱ | ۱۵–۱۹ | ۳٬۸۱۴ |
| ۳٬۲۲۶ | ۱۰–۱۴ | ۳٬۲۳۳ |
| ۳٬۲۸۶ | ۵–۹ | ۳٬۱۳۵ |
| ۳٬۵۱۴ | ۰–۴ | ۳٬۴۴۳ |
کشاورزی و دامداری[ویرایش]
باغات کیوی آستارا از مهمترین و معروفترین محصولات کشاورزی صادراتی
این شهرستان با توجه به شرایط ویژه اقلیمی از مناطق مستعد کشاورزی بهشمار میآید و یکی از فعالیتهای مهم مردم این شهرستان میباشد. از محصولات مهم کشاورزی آن میتوان برنج، گندم، جو، ذرت، محصولات جالیزی و سبزیها را نام برد.. سطح زیر کشت این شهرستان۴۲۹۵۸ هکتار که برنج، سبزی و صیفی، مرکبات و میوههای دانه دار برداشت میشود.[۳۶] در نتیجه کاشت برنج در شالیزارهای شهرستان آستارا، گمان بر این است که برخی ارقام برنج مانند رقم حسنی در اثر انتخاب سنتی توسط کشاورزان، از این شهرستان نشات گرفتهاند.[۳۷] کاشت برنج در ۳۲۰۰ هکتار زمین و شالیکوبی در ۱۰ کارخانه برنجکوبی تولید به ۱۵۱۰۷ تن محصول در سال منجر میشود[۳۸] همچنین از ۳۰۰ هکتار زمین زیر کشت توتون هر ساله ۲۱۰ تن برگ سبز به دست میآید.[۳۹] گندم نیز در ۳۹۸ هکتار کشت میشود و ۴۹۲ تن در سال محصول میدهد.[۴۰]
شهرستان آستارا به دلیل شرایط مناسب آب و هوایی برای کشت نباتات علوفهای و برخورداری از مراتع برای دامپروری نیز مستعد است. در این شهرستان گوشت قرمز، گوشت مرغ، شیرو تخم مرغ و عسل تولید میگرددو انواع مختلف ماهی پرورش وصید و خاویار تولید میگردد.
از دیگر فعالیتهای اقتصادی شهرستان زنبورداری است که از رونق زیادی برخوردار است و براساس آمارگیری از زنبورداران، در سالجاری مقدار ۲۵۸ نفر از اعضاء تعاونی زنبورداران شهرستان آستارا با ۳۷۵۰۹ کلنی زنبورعسل مقدار ۷۹۴ تن عسل به ارزش اقتصادی سی و پنج میلیارد ریال پرورش دادند.[۴۱] وجود دریای خزر علاوه بر اینکه صید ماهی را رواج دادهاست موجب ایجاد کارخانجات صدف کوبی گردیده که در آنها از صدفهای اطراف ساحل، خوراک طیور تهیه میکنند شهرستان آستارا از مراکز مهم کشاورزی در استان گیلان بهشمار میرود که همه ساله بخش وسیعی از تولیداتی چون؛ برنج، کیوی، ازگیل، خرمالو، ذرت و گندم، علاوه بر عرضه در بازار مصرف داخلی به کشورهای حاشیه دریای خزر صادر میگردد.[۴۲]
نخستین باغ کیوی گیلان در شهرستان آستارا با ۲۲ سال قدمت در فضایی به مساحت دو هکتار معروف به 'باغ کیوی ماهوتی دایر شدهاست. مرکز تحقیقاتی به منظور مطالعات کارشناسی ایجاد باغات کیوی در شمال و همه مناطق مستعد کشور در کنار قدیمیترین باغ کیوی استان گیلان دایر میشود.[۴۳] باغ کیوی برادران شیبانی به مساحت پنج هکتار در حومه آستارا هر ساله به تولید بیش از ۱۵۰ تن کیوی میپردازد.
پانویس