روز جهانی حقوق بشر و سناریوی مرگ خاموش بیماران ازسوی مدعیان حقوق بشر

تهران - دسترسی آسان به امکانات پزشکی بر اساس منشور جهانی حقوق بشر، حق هر انسانی است؛ این درحالی است که مدت ها است دسترسی به داروها برای بیماران ایرانی به دلیل تحریم های کشورهای مدعی حقوق بشر دشوار و دست نیافتنی شده است.

امروز دوشنبه 20 آذر برابر با دهم دسامبر به نام روز جهانی حقوق بشر نامیده شده است؛ روزی که در آن اعلامیه جهانی حقوق بشر که یک پیمان بین‌المللی است، گرامی داشته می شود.

این اعلامیه، حقوقی را که تمام انسان ها مستحق آن هستند، بصورت جهانی بیان می کند؛ طبق ماده 25 این اعلامیه، هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تامین سلامتی خود و خانواده اش از جمله مراقبت های پزشکی است.

مراقبت هایی که تامین دارو یکی از شرایط اولیه آن است اما اکنون تحریم ها جلوی اجرای ابتدایی ترین قانون بین المللی را گرفته است.

تحریم اقتصادی، اقدام برنامه ریزی شده یک یا چند دولت از طریق محدود کردن مناسبات اقتصادی برای اعمال فشار بر ˈکشور هدفˈ با مقاصد مختلف سیاسی است؛ اینگونه تحریم ها همواره علیه ایران وجود داشته است اما گویا این بار مدعیان حقوق بشر به جنگ با سلامت ملت ایران برخاسته اند.

هرچند که این مدعیان برای اقناع افکار عمومی ملت های خود بیان می کنند که ایران را ˈتحریم داروییˈ نکرده اند اما موانع بر سر نقل و انتقال مبادلات ارزی، عملا راه را بر روی ورود هرگونه دارو و تجهیزات پزشکی به کشور بسته است.

اکنون دیگر رنج و درد بیماران فقط تحمل درد نیست، این بار، دارویی نیست که درد آنان را التیام بخشد.

حالا دیگر به غیر از هزینه بستری و عوارض جانبی بیماری، هزینه های سنگین دارویی و نبود آن نیز بر دوش بیمار سنگینی می کند.

این مشکل به ویژه برای بیماران خاص و صعب العلاج از جمله بیماران سرطانی، حادتر است؛ اینگونه بیماران خاص به علت دیر درمان بودن همواره ناگزیر از تحمل رنج تامین داروهایشان هستند.

برخی از این بیماران به دلیل عدم دسترسی به دارو های مورد نظر، به تدریج جلوی چشمان خانواده خود از دست می روند؛ افزایش دردها و معلولیت ها و مرگ بیماران ، ارمغان مدعیان حقوق بشر و تحریم های آنان برای ملت ایران است.

ˈاحمد قویدلˈ مدیرعامل کانون هموفیلی ایران چندی پیش از مرگ یک نوجوان 15 ساله به نام ˈمنوچهریˈ بر اثر کمبود اقلام دارویی خبر داد.

وی تاکید می کند اعمال تحریم ها از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا، گروگانگیری سلامت مردم به ویژه کودکان و زنان برای رسیدن به اهداف خاصی است که متاسفانه نام آن را حقوق بشر گذاشته اند.

مدیرعامل کانون هموفیلی ایران یادآور می شود: در بالاترین منازعات اجتماعی از جمله جنگ ها، بیماران، زنان و کودکان از مصونیت های خاص برخوردار بوده و طبق میثاق های بین المللی آنها مصون از تعرض هستند این درحالی است که تحریم دارو در ایران ، سناریوی مرگ خاموش و صدمه زدن به سلامتی مردم ایران است.

قویدل، تاکید می کند این اقدامات ضد حقوق بشربوده و بیانیه بی خاصیتی که وزارت امور خارجه آمریکا در رابطه با تحریم نبودن داروها صادر کرده است فقط برای مهار فشار افکار عمومی مردم اروپا و آمریکاست.

وی تصریح می کند اگر آنان اعتقاد دارند که دارو در زمره اقلام تحریم نیست باید مسیرهای معین و مطمئنی را به دولت ایران معرفی کرده و از یک سو باید به تحریم بانک های ایران که نقش جدی در تامین این اعتبارات دارند، پایان دهد.

ˈمرضیه وحید دستجردیˈ وزیر بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی نیز در این باره می گوید: اگر چه از لحاظ حقوق بشر دارو و واکسن نباید جزو تحریم قرار گیرد اما این کار را کردند و ما با تکیه به توان تولید داخلی، این مشکلات را حل کردیم.

وی تصریح می کند ‌امروز تحریم نبودن داروی ایران، یک دروغ بزرگ است در حالی که طبق معادلات انسان‌دوستانه دارو و حوزه پزشکی نباید در تحریم‌ها قرار گیرد.



**سکوت سازمان ملل متحد در برابر تحریم دارویی ایران

هرچند برخی نهادهای حقوق بشر آمریکایی و اروپایی به تحریم دارویی ایران اعتراض کرده اند اما سازمان ملل متحد همچنان در برابر این مساله سکوت کرده است.

این درحالی است که یکی از نقش های تیم های حقوق بشر ، دفاع از حقوق بشر مرتبط با سلامت است.

سکوت سازمان ملل متحد درباره وضعیت سلامت عموم مردم ایران و نیز کمبودهای دارویی در کشور در حالی است که دیده بان های سازمان ملل متحد هر از گاهی از وضعیت سلامت یکی از زندانیان در ایران ، اظهار نگرانی می کنند.

چگونه است که آنان از وضعیت سلامتی یک زندانی خاص برای مقاصد سیاسی خود ، اظهار نگرانی می کنند اما در برابر سلامت میلیون ها نفر از مردم ، سکوت را پیش گرفته اند.

دور زدن تحریم ها به گفته مسوولان نظام سلامت و همچنین توانمندسازی شرکت های داخلی برای تولید داروها ، بخشی از مشکلات مردم ایران را حل خواهد کرد اما بروز چنین وضعیتی ، متزلزل بودن نقش سازمان ملل متحد و نیز پلیدی و زشتی اعمال سلطه طلبان داعیه دار حقوق بشر را بیش از پیش روشن می سازد.