نامه اسماعيل اسدي دارستاني به سازمان ملل

عشق به هنر یکی از جلوه‌های عشق است.(بوسه اثر گوستاو کلیمت)

عشق لذتی اغلب مثبت است که موضوع آن زیبایی است[۱]، همچنین احساسی عمیق، علاقه‌ای لطیف و یا جاذبه‌ای شدید است که محدودیتی در موجودات و مفاهیم ندارد و می‌تواند در حوزه‌هایی غیر قابل تصور ظهور کند.[۲]

عشق و احساس شدید دوست داشتن می‌تواند بسیار متنوع باشد و می‌تواند علایق بسیاری را همچون دلباخته شدن شامل شود.

در بعضی از مواقع، عشق بیش از حد به چیزی می‌تواند شکلی تند و غیر عادی به خود بگیرد که گاه زیان آور و خطرناک است و گاه احساس شادی و خوشبختی می‌باشد. اما در کل عشق باور و احساسی عمیق و لطیف است که با حس صلح‌دوستی و انسانیت در تطابق است.[۳] عشق نوعی احساس عمیق و عاطفه در مورد دیگران یا جذابیت بی انتها برای دیگران است. در واقع عشق را می‌توان یک احساس ژرف و غیر قابل توصیف انسانی دانست که فرد آنرا در یک رابطه دوطرفه با دیگری تقسیم می‌کند. با این وجود کلمه «عشق» در شرایط مختلف معانی مختلفی را بازگو می‌کند: علاوه بر عشق رمانتیک که آمیخته‌ای از احساسات و میل جنسی است، انواع دیگر عشق مانند عشق عرفانی و عشق افلاطونی، عشق مذهبی، عشق به خانواده را نیز می‌توان متصورشد و درواقع این کلمه را می‌توان در مورد علاقه به هرچیز دوست داشتنی و فرح بخش مانند فعالیت‌های مختلف و انواع غذا به کار برد. «گراهام را دوست دارم».[۴]



تاریخ آخرین ویرایش:- -

نامه اسماعیل اسدی دارستانی فعال حقوق بشر و محی زیست به دبیر کل سازمان ملل

نوشته شده توسط: سردبیر : مهندس نیما سیفی نژآد
نظرات(0)
دوشنبه 25 اردیبهشت 1391-01:03 ب.ظ

نامه اسماعیل اسدی دارستانی فعال حقوق بشر و محی زیست به دبیر کل سازمان ملل

این روزها، دوباره به بهانه ی مبارزه با تروریسم، قدرت‌های جنگ‌طلب و استعمار نو جهانی در منطقه ما بر طبل جنگی دیگر می‌کوبند.

شما نیک می‌دانید، ملت ایران به ویژه مادران ایرانی، طعم تلخ جنگ را چشیده‌اند و خرابی و ویرانی و نابودگری آن را در همه زمینة‌های اقتصادی و اجتماعی شاهد بوده‌اند.

ما صراحتا اعلام می‌داریم هنوز داغدار عزیزان شهید و تیماردار معلولین و جانبازان به جامانده از جنگ هشت‌ساله میان عراق و ایران هستیم و از این رو از جنگ و جنگ‌افروزان داخلی و خارجی بیزاریم و بنده و خانواده  پدر را دراه دفاع کشته دادیم و خود و برادران و اقوام نزذدیک  کشته و زخمی شدنددر این جنگ تحمیلی توسط عراق و ؛غرب ..

من بعنوان یک فعال حقوق بشر  که از سال 1378  بعداز بازنشستگی  زندگی ام را در صلح و حقوق بشر و محیط زیست گذشتم و پنجم کتابم در خصوص بررسی حقوق بشر و محی زیست است ..   با صراحت تمام از شما می‌خواهیم بنا برمسئولیتی که ملت‌های جهان برای پاسداری و حمایت از صلح و امنیت جهانی برعهده شما گذاشته‌اند، اجازه ندهید سرنوشت مردم رنجدیده و به ویژه جوانان ایرانی دستخوش سیاست‌های جنگ‌افروزانه ابرقدرت‌ها و سرمایه‌داری جهانی گردد.

از این رو ما از شما انتظار داریم بنا به مسولیت خطیری که بر عهده گرفته‌اید از تشدید تحریم‌های اقتصادی و قرار دادن ایران در معرض تجاوزات نظامی و اعلان جنگ به ملت گرفتار ایران خودداری کنید. از عالیجنابان می‌خواهیم تا همه سعی و توان و کوشش خود را بکار برند و از تمامی فرصت‌های قانونی و عرفی و بین‌المللی استفاده کنند تا مسیر حرکت روابط خصمانه نسبت به ملت ایران از طرف دول قدرتمند جهان تغییر کند.

ما هرگونه تحرکات خارجی و داخلی را که به منظور تحریک و تشدید روحیات جنگجویی و کینه توزی در مردم و افکار عمومی ایران و جهان صورت می‌گیرد محکوم می‌کنیم و  این تحریکات را علیه منافع ملی و سرمایه های انسانی کشورمان آن می دانیم.

من بعنوان  فعال و مدافع حقوق بشر  و نویسنده ومحقق  ملی که داخل این کشور جان و زندگی ام را دادم و معلوم نیست فردا زنده هستم یا زیر ماشین ویا... واما چون ایران را دوستتت  دارم و می خواهم ایران باصلح باشد و خود ایرانیان سر نوئشت خود را مشخص کنندو صلح ایران از شما به عنوان دبیر کل سازمان ملل و اعضای شورای امنیت مصرانه می‌خواهیم تا زمینه‌های بحث و گفت‌وگو را بدون هر گونه پیش‌شرط – که بهانه دولت‌هاست – بین دولت ایران و دولت‌های مدعی اعمال فشار نظامی و اقتصادی بر ایران فراهم آورید تا جنگ افروزان نتوانند جنگی دیگر را در منطقه و این‌بار بر ملت مظلوم ما تحمیل کنند.

جنابعالی با نگاهی به تاریخ و فرهنگ ایران زمین به زودی در خواهید یافت که مردم ایران هر اندازه از سیاست و سوء مدیریت‌های دولتمردان داخلی ناراضی باشند، باز هم مسئولیت تغییر وضعیت موجود به وضع مطلوب را وظیفه ملی و میهنی خود می‌دانند و مخالف هرگونه دخالت خارجی هستند.

 

هر ملتی جهت نیل به دموکراسی و تحقق حقوق شهروندی و حقوق بشر نیاز به فضای امن و صلح‌آمیز دارد، یقیناً  تشدید تحریم های اقتصادی و برقراری وضعیت جنگی و امنیتی دموکراسی را امری ناممکن و مطالبات و  حقوق شهروند ی را پیش از پیش غیرقابل دستیابی خواهد کردو دیدید برای صدور دموکراسی غربی  چه بر سر عراق و افغانستان آمد بدتر شد بهتر نشد..

آقای دبیر کل،  خانم‌ها و آقایان عضو شورای امنیت، ما فعالان حقوق بشر و محیط زیست ..صلح ایران مصرانه از شما می خواهیم  با گسترش زمینه‌های مذاکره و گفت‌وگو بر اساس احترام متقابل در روابط بین المللی، از تشدید تحریم ها و داغ کردن تنور جنگ در ایران جلوگیری کنید زیراشما نیز نیک می دانید  گفت وگو و مذاکره مستقیم ابتدایی‌ترین و در عین‌حال موثرترین کنش انسانی برای رفع سوءتفاهمات و رسیدن به توافقاتی در جهت تثبیت حقوق و منافع ملی  نزد ملت های توسعه یافته و در حال توسعه در  جهان می‌باشد.

ما باور داریم  پیامد های تهدیدات و تحریم های خشونت آمیزی که برخاسته از تفکر زورمداری و جنگ خواهانه می باشند، حاصلی جز تشدید خرابی ها و هدر دادن سرمایه های مادی و معنوی ملت ایران و گسترش  شعله های جنگ  و بی ثباتی فزاینده در منطقه نخواهد داشت.

مطمئن باشید دستیابی به حقوق بشر و حقوق شهروندی و دموکراسی؛ با حمایت از امنیت مردم و تکیه و تاکید  بر وحدت  ملت‌ها امکان پذیر خواهد بود. تجربه جنگ های به وقوع پیوسته در دهه های اخیر در افغانستان و عراق بیانگر این حقیقت اند که قدرتهای خارجی بااعمال زور و رفتارهای قیم مابانه و دامن زدن به کینه توزی های اقتدار گرایانه هرگز نخواهند توانست قدمی در جهت کمک به مردم برای دستیابی به مطالبات شان بردارند.

از شما می خواهیم سازمان ملل و شورای امنیت و کمیسیون حقوق بشر را بازیچه دست  غرب و قدرتهای بزرگ  قرار ندهید و به آروزی از بین رفتن دیکتاتوری و بخصوص حق وتو  و عضویت 5 کشور دایم شورای امنیت سا زمان  از سازمان ملل متحد و به امید تاسیس  امت واحد جهانی .

   اسماعیل اسدی دارستانی   نویسنده و محقق و رزونامه نگار و وبلاگ نویس  و فعال حقوق بشر و محیط  JHVDO :20/10/1390زیست  :09119812795  

تنها کاربران عضو سایت قادر به


تاریخ آخرین ویرایش:- -

نجمین كتاب اسماعیل اسدی دارستانی بنام بررسی حقوق بشر و محیط زیست كه در سال 1390 چاپ شده بود مورد ا

نوشته شده توسط: سردبیر : مهندس نیما سیفی نژآد
نظرات(0)
دوشنبه 25 اردیبهشت 1391-01:01 ب.ظ

 

55 عنوان کتاب در بهمن ماه امسال در استان گیلان منتشر شد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه گیلان، کتاب‌های «جستاری در قرآن»، «عرفان و تفاسیر عرفانی قرآن کریم» از عبدالوهاب شاهرودی، «پاسخ به شبهات اینترنتی در قرآن کریم» و «پژوهشی در ترجمه‌های برتر قرآن کریم» از محمدعلی کوشا، «کاربرد قواعد نحوی در قرآن کریم» نوشته محمدحسن ربانی توسط انتشارات کتاب مبین در حوزه پژوهشی قرآنی به چاپ رسیده است.

کتاب «General English readings» و «Pre-university English reading» از محمد شریفی درحوزه زبان، «آیینه 1000تکه» از ترانه مومنی در حوزه شعر، «لالایی ویژه 4 ساله‌ها» از معصومه خوش سیما در حوزه کودک، «مبانی تجزیه دستگاهی در نانو فناوری» از تی پرادیت ترجمه گروه مولفین، «نام‌آوران ورزش تنکابن»، «رامسر و عباس‌آباد» از محمدرضا عبدالرحیمی، «چکیده مقالات نخستین همایش ملی گسکرشناسی» از گروه مولفین، «آوازی به زلالی باران(زندگینامه استاد پوررضا)» از هوشنگ عباسی، «به یاد دیار من اشکور» نوشته عبدالله باقی‌زاده و «سنگری از جنس عشق» از محمدرضا بینش برهمن توسط انتشارات بلور در ماه گذشته منتشر شده است.

همچنین در حوزه کتاب‌های آموزشی(کمک درسی) «پیک دانش هدیه‌های آسمانی چهارم ابتدایی»، «پیک دانش بخوانیم و بنویسیم چهارم ابتدایی» ، «پیک دانش تعلیمات اجتماعی چهارم ابتدایی»، «پیک دانش علوم چهارم ابتدایی» و «پیک دانش ریاضی چهارم ابتدایی» از ایمان دهسرا توسط انتشارات دهسرا به چاپ رسیده است. کتاب‌های «پیک دانش هدیه‌های آسمان پنجم ابتدایی»، «پیک دانش بخوانیم و بنویسیم پنجم ابتدایی» و «پیک دانش تعلیمات اجتماعی پنجم ابتدایی»، «پیک دانش علوم پنجم ابتدایی»، «پیک دانش ریاضی پنجم ابتدایی» نوشته آرمان دهسرا توسط این اتشارات منتشر شده است.

در حوزه شعر و ادبیات داستانی کتاب‌های «از جان گذشته به مقصود می‌رسد)زندگینامه نیما یوشیج)» و «تابستانی از حروف» از شمس لنگرودی، «شریر ما جیجا که ورزان( داستان کوتاه گیلکی)» از مسعود پورهادی، «دستاس هنوز می‌چرخد» از م.موید، «گاهی دوستت دارم گاهی نه» نوشته یاور مهدی‌پور، «به فاصله‌ها چراغ بیاویز» از مریم اختر کاویان، «بررسی و طبقه‌بندی افسانه‌های مردم گیلان(1) و (2)» از دکتر علی تسلیمی، «سفرنامه ساحل خزر» از ویلیام ریچارد هولمز ترجمه شبنم حجتی سعیدی(سفرنامه)، «فرهنگ تاتی» از جهاندوست سبز علیپور، «آمفی تئاتر» از بنفشه حجازی، «من دخترک بادم» از رها رضایی‌راد، «خواهران چاه» از مژده ساجدی(داستان کوتاه فارسی) و «مرد مرد» از مریم جوادی توسط انتشارات فرهنگ ایلیا به چاپ رسیده است.

همچنین انتشارات فرهنگ ایلیا در حوزه پزشکی کتاب «ویروس شناسی پزشکی» نوشته دکتر حمیدرضا هنرمند، در حوزه تاریخ کتاب «تمدن املش» از ولی جهانی، در حوزه خاطرات کتاب «یک ژاپنی در ایران» از شیکاگو حقیقی را در بهمن ماه امسال منتشر کرده است. «اقلیم هوشیاری» از محسن بافکر لیالستانی، «نوبت آینه» از عباس رسولی املشی در حوزه شعر، «فرهنگ معانی آبادی‌های گیلان» از فرامرز کوچکی‌زاد در حوزه فرهنگ را به چاپ رسانده است.

همچنین در طول ماه گذشته کتاب‌های «نکته‌های اخلاقی و پندهای کوتاه از نهج‌البلاغه» از محرم پیروزی از انتشارات کادوسان، «یک فنجان قهوه با افلاطون» از دونالد.آرمور ترجمه سهیلا فرزاد، «یک فنجان قهوه با شکسپیر» از استانلی ولز ترجمه هادی همامی از انتشارات سمام به چاپ رسیده است.

کتاب‌های «عربی چیست» از چمنی-اعتمادی از انتشارات رستگار گیلان، «از حال جناب عشق!» نوشته طالب قبادی، «مردان رشید آستارا» از ایرج بنی محرمی از انتشارات بازرگان، «رمان تولد عشق» از مریم نظرپور توسط انتشارات رخسار صبح، «بررسی تاریخ حقوق بشر» و «محیط زیست» از اسماعیل اسدی دارستانی توسط انتشارات پیام سبحان، «تذکره شاعران گیلان» از سید محمد عباسیه کهن توسط انتشارات سپیدرود، «گل سرخ ایران، استان خوزستان» از شیما میرحسینی مقدم توسط انتشارات رستم و سهراب و «آموزش رانندگی در ده روز» نوشته رضا زیبا پسند حشکوائی منتشر شده است.



تاریخ آخرین ویرایش:- -

نجمین كتاب اسماعیل اسدی دارستانی بنام بررسی حقوق بشر و محیط زیست كه در سال 1390 چاپ شده بود مورد ا

نوشته شده توسط: سردبیر : مهندس نیما سیفی نژآد
نظرات(0)
دوشنبه 25 اردیبهشت 1391-01:01 ب.ظ

نجمین كتاب اسماعیل اسدی دارستانی بنام بررسی حقوق بشر و محیط زیست كه در سال 1390 چاپ شده بود مورد ا

پنجمین كتاب اسماعیل اسدی دارستانی بنام بررسی حقوق بشر و محیط زیست كه در سال 1390 چاپ شده بود  مورد استقبال جهانی قرار گرفت و از طرف چند ناشر بین المللی  و سازمان ملل از ایشان برای بستن قرارداد و شركت در مسابقات بین المللی كتاب دعوت بعمل آمد


تاریخ آخرین ویرایش:- -

اسماعیل اسدی دارستانی 09119812795

نوشته شده توسط: سردبیر : مهندس نیما سیفی نژآد
نظرات(0)
سه شنبه 27 دی 1390-12:54 ق.ظ

سایت رجانیوز ،متن این بیانیه به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«صبغة اللّه ومن احسن من اللّه صبغة ونحن له عابدون»
تنها رنگ خدایى را بپذیرید. چه رنگى از رنگ خدایى بهتر است؟ و ما منحصرا او را پرستش مى کنیم. (بقره- آیه 138)
خبر انحلال خانه سینما از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در واپسین روزهای هفته گذشته بازتاب های مختلفی را در پی داشت. متاسفانه در میان این سیل بازتاب ها شاهد عقده گشائی های سخیفی نسبت به نظام اسلامی و دولت بودیم که نشان از آتش زیر خاکستر به ظاهر آرام داشت.
مسئله انحلال خانه سینما به معنای تعطیلی سینما نبود که اگر چنین تصور شود، با تمام تلاش های جمهوری اسلامی در طول سه دهه برپائی جشنواره بین المللی فجر که هر ساله رو به بهبود است می توان خلاف آن را ثابت نمود.
بلکه مسئله انحلال تشکلی است که نه تنها به وظیفه اصلی خود که رسیدگی به امور صنفی سینما گران و بهبود کیفی و کمی سطح سینمای پایبند به فرهنگ و مذهب و ملیت ماست، نمی رسد. بلکه در کمال بی انصافی حامی و مدافع مخالفان و معاندان این مرز و بوم شده است.
ای کاش اهالی خانه سینما منصف می بودند و همانطور که توجهی به انقلاب و سینماگران انقلابی ندارند، به همان تناسب هم فضا برای بروز و ظهور اندیشه و رویکرد های معارض با انقلاب اسلامی ایجاد نمی کردند. همانطور که رهبر حکیم و فرزانه انقلاب در دیدار با هنرمندان سینما و تلویزیون در تیرماه سال گذشته فرمودند: " هنر نمایشى - بخش سریال و فیلم - امروز براى ما از همیشه مهم‌تر است. من به هیچ وجه یک نگاه مسامحى و گذرا و بارى به هر جهتى نسبت به تلویزیون ندارم. هنرهاى نمایشى خیلى مهمند؛ ابعاد تأثیرگذارى و فرهنگ‌سازى هنرهاى نمایشى خیلى وسیع است و امروز ما به عنوان یک ملتى که چون زنده است، چون حرف دارد، چون احساس هویت و وجود میکند، پس دشمن‌هاى بزرگى هم دارد، مواجهیم با دشمنى‌هائى از راه‌هاى مختلف، به شیوه‌های مختلف و از جمله به شیوه‌ى استفاده‌هاى هنرى و بیش از همه، هنر نمایش."
اگر دست انقلاب را در این مسیر پر فراز و نشیب مبارزه با استکبار جهانی نمی گیرید، لااقل پای انقلاب را نگیرند و سنگ راه نشوید.
چگونه انتظار دارید که حاکمیت تنها تماشاگر باشد و در حالیکه مشکلات صنفی اهالی نجیب سینما بیداد می کند و شما را در حال برگزاری جشن ها و گردهمایی های آن‌چنانی ببیند و دم بر نیاورد؟
جشن ها و گردهمایی هایی که با حضور عده ای خاص که غالباً ساکن مناطق خاصی از تهران هستند و خود را نماینده کل سینمای کشور دانسته و خود را منعکس کننده تمام دغدغه های ملت شریف ایران در سینما می دانند!
مردم ایران همانانی هستند که در حمایت از این نظام مقدس در سی انتخابات برگزار شده در کشور حاضر بودند و در سرما و گرما در صحنه ها حاضر بودند و عزیزان‌شان را در راه دفاع از این انقلاب تقدیم کرده اند. لطفا نگاهی به رفتار و آثار خود بیاندازید تا ببینید که تا چه حد از این مردم و دغدغه های آنها فاصله دارید؟
ای کاش به بیانات رهبر معظم انقلاب توجهی می کردید و لاقل به منافع ملی پایبند می بودید. منافع امروز ما چیزی جدای از انقلاب اسلامی نیست و اگر حامی انقلاب و ملت نیستید، پس لطفا روبروی آنها نایستید و فرصت خدمت به
اهالی سینما را از دیگران که قصد بهبود سینمای هم رنگ با فرهنگ و مذهب این ملت را دارند، دریغ نکنید.
امضا کنندگان این بیانه با تاکید بر پیگیری جدی مطالبات رهبر معظم انقلاب اسلامی نسبت به رویکرد انقلابی با حفظ هویت ملی در سینما، از اقدام انقلابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت خود را اعلام می دارند.
والسلام من اتبع الهدی
این بیانیه تاکنون به امضای این خبرگزاری ها و سایت های خبری رسیده است:

رجانیوز - مشرق - بولتن نیوز - خبرگزاری رسا - خبرگزاری شبستان - خبرنامه دانشجویان ایران - خبرگزاری دانشجو - شبکه خبری سینمای ایران - صراط - بی‌باک - 598 - شیعه آنلاین - البرز نیوز - آتی‌نیوز - تعامل - عماریون - افق‌ نیوز - صداقت نیوز - کاج نیوز - همراهان نیوز - موسسه اطلاع رسانی تبیان - ندای انقلاب - هنرنیوز

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و پنجم اردیبهشت 1391ساعت 22:46  توسط  محمدرضا اسدی دارستانی   |  نظر بدهید

اسماعيل اسدي دارستاني

نوروز از دیدگاه اسلام و تشیع نوشتار اصلی: نوروز در تشیع در اسلام و به ویژهٔ آیین تشیع به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده‌است و بر گرامی داشتن آن تأکید شده‌است. از دیدگاه شیعه، نوروز روز ظهور امام زمان است. در حدیثی از امام صادق آمده‌است: «روز نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگانش پیمان گرفت که او را پرستش کنند و هیچ چیزی را شریک او ندانند و این که به پیامبران و اولیایش ایمان بیاورند و آن نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرده، و بادهای باردار کننده در آن وزیده‌است و گلها و شکوفه‌های زمین آفریده شده‌است. و آن روزیست که کشتی نوح(ع) به کوه جودی قرار گرفت. و آن روزی است که در آن قومی که از ترس مرگ از خانه‌های خود بیرون آمدند و آنها هزارها نفر بودند پس خداوند آنها را بمیراند و سپس آنها را در این روز زنده کرد. و آن روزیست که جبرئیل بر پیامبر (ص) فرود آمد. و آن همان روزیست که ابراهیم(ع) بتهای قوم خود را شکست. و آن همان روزیست که پیغمبر خدا، امیرالمومنین علی(ع) را بر دوش خود سوار کرد تا بتهای قریش را از بالای خانه خدا به پائین انداخت و آنها را خرد کرد...» [۱۵][۱۶][۱۷][۱۸] نوروز در دوران معاصر هم‌چنین ببینید: جشن جهانی نوروز نوروز به عنوان یک میراث فرهنگی در دوران معاصر همواره مورد توجه مردم قرار داشته و هر ساله برگزار می‌شود. البته برگزاری جشن نوروز به صورت آشکار در برخی از کشورها توسط برخی حکومت‌ها برای مدت زمانی ممنوع بوده‌است. حکومت شوروی برگزاری جشن نوروز را در برخی از کشورهای آسیای میانه مانند ترکمنستان، قرقیزستان و تاجیکستان ممنوع کرده بود و این ممنوعیت تا زمان میخائیل گورباچف ادامه داشت. با این وجود، مردم این مناطق نوروز را به‌گونهٔ پنهانی و یا در روستاها جشن می‌گرفته‌اند.[۱۹][۲۰] همچنین برخی از مردم این مناطق برای جلب موافقت مقامات محلی نام دیگری بر روی نوروز می‌گذاشتند؛ به‌طور مثال در تاجیکستان، مردم با اطلاق جشن لاله یا جشن ۸ مارس سعی می‌کردند که آیین‌های نوروز را بی مخالفت مقامات دولتی به جای آورند.[۸] همچنین در افغانستان، در دوران حکومت طالبان، برگزاری جشن نوروز ممنوع بود و این حکومت تنها تقویم هجری قمری را به رسمیت می‌شناخت.[۴] نوروز در سروده‌های فارسی نوشتار اصلی: بهارانه گویندگان ایرانی از دیرباز تاکنون در وصف نوروز و جشن فروردین که همراه مواهب گرانبهای طبیعت و هنگام تجدید عهد نشاط و شادمانی است، داد سخن داده‌اند و ما در ذیل به برخی از لطایف اشعار پارسی در این موضوع اشارت می‌کنیم: نوروز فراز آمد و عیدش به اثر بر نزد یکدگر و هر دو زده یک بدگر بر نوروز جهان پرور مانده ز دهاقین دهقان جهان دیده‌اش پرورده ببر بر آن زیور شاهانه که خورشید برو بست آورد همی خواهد بستن به شجر بر و هم او در قصیده دیگر چنین گوید: نوروز بزرگ آمد آرایش عالم میراث به نزدیک ملوک عجم از جم... فرخی ترجیع‌بند مشهوری در وصف نوروز دارد که بند اول آن چنین است: ز باغ ای باغبان ما را همی بوی بهار آید کلید باغ ما را ده که فردامان به کار آید کلید باغ را فردا هزاران خواستار آید تو لختی صبر کن چندان که قمری بر چنار آید چو اندر باغ تو بلبل به دیدار بهار آید ترا مهمان ناخوانده به روزی صد هزار آید کنون گر گلبنی را پنج شش گل در شمار آید چنان‌دانی که هرکس را همی زو بوی یار آید بهار امسال پندار همی خوشتر ز پار آید وزین خوشتر شود فردا که خسرو از شکار آید بدین شایستگی جشنی بدین بایستگی روزی ملک را در جهان هر روز جشنی داد و نوروزی منوچهری مسمطی در نوروز ساخته که بند اول آن این است: آمد نوروز هم از بامداد آمدنش فرخ و فرخنده باد باز جهان خرم و خوب ایستاد مرد زمستان و بهاران بزاد ز ابر سیه روی سمن بوی راد گیتی گردید چو دارالقرار هم او در مسمط دیگر گفته: نوروز بزرگم، بزن ای مطرب، امروز زیرا که بود نوبت نوروز به نوروز برزن غزلی نغز و دل‌انگیز و دلفروز ور نیست ترا بشنو از مرغ نوآموز کاین فاخته زان کوز و دگر فاخته زانکوز بر قافیه خوب همی خواند اشعار بوالفرج رونی گوید: ] شتار اصلی: جغرافیای جشن نوروز منطقه‌ای که در آن جشن نوروز برگزار می‌شد، امروزه شامل چند کشور می‌شود و همچنان در این کشورها جشن گرفته می‌شود. برخی آیین‌های نوروز در این کشورها با هم متفاوت‌اند. مثلاً در افغانستان سفره هفت‌میوه می‌چینند؛ اما در ایران سفره هفت سین می‌اندازند. جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می‌شود.[۲۳] همچنین کشورهایی مانند مصر و چین جزو سرزمین‌هایی نیستند که در آنها نوروز جشن گرفته می‌شد، اما امروزه جشن‌هایی مشابه جشن نوروز در این کشورها برگزار می‌شود. در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۹[۲۴] (۱۰ فروردین ۱۳۸۸)، پارلمان فدرال کانادا، اولین روز بهار هر سال را به عنوان نوروز (Nowruz Day)، عید ملی ایرانیان و بسیاری اقوام دیگر نامگذاری کرد.[۲۵][۲۴] در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۱۰ سازمان ملل متحد با تصویب یک قطعنامه در مقر سازمان در نیویورک، عید نوروز را به عنوان روز بین‌المللی نوروز و فرهنگ صلح در جهان به رسمیت شناخت.[۲۶]
+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و پنجم اردیبهشت 1391ساعت 22:44  توسط  محمدرضا اسدی دارستانی   |  نظر بدهید

اسماعيل اسدي دارستاني

نوروز 1391 ایرانی را به مردمان سرزمین های باستانی ایران تبریك می گوییم به‌آروزی تاسیس اتحادیه كشورهای ایران باستان همانند اتحادیه اروپا: اسماعیل اسدی دارستانی


نوروز برابر با یکم فروردین ماه (روزشمار خورشیدی)، جشن آغاز سال و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان می باشدو هنوز مردم مناطق مختلف فلات ایران نوروز را جشن می‌گیرند. امروزه زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است.

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان،[۱] مجمع عمومی سازمان ملل در نشست ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰) ۲۱ ماه مارس را به‌عنوان روز جهانی عید نوروز، با ریشهٔ ایرانی به‌رسمیت شناخت و آن را در تقویم خود جای داد. در متن به تصویب رسیده در مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند توصیف شده‌است.[۲]

پیش از آن در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث غیر ملموس جهانی، به ثبت جهانی رسیده‌بود.[۳] در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورهٔ جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانهٔ نوروز» شناخته شد.شن نوروز از لحظهٔ اعتدال بهاری آغاز می‌شود. در دانش ستاره‌شناسی، اعتدال بهاری یا اعتدال ربیعی در نیم‌کره شمالی زمین به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از صفحه استوای زمین می گذرد و به سوی شمال آسمان می‌رود. این لحظه، لحظه اول برج حمل نامیده می‌شود،[۴] و در تقویم هجری خورشیدی با نخستین روز (هرمز روز یا اورمزد روز) از ماه فروردین برابر است. نوروز در تقویم میلادی با ۲۰، ۲۱ یا ۲۲ مارس مطابقت دارد.[۵]

در کشورهایی مانند ایران و افغانستان که تقویم هجری شمسی به کار برده می‌شود، نوروز، روز آغاز سال نو است. اما در کشورهای آسیای میانه و قفقاز، تقویم میلادی متداول است و نوروز به عنوان آغاز فصل بهار جشن گرفته می‌شود و روز آغاز سال محسوب نمی‌شود.[۶]

واژهٔ نوروز

واژه نوروز یک اسم مرکب است که از ترکیب دو واژهٔ فارسی «نو»(تازه - جدید.اکنون) و «روز»(رووز-رز-روژ در فارسی میانه به چم خورشید و آفتاب هم بکار می رفته امروز معادل the day ) به وجود آمده است. امروزه در فارسی این نام در دو معنی به‌کار می‌رود: [۷]

۱) نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری(برابری شب و روز) و آغاز سال نو
۲) نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»

ایرانیان باستان از نوروز به عنوان ناوا سرِدا یعنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه نیز در زمان سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی به معنای سال نو می‌نامیدند.[۸]


منشأ و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست.[۸] در برخی از متن‌های کهن ایران ازجمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن‌ها، کیومرث به‌عنوان پایه‌گذار نوروز معرفی شده‌است.[۱۰] پدید آوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده‌است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان، دستور داد تا در آنجا برای او تختی بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند.[۸]

برخی از روایت‌های تاریخی، آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می‌دهد. بر طبق این روایت‌ها، رواج نوروز در ایران به ۵۳۸ سال قبل از میلاد یعنی زمان حمله کورش بزرگ به بابل بازمی‌گردد.[۸] همچنین در برخی از روایت‌ها، از زرتشت به‌عنوان بنیان‌گذار نوروز نام برده شده‌است.[۸] اما در اوستا (دست کم در گاتها) نامی از نوروز برده نشده‌است.[۱۱]

نوروز در زمان سلسله هخامنشیان

کوروش دوم بنیان‌گذار هخامنشیان، نوروز را در سال ۵۳۸ قبل از میلاد، جشن ملی اعلام کرد. وی در این روز برنامه‌هایی برای ترفیع سربازان، پاکسازی مکان‌های همگانی و خانه‌های شخصی و بخشش محکومان اجرا می‌نمود.[۱۰] این آیین‌ها در زمان دیگر پادشاهان هخامنشی نیز برگزار می‌شده‌است. در زمان داریوش یکم، مراسم نوروز در تخت جمشید برگزار می‌شد. البته در سنگ‌نوشته‌های به‌جا مانده از دوران هخامنشیان، به‌طور مستقیم اشاره‌ای به برگزاری نوروز نشده‌است.[۸] اما بررسی‌ها بر روی این سنگ‌نوشته‌ها نشان می‌دهد که مردم در دوران هخامنشیان با جشن‌های نوروز آشنا بوده‌اند،[۱۱] و هخامنشیان نوروز را با شکوه و بزرگی جشن می‌گرفته‌اند.[۸][۱۲] شواهد نشان می‌دهد داریوش اول هخامنشی، به مناسبت نوروز در سال ۴۱۶ قبل از میلاد سکه‌ای از جنس طلا ضرب نمود که در یک سوی آن سربازی در حال تیراندازی نشان داده شده‌است.[۱۰]

در دوران هخامنشی، جشن نوروز در بازه‌ای زمانی میان ۲۱ اسفند تا ۱۹ اردیبهشت برگزار می‌شده‌است.[۱۲]

نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان

در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته می‌شد. در این دوران، جشن‌های متعددی در طول یک سال برگزار می‌شد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بود. برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان چند روز (دست کم شش روز) طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم می‌شد. نوروز کوچک یا نوروز عامه به مدت پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین گرامی داشته می‌شد و روز ششم فروردین (خردادروز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا می‌شد.[۱۱] در هر یک از روزهای نوروز عامه، طبقه‌ای از طبقات مردم (دهقانان، روحانیان، سپاهیان، پیشه‌وران و اشراف) به دیدار شاه می‌آمدند و شاه به سخنان آنها گوش می‌داد و برای حل مشکلات آنها دستور صادر می‌کرد. در روز ششم، شاه حق طبقات گوناگون مردم را ادا کرده بود و در این روز، تنها نزدیکان شاه به حضور وی می‌آمدند.[۱۳]

شواهدی وجود دارد که در دوران ساسانی سال‌های کبیسه رعایت نمی‌شده‌است. بنابراین نوروز هر چهار سال، یک روز از موعد اصلی خود (آغاز برج حمل) عقب می‌ماند و درنتیجه زمان نوروز در این دوران همواره ثابت نبود و در فصل‌های گوناگون سال جاری بود.[۱۴]

اردشیر بابکان، بنیان گذار سلسله ساسانیان، در سال ۲۳۰ میلادی از دولت روم که از وی شکست خورده بود، خواست که نوروز را در این کشور به رسمیت بشناسند. این درخواست مورد پذیرش سنای روم قرار گرفت و نوروز در قلمرو روم به Lupercal معروف شد.[۱۰]

در دوران ساسانیان، ۲۵ روز پیش از آغاز بهار، در دوازده ستون که از خشت خام برپا می‌کردند، انواع حبوبات و غلات (برنج، گندم، جو، نخود، ارزن، و لوبیا) را می‌کاشتند و تا روز شانزدهم فروردین آنها را جمع نمی‌کردند. هر کدام از این گیاهان که بارورتر شود، در آن سال محصول بهتری خواهد داد. در این دوران همچنین متداول بود که در بامداد نوروز، مردم به یکدیگر آب بپاشند.[۱۳] از زمان هرمز اول مرسوم شد که مردم در شب نوروز آتش روشن نمایند.[۱۳] همچنین از زمان هرمز دوم، رسم دادن سکه در نوروز به‌عنوان عیدی متداول شد.[