نامگذاری 15 شهریوماه بعنوان روز ملی آستارا و ثبت ملی و نامگذاری یکم مهرماه بعنوان روز لوندویل
تاریخ پشنهاد به سازمان میراث فرهنگی استان و کشور 1379
بقلم اسماعیل اسدی دارستانی نویسنده و محقق و خبرنگار و وبلاگ نویس و متولد و ساکن سیبلی و درجه دار مجروح بازنشسته ارتش و مستند سازر
15 شهریوماه در ایران پانزده شهریورماه بعنوان روز ریشه کنی بیسوادی در دهه 40 در آستارا رقم خورد
و یکم مهرماه رویش بفنشه های است و لوندویل از قدیم بعنوان منطقه رویش بنفشه می باشد تا قبل از شهردار شدن نعمت یاور پور از زمان دهداری و دهیاری لوندویل در تابلوی ورودی شهر لوندویل نوشته شده بود به شهر شکوفه های بنفشه خوش امدید
آستارا ( تلفظ ) ششمین شهر بزرگ استان گیلان و مرکز شهرستان آستارا است. آستارا در شمالیترین نقطهٔ استان گیلان و در مرز ایران با جمهوری آذربایجان بوده و از نظر جغرافیایی در مرکز منطقهٔ تالش قرار گرفتهاست. آستارا از شرق به دریای خزر، از شمال به آستارای جمهوری آذربایجان، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان تالش در استان گیلان محدود شدهاست. آستاراچای، آستارای ایران را از آستارای جمهوری آذربایجان جدا میسازد. بخش اصلی راه شوسهٔ آستارا—اردبیل تقریباً به موازات همین رود و خط مرزی کشیده شدهاست. این شهر از نظر ارتباطی بر سر یک سهراهی مهم قرار گرفتهاست؛ راه جنوبی آن به بندر انزلی و رشت، راه شمالی آن به آستارای جمهوری آذربایجان و باکو و راه غربی آن نیز که از گردنهٔ حیران میگذرد، به اردبیل و تبریز منتهی میشود. آستارا شهری مرزی و یکی از قطبهای اقتصادی، توریست داخلی و بینالمللی در ساحل غربی دریای خزر در شمال ایران است.
آستارا از لحاظ اقتصادی در سطح استان و کشور نقش تعیینکنندهای را داراست. این شهر از لحاظ اقامت مسافر در سطح استان گیلان دارای رتبهٔ نخست بوده و بین ۲۰ تا ۳۰ شهر گردشپذیر ایران با جذب سالانه شش میلیون مسافر داخلی و ۸۰۰ هزار مسافر خارجی بهشمار میرود. علاوه بر این، بندر آستارا نخستین بندر خصوصی کشور و پنجمین بندر فعال ترانزیتی شمال کشور است. بزرگترین پرچم کشور در استان گیلان در پایانه مرزی این شهر و بزرگترین پرچم کشور در فلکه لا برافراشته شدهاست. آستارا مهمترین پل ارتباطی راهبردی میان ایران و جمهوری آذربایجان، دروازهٔ ورود به منطقهٔ قفقاز، دروازهٔ طلایی ورود به اروپا، دارای بزرگترین صادرات کشور در زمینهٔ تجارت چمدانی، سومین مرز فعال کشور در زمینهٔ صادرات و واردات، یکی از قدیمیترین گمرکات کشور با بیش از ۲۰۰ سال سابقه، رتبهٔ نخست صادرات و بزرگترین گمرک زمینی شمال کشور، از امنترین و پرترددترین مرزهای زمینی کشور، دومین منبع درآمد گمرکی استان گیلان و دارای بیشترین سهم ارزشی صادرات چمدانی در کشور است.
بر اساس سرشماری ۱۳۹۵، جمعیت شهر آستارا ۵۱٬۵۷۹ نفر است. زبان بیشتر مردم آستارا ترکی آذری است. عدهای از مردم نیز به زبان تالشی صحبت میکنند.
وجه تسمیه
برخی نام آستارا را برگرفته از ترکیبی در زبان تالشی میدانند. مطابق این نظریه، نام این شهر برگرفته از واژهٔ «آستهرو» در زبان تالشی است. دربارهٔ وجه تسمیهٔ نام این شهر گفته شده که کاروانان و مسافران، زمانی که به این منطقهٔ مردابی و ساحلی میرسیدند، ناچار به حرکت آهستهتر میشدند و واژهٔ آستهرو (آهستهرو) تالشی به مرور تبدیل به آستارا شدهاست.
تاریخ
قدیمیترین مآخذی که در آن از آستارا یاد شده، کتاب حدود العالم (تألیف ۳۷۲ هجری) است؛ در این کتاب از شهر «استراب» نام برده شده که گویا در محل آستارای امروزی بودهاست. سرزمین گیلان در سدهٔ چهارم هجری از لاهیجان تا نزدیکیهای باکو را شامل میشده و شامل ۸ ناحیه بوده که استراب یکی از این نواحی بهشمار میرفتهاست.
حمدالله مستوفی در نزهةالقلوب (تألیف ۷۳۰ هجری قمری) نیز از «اسپهبد» یاد میکند که شاید همان آستارای فعلی باشد:
اسپهبد شهری متوسط است و حاصلش غله، برنج و میوه میباشد. این ناحیهٔ گیلان، ناحیهای آبادان، بانعمت و توانگر است و در آنجا شهرکهایی است با منبر. در این شهرکها بازارهاست. طعام مردم این ناحیه برنج است و ماهی؛ و از این ناحیه جاروب، حصیر مصلای نماز و ماهی به همهٔ جهان صادر میشود.
اما بهطور کلی در کتب تاریخی نامی از آستارا (به شکل فعلی) و شهرها و روستاهای اطراف آن به میان نیامده و گویا این شهر در گذشته —برخلاف امروز— از اهمیت چندانی برخوردار نبودهاست. کهنترین اشارهها به نام آستارا در کتاب «گلستان و دیلمستان» مربوط به ظهیرالدین مرعشی (سدهٔ نهم هجری) دیده میشود که این اشارهها ۳ بار به صورت «آستارا» و یک بار به صورت «استاره» (آستاره) بودهاست.
میرخواند —دیگر تاریخنگار سدهٔ نهم هجری— دومین مورخی است که در کتاب روضةالصفا از آستارا یاد میکند:
در جمادیالثانیهٔ سال ۱۰۰۲ که شاه عباس از راه خرزویل و منجیل به کهدم و پس از آن به لاهیجان رفت، علی خان حاکم بیهپس و امیره مظفر برادر امیره سیاوش در گسکر اظهار بندگی و اطاعت نکردند. شاه عباس فرهادخان روملو را که سردار سواران والپیان بیک قاجار را که سرهنگ پیادگان آتشبار بود، به دفع ایشان بفرستاد و به ذوالفقارخان قرامانلو امر کرد که از راه تالش و آستارا با سپاه آذربایجان برسر گسکر و امیره مظفر آید.
«عبدالله فومنی» در ذکر آستارا مینویسد:
شاه عباس به بهزادبیک دستور داد از ابتدای آستارا تا سرحد و سامان مازندران در ترتیب شوارع و تعمیر پلها دقیقهای فروگذار ننماید. بهزادبیک راهها و پلها را از آستارا تا اسپچین مرتب و معمور کرد.
ولایت آستارا و مردم آن علیرغم نقش مهمی که در روی کار آمدن شاه اسماعیل یکم و تثبیت حکومت صفویان داشت، در دوران شاه عباس به علت قیام حمزهخان مورد خشم و غضب قرار گرفت ولی در زمان شاه صفی که ساروخان مهرانی حاکم آستارا بود، بار دیگر آستارا و حاکمش مورد توجه قرار گرفت.
آستارا در ابتدای حکومت خانات تالش، مرکز حکومت آنان بود. البته این مرکزیت بعدها به لنکران منتقل شد. از سدهٔ ۱۰ تا ۱۲ هجری، خانات تالش آستارا خودمختاری داشتند. «میرمصطفیخان» و «میرحسنخان» از حکام آستارا در این دوره بودندو بعد از تقسیم ایلات تالشان بخاطر مسافت صعبور عبور انزمان در دهه چهل دولت موقتا اداره آستارا به آذربایجان شرقی داد و بعداز آن پس گرفت به گیلان تحویل داد
آستارا به موجب عهدنامه ترکمانچای که در سال ۱۸۲۸ میلادی میان دولت ایران و روسیه منعقد گردید، به دو قسمت تقسیم شد؛ قسمتی از شهر که در شمال آستاراچای واقع است، به دولت روسیه واگذار گردید و این رودخانه به عنوان مرز میان دو کشور شناخته شد.
جغرافیا
وضعیت
آستارا در مرکز منطقهٔ تالش، بین رشتهکوههای تالش و دریای خزر و در شمال استان گیلان واقع شدهاست. این شهر تا پیش از تصویب نخستین قانون تقسیمات کشوری ایران در سال ۱۳۱۶ خورشیدی، یکی از شهرهای شمالی گیلان محسوب میشد که در این سال و با تصویب قانون جدید، به یکی از بخشهای شهرستان اردبیل در شرق استان آذربایجان شرقی تبدیل شد. این بخش در سال ۱۳۳۶ خورشیدی صاحب فرمانداری شده و در مهر ۱۳۳۷ خورشیدی بهطور رسمی به عنوان یکی از شهرستانهای مستقل استان آذربایجان شرقی شناخته شد. شهرستان آستارا نهایتاً در خرداد ۱۳۳۹ خورشیدی به استان گیلان ملحق گردید.
در محل کنونی شهر آستارا در قدیم روستایی به نام دهنهکنار وجود داشته که از زمان قاجاریه گسترش یافته و دگرگون شدهاست. آنچه در مورد سوابق این شهر در کتب تاریخی مشهود است این است که منطقهٔ آستارا تا زمان صفویه و پیش از آن از موقعیت خاصی برخوردار نبودهاست. از آن زمان به بعد است که به سبب توسعه تجارت و مقاصد استراتژیک اهمیت پیدا کرده و در آن قلاع متعددی ساخته شدهاست؛ و در واقع دوران شکوفایی این شهر پس از انعقاد قرارداد عهدنامه گلستان و دو تکه شدن آستارای فعلی و آستارای آذربایجان صورت پذیرفت که منجر به شناخته شدن آستارا در بین مردم ایران و خارج از کشور به سبب موقعیت خاص اقتصادی، مرزی و دریایی شد، در اواخر قاجاریه و تا پایان حکومت دودمان پهلوی، آستارا از شرایط ویژه اقتصادی اوایل دوران انعقاد عهدنامه گلستان برخوردار نبود و بیشتر مردم به سمت دریچهٔ فرهنگی روی آوردند، که تأسیس دبیرستان حکیم نظامی در سال ۱۲۸۷، کتابخانه عمومی شماره یک آستارا در سال ۱۳۰۲، شهرداری آستارا در سال ۱۲۸۷ از جملهٔ این موارد بودهاست، تشکیل کانونهای مختلف شعر و ادبیات، ارسال و تأمین آموزگاران شهرهای مختلف مناطق گیلان و آذربایجان نیز سبب شناختهٔ این شهر به عنوان شهری فرهنگی شده بود. اما پس از انقلاب اسلامی و فروپاشی شوروی و تشکیل جمهوری آذربایجان به سبب وضعیت معیشتی ضعیف آذریهای آن سوی آستاراچای و آمد و شدهای رسمی بین دو کشور تشکیل شد، پس از آن رونق اقتصادی و بازسازی مناطق توریستی و گردشگری آستارا رونق گرفت که موازی با آن چهرهٔ این شهر از حالت فرهنگی به حالت توریستی و اقتصادی بدل گشت
معماری و بافت شهری
در گذشته تولید سفال سقف در آستارا بسیار رایج بود و شهر آستارا به «شهر بامهای سفالین» مشهور شده بود. سفال در تابستان عایق خوبی در برابر گرما بود و هنگام وزش باد شدید به صورت بادشکن عمل میکرد و در زمستان هم برفروبی آن آسانتر بود. حتی در ساختمان برخی از امامزادههای تاریخی منطقه با قدمت بیش از ۴۰۰ سال نیز از سفال استفاده شدهاست.
با وجود اینکه تا چند سال پیش، کارگاههای تولید سفال سقف در آستارا به عنوان مهمترین منبع درآمد مردم مطرح بود، امروزه دیگر از آن کارگاهها خبری نیست.
بخشها
آستارا در گذشته به ۳ بخش تلهسیفی و آستارای میانی (هردو در ایران) و آستارای بالایی (در جمهوری آذربایجان) تقسیم میشدهاست:
تلهسیفی
در گذشته، پل مرداب (کورپی) تنها گذرگاه عبوری از روی رودخانهٔ آستاراچای بودهاست. در آن زمانها از ابتدای خیابان ورودی آستارا تا این پل را تلهسیفی (تلهسفی) مینامیدند که این منطقه شامل محلات الکچیها، عصبلیها، تالشها (شغل: دامداری، زنبورداری، کشاورزی و ماهیگیری)، چروونها (مهاجرین قفقاز — شغل: ارابهرانی، حمل بار و خرید و فروش)، اردبیلیها، مغانیها، نمینیها و ویلکیچیها (شغل: دکانداری، کارگری و کشاورزی) بودهاست. سقف منازل تلهسیفی از گالی بود و ساکنان این منطقه از طبقهٔ فقیر بودند.
الکچیها در سمت چپ و غربی خیابان ورودی آستارا سکونت داشتند. آنها به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکردند و کلمات را به گونهای سریع ادا میکردند. شغل ابتدایی آنها الکبافی بود و گویا این طایفه از بازماندگان کولیها بودهاند.
عصّبلیها (اسّبیلیها) در سمت چپ و شرقی خیابان ورودی آستارا زندگی میکردند. آنها نیز به زبان ترکی آذربایجانی تکلم میکردند؛ ولی در گویش آنها ریتمی فریادگونه احساس میشد. شغل عصبلیها دریانوردی، صیادی و کارگری شیلات بود.
روستای ویرمونی در کوهپایهٔ غربی آستارا قرار گرفته و گویا پیش از عقبروی آب دریای خزر و پدیدارشدن پشتههای جدید برای ایجاد شهر، این روستا خاستگاه آستارای امروزی بوده و کاروانیان برای رسیدن به مناطق ییلاقی آذربایجان به این روستا متکی بودهاند.
آستارای میانی
آستارای میانی از پل مرداب شروع شده و تا زنجیر (انتهای شهر) ادامه داشت و وسیعترین قسمت شهر محسوب میشد. ساکنان زنجیر گیلک بودند و شغلشان شالیکاری بود. این محله توسط مهاجران قفقاز ایجاد شده بود و محل سکونت تاجران، تحصیلکردهها، خردهمالکان، فرهنگیان و کارمندان (طبقهٔ متوسط و مرفه) بود. تمام کارگاهها، مدارس و مؤسسات شهر در این منطقه قرار داشتند و سقف منازل آن از سفالهای قرمز و مقاوم بود.
آستارای بالایی
آستارای بالایی که امروزه در خاک جمهوری آذربایجان قرار دارد، در گذشته با آستارای میانی و تلهسیفی یکپارچه بود؛ اما پس از امضای عهدنامهٔ گلستان، این منطقه از شهر به امپراتوری روسیه واگذار گردید.
اقلیم
با توجه به موقعیت جغرافیایی آستارا و ارتفاع آن از سطح دریا، نزدیکی این شهر به درهٔ حیران و دارابودن اقلیم کوهستانی و آب و هوای مرطوب و معتدل، این شهر اندکی خنکتر از دیگر مناطق پست جلگهای استان است.
میانگین دمای آستارا ۱۵٫۴ درجهٔ سانتیگراد بوده، کمینه دمای ثبت شده در این شهر، ۷٫۸- درجهٔ سانتیگراد و مربوط به ژانویهٔ ۲۰۰۸ میلادی و بیشینه دمای ثبت شده در آن، ۳۶٫۶ درجهٔ سانتیگراد و مربوط به اوت ۲۰۰۶ میلادی بودهاست.
میانگین مجموع بارندگی ماهانه در آستارا ۱۳۴۵ میلیمتر در ماه، تعداد روزهای همراه با بارش در این شهر، ۱۴۸٫۱ روز در سال و تعداد روزهای همراه با بارش برف در آن، ۸٫۵ روز در سال است. همچنین بیشینه بارندگی روزانه در این شهر، ۱۹۰ میلیمتر در روز بوده و مربوط به سپتامبر ۲۰۰۰ میلادی است. به این ترتیب، آستارا از نقاط پربارش کشور محسوب میشود.
میانگین تعداد روزهای یخبندان در آستارا ۰٫۳ روز در سال بوده و مجموع تعداد روزهای یخبندان در این شهر در یک دورهٔ ۲۵ ساله، ۸ روز بودهاست.
مردم
جمعیت
جمعیت شهرستان آستارا بر اساس سرشماری سال ۱۳۵۵ خورشیدی، ۳۵٬۹۴۵ نفر بوده و طبق برآورد سال ۱۳۶۳ خورشیدی، به ۴۳٬۸۶۴ نفر رسیده و بر اساس سرشماری ۱۳۸۵ جمعیت شهرستان ۸۱٬۲۳۴ نفر بودهاست. طبق آخرین آمار براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ شهرستان آستارا دارای جمعیت ۹۱٬۲۵۷ نفر و ۲۸٬۷۴۲ خانوار است.
زبان ریشه زبان و قومیت مردم آستارا تالش است که بخاطر هجمه در دوره صفویه و قاجاریه زبان تورکی بین مردمک آستارا رواج یافت .
اما بیشتر روستاهی لوندویل و بخش مرکزی آستارا و شهرز لوندویل تالش زبان ماندند
محلات
سرشناسان
از شخصیتهای علمی شهر آستارا میتوان از پژوهشگر زبان بهزاد بهزادی نام برد. پایان رأفت از ورزشکاران به نام آستارا است که سابقه پوشیدن تیم فوتبال پرسپولیس تهران را در کارنامه ورزشی خود دارد. سروش خلیلی، طوفان عطایی و منصور بنی مجیدی از هنرمندان اهل آستارا هستند. فریدون ابراهیمی دادستان کل حکومت خودمختار آذربایجان و ابراهیم نبوی نویسنده، فعال سیاسی دوره جمهوری اسلامی نیز اهل آستارا هستند. اکبر اکسیر شاعر و طنزپرداز معاصر و مبتکر سبک شعر فرانو از دبیران بازنشسته آستارایی میباشد. دریاسالار میرکمالالدین میرحبیباللهی فرمانده نیروی دریایی ارتش ایران در سالهای ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ نیز از خانوادههای اصیل آستارایی میباشد.
پروفسور مصطفی عسکریان متولد شهر آستارا در سال ۲۷/۴/۱۳۱۸ میباشد. ایشان تا سال پنجم دبیرستان در مدرسه حکیم نظامی درس خواندند. هماکنون استاد تمام رشته مدیریت آموزشی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی هستند.
کتاب های چاب شده اسماعیل اسدی دارستانی بازنشسته ارتش و مستند ساز و اولین وبلاگ نویس ایرانی و فعال حقوق بشر و محیط زیست و نویسنده و محقق مشهور در در جهان است
وی شاعر و نویسنده است تاکنون پنچ کتاب وی چاپ شده است و کتابهایش جزو کتابهای سازمان ملل است
1-خدمت و مدیریت نظامی از دیدگاه اسلام
2-تا زنده ام بسیجی ام( خاطرات بسیجی جانباز هشت سال دفاع مقدس مهدی اسدی )
3-داستانهای آسمانی ایران
4-تاریخ دولتها شیعه در ایران
5-سرگذشت تالشان ( تاریخ تالش جنوبی ایرات و تالش شمالی و مغان اشغالی از باستان تاکنون )
6-بررسی تاریخ حقوق بشر و محیط زیست
گردشگری
آستارا با داشتن جاذبههای گردشگری متعدد در تمامی فصول سال میزبان تعداد زیادی از مسافرین ایرانی و گردشگران خارجی به خصوص از حوزه قفقاز میباشد. منطقه نمونه گردشگری حیران، ساحل صدف، طرح شناگاه سفیر امید و نیز بازارچه ساحلی، چشمه آبگرم کوته کومه و علی داشی در گیلده، تالاب استیل، پناهگاه حیات وحش لوندویل و… که باعث شدهاست سالانه در حدود شش میلیون نفر از ایرانیان و بالغ بر ششصدهزار نفر از کشورهای خارجی از این شهر دیدن کنند.
اماکن گردشگری
- آبشار لاتون
- تله کابین حیران
- گردنه حیران
- پناهگاه حیات وحش لوندویل
- باغ پرندگان آستارا
- کوته کومه
- تالاب استیل
- آستاراچای
- پارک جنگلی بیبی یانلو
- ساحل صدف
- باغ ملی
- باغ چای عباسآباد
- بهشت کاکتوسها
- کوه اسپیناس
- ساحل شریعتی
- آسیو شوان (آسیاب آبی)
- چشمه آب گرم علی داشی
- پیست کارتینگ حیران
- سورتمه (حیران)
اماکن تاریخی
- قلعه شیندان
- قلعه تک آغاج
- بقعه پیرقطب الدین
- بقعه شیخ تاجالدین محمود خیوی
- بقعه سیدمحمد دوست
- امامزاده ابراهیم و قاسم
- دبیرستان حکیم نظامی
- کتابخانه عمومی شماره یک آستارا
- مدرسه شهیدمدنی (به نام پیشین: مدرسه داریوش)
- مدرسه سنایی سیبلی
- طرق مظفری
آثار تاریخی
اکنون قدیمیترین بنای منطقه متعلق به دوره ایلخانی بوده و تعداد دیگر از آثار دوران صفویه و قاجاریه این بنای کهن را همراهی میکنند. شایان ذکر است که بناها و آثار دوران اسلامی منطقه شهرستان آستارا اکثراً شامل قبور قدیمی و بقاع و آرامگاههایی هستند که در دامنه کوهها و جنگلها به صورت متروک و برخی بدون تاریخ و بنا واقع شدهاند و از لحاظ فیزیکی وضعیت مناسبی ندارند.
هتل
آستارا با دارا بودن ۱۳ هتل، ۹ هتل آپارتمان، هفت مهمانپذیر، ۲۶ واحد پذیرایی بین راهی، ۷۰۰ مسافر کاشانه، چهار کمپینگ با حدود ۴۶۶ سکو، ۱۶۹ کلاس درس که برخی از هتلهای مشغول به فعالیت عبارتند از:
اقتصاد
از نظر اقتصادی میتوان گفت آستارا به هیچکدام از شهرستانهای هم تراز خود شباهتی ندارد. وجود نقطه صفر مرزی با شوروی در گذشته و جمهوری آذربایجان در حال حاضر و همچنین دارابودن مرز آبی و خاکی با این کشور از جمله دلایل این ناهمگونی است. آستارا به سبب واقع شدن در گلوگاه حیاتی دریای خزر و همچنین نزدیکی به مرکز کشور (نسبت به دیگر نقاط مرزی کشور) با فاصله ۵۳۰ کیلومتر از تهران و ۱۹۰ کیلومتر از مرکز استان گیلان از ویژگیهای طبیعی منحصربهفردی سود میبرد؛ که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- قرار داشتن در نقطه مرزی ایران با جمهوری آذربایجان
- همسایگی با ۴ کشور تازه استقلال یافته شوروی سابق * تنها راه ترانزیتی زمینی خلیج فارس با کشورهای آسیای میانه * اتصال آستارا (ایران) به آستارا (آذربایجان) از طریق راهآهن در آینده نزدیک
- دسترسی آسان به امکانات خطوط انتقال گاز و برق
- طبیعت ملایم و مساعد و گردشگری مناسب
- دریایی ملایم با ۱۲۰ روز آفتابی و با شیب کم
- بزرگراه جاده ۴۹ (ایران) که مرز آذربایجان را از طریق آستارا به قزوین و تهران و از طریق ساوه به جاده ۶۵ متصل میکند.
- بزرگراه جاده ۱۶ (ایران) جادهای در شمال و شمال غربی ایران است که از گیلان شهر آستارا آغاز میشود و از شهرهای تبریز، اردبیل و سراب میگذرد و به ترکیه متصل میشود. قسمتی از این جاده به خاطر گذر از میان دریاچهٔ ارومیه توسط پل، بسیار مهم است.
- بزرگراه ۸ آسیا که به صورت علامت اختصاری AH-8 نشان داده میشود، بزرگراهی است به طول ۴۹۰۷ کیلومتر که از تورپینوفکا در روسیه آغاز شده و در بندر امام خمینی ایران پایان مییابد.
وبه همه اینها باید اضافه کرد که مرز آستارا، تقریباً تنها مرز امن و دست نخورده و بدون تنش ایران در حداقل ۸۰ سال گذشتهاست که خود تأثیر بسزایی در امنیت اقتصادی و سیاسی این شهر دارد.
توانمندیها
آستارا به سبب واقع شدن در گلوگاه حیاتی دریای خزر و همچنین نزدیکی به مرکز کشور (نسبت به دیگر نقاط مرزی کشور) با فاصله ۵۳۰ کیلومتر از تهران و ۱۹۰ کیلومتر از مرکز گیلان و همچنین به عنوان تنها مرز امن و دستنخورده و بدون تنش ایران در حداقل ۸۰ سال گذشته و قرار داشتن در نقطه مرزی ایران با جمهوری آذربایجان، قدمت تاریخی، داشتن موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد منجمله دارا بودن دو مرز آبی و خاکی به صورت توامان با کشورهای حوزه دریای خرز(CIS)، طبیعت ملایم و مساعد و دارا بودن پتانسیل بالای گردشگری، دارا بودن یکی ار فعالترین و پر رونقترین بازارهای مرزی، دسترسی آسان به امکانات خطوط انتقال گاز و برق، تنها راه ترانزیتی زمینی خلیج فارس با کشورهای آسیای میانه و… از ویژگیهای طبیعی و منحصر به فردی سود میبرد و دارای اهمیت اقتصادی و استراتژیک زیادی میباشد. بطور کلی از جمله مزایای بندر آستارا میتوان به نزدیکترین بندر تجاری ایران به بنادر حاشیه دریای خزر، قرار گرفتن در تقاطع مسیر کریدور شمال-جنوب، کاهش مسافت زمینی و مایل دریایی و به تناسب آن کاهش بهای تمام شده حمل کالا برای صنایع غرب کشور، کاهش میانگین ۲۰۰ کیلومتری مسافت زمینی بین مراکز صنعتی شمالغرب و غرب کشور، کاهش میانگین ۱۵۰ مایل دریایی مسافت بین بنادر اشاره کرد.
با راهاندازی اسکلهها و مخازن نفتی بندر آستارا با ظرفیت ۲ میلیون تن با توجه به نزدیکی مرز عراق و ارمنستان به این بندر، بندر آستارا میتواند به یکی از پایگاههای مهم نفتی و سوختی و سوآپ تبدیل شود. همچنین با توسعه اسکله تسهیل تجارت ترانزیت ترکیه و ارمنستان با کشورهای حوزه دریای خرز(CIS)، تجارت این کشورها از طریق بندر آستارا، علاوه بر کاهش هزینه و نزدیک بودن، کشورههای واسطه را از چند کشور به یک کشور تقلیل میدهد. لازم به توضیح است رونق صادرات محصولات کشاورزی و تولیدی به جای مرز زمینی مسیر (آستارا-آذربایجان- روسیه) با ایجاد زیر ساختهای لازم حمل و نقل دریایی و حذف کشور واسطه ضمن رونق بخشیدن به صادرات، کالا را با بهای کمتری به مصرفکننده تحویل نمایند.
کشاورزی
کشاورزان آستارا از ایام قدیم در این منطقه به کشت برنج اشتغال داشتهاند که نتیجه آن ظهور چند رقم بومی برنج میباشد که در نتیجه انتخاب سنتی توسط کشاورزان حاصل شدهاند و این در حالی است که امروزه ۳۲۰۰ هکتار از زمینهای این شهرستان زیر کشت برنج قرار دارد که عمدهترین محصول کشاورزی آن محسوب میشود.
گمرک
اداره کل گمرک بندرآستارا از تجارت چمدانی در میان مرزهای زمینی و نیز از لحاظ صادرات رتبه نخست را در شمال کشور برعهده دارد. از نظر تردد در کل کشور رتبه سوم را به خود اختصاص دادهاست. بر اثر وجود این گمرک و بنا بر گزارش اداره کل گمرک آستارا بیش از یک میلیون نفر از اتباع کشورهای مختلف همه ساله از این گمرک تردد میکنند. این گمرک نبض تپنده صادرات کالاهای غیرنفتی در شمال کشور محسوب میشود.
اهم فعالیت گمرک بندرآستارا از بدو تأسیس تاکنون
- قدمت اداره کل گمرک بندرآستارا در حدود دو قرن
- ورود نخستین خودرو به کشور از طریق مرز زمینی آستارا در دوره مظفرالدین شاه
- رتبه اول تجارت چمدانی کشور
- رتبه اول صادرات در میان گمرکات شمال کشور به روسیه و جمهوری آذربایجان و گرجستان و ترکیه
- سومین مرز فعال کشور در زمینهٔ صادرات و واردات
- امنترین مرز زمینی ایران طی چندین سال اخیر
منطقه ویژه اقتصادی
لایحه ایجاد منطقه ویژه اقتصادی بندر آستارا در تاریخ ۱۳۸۸/۳/۲۷ در مجلس شورای اسلامی، اعلام وصول شده و پس از تصویب نهایی در تاریخ ۱۳۸۹/۱۰/۲۵ به دولت ابلاغ گردید. متعاقباً در جلسهٔ ۱۷ اسفند ۱۳۹۳ هیئت وزیران ایران دستور ایجاد منطقهٔ ویژه اقتصادی بندر آستارا با ۶۱ هکتار وسعت و با گرایشهای بندری، دریایی، صنایع و لجستیکی، تصویب و توسط معاون اول ریاست جمهوری ابلاغ گردید. اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیسجمهور، این مصوبات را در تاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۹۳ برای اجرا به دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد تجاری – صنعتی و ویژه اقتصادی ابلاغ کرد.
تأسیسات گاز
از تاریخ ۱۳۸۴/۸/۱۰ واردات گاز از جمهوری آذربایجان بر اساس قراداد معاوضه گاز (SWAP) مابین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان صورت میپذیرد، واردات روزانه حداکثر یک میلیون متر مکعب گاز از جمهوری آذربایجان از طریق آستارا انجام و معادل آن از طریق ایستگاه جلفا در آذربایجان شرقی به جمهوری خودمختار نخجوان صادر میشود که طبق قرارداد تا سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت. محمد رضا پهلوی در روز سهشنبه ۵ آبان ۱۳۴۹ با حضور در آستارا، خطوط انتقال گاز ایران به شوروی را افتتاح کرده بود، در آن زمان، آستارا گاز نواحی جنوب شرقی جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی را تأمین میکرد.
پاساژ و بازارها
- بازار بزرگ ساحلی آستارا (بساط):
این بازار به عنوان یکی از مراکز مهم تجاری گیلان بهشمار میرود، که از سال ۱۳۶۸ پس از بازگشایی مجدد مرز ایران با کشور تازه استقلال یافته جمهوری آذربایجان با نام «بساط یا تخته بازار» رونق گرفت و مشهور شد.
پس از استقبال هموطنان با خرید متوالی از این بازار، طرحی سنتی توسط شهردار وقت با بامهای سفالین که بومی منطقهاست، طراحی و احداث شد. حال پس از گذشت ۲۳ سال از احداث این مرکز تجاری کمتر کسی از هموطنان است که از آن بازدید یا از غرفههای آن خرید نکرده باشد.
در این بازار میتوان انواع البسه متناسب با فصول سال، لباس ورزشی، لوازم آرایشی و بهداشتی، وسایل بازی کودکان، لوازم خانگی و وسایل تزئینی منازل تولید داخل و خارج کشور را به وفور و با نازلترین قیمت یافت کرد.
در بازار بزرگ ساحلی آستارا بالغ بر ۱۵۰۰ مغازه موجود میباشد که سهم بسزایی در اقتصاد این شهر ایفا میکند. روبروی بازار بزرگ ساحلی از پل فارابی تا پارکینگ بازار بزرگ ساحلی، پاساژها، بازارها و مجتمعهای تجاری متعددی قد علم کردهاست؛ که با این وجود میتوان تعداد مغازههای بازار بزرگ ساحلی آستارا را به انضمام ۲۸ پاساژ، بازار و مجتمع تجاری مذکور به چیزی در حدود ۲۵۰۰ مغازه تخمین زد.
در شهرستان آستارا بازارهای متعددی وجود دارد که پس از بازار بزرگ ساحلی، مجموعه بازارهای نور از آن جملهاند. این بازار که در مرکز شهر آستارا واقع شدهاست بیش از پنجاه سال قدمت دارد و پاساژها و بازارهای مدرن متعددی در آن احداث شدهاست. اکثر کالاهای ارائه شده در این مرکز از تولیدات کشورهای مختلف از قبیل، ترکیه، چین، اکراین، آلمان، آذربایجان، تایلند، مالزی، هند و دیگر کشورها میباشند. از سایر پاساژها و مجتمعهای مجموعه بازارهای نور میتوان به پاساژ نور، پاساژ بزرگ رضا، بازار بزرگ عمیدی، پاساژ وصلی، پاساژ حیدرزاده، مرکز خرید ایدئال و بازار روس را نام برد.
پاساژ ولیعصر اواخر دهه ۷۰ شمسی در خیابان شهید نادر حاجی عباسی (مرکز شهر) احداث شد. بنای اولیه در دو طبقه ساخته شد ولی بعدها طبقه سوم نیز به پاساژ ولیعصر اضافه گردید. وضعیت مغازهها و نمای داخلی پاساژ در حد مطلوبی ساخته شدهاست.
هماکنون در پاساژ ولیعصر بالغ بر ۶۰ مغازه در زمینه البسه ورزشی، مجلسی، زنانه، شال و روسری، لوازم آرایشی و بهداشتی، بچه گانه، کیف و کفش، مانتو، بدلیجات و… مشغول به فعالیت میباشند که اجناس این پاساژ بهطور گسترده از کشورهای ترکیه، اندونزی، ویتنام، درجه یک چین وارد میگردد. از عمده مشکلات این پاساژ میتوان به نمای بیرونی آن اشاره کرد که پس از طی بیش از یک دهه از تأسیس آن به حالت آجر و بدون نمای خاصی رها شدهاست.
پاساژ سیدان روبروی بانک توسعه صادرات ایران شعبه آستارا پس از راهاندازی پاساژ ولیعصر افتتاح شد، پاساژ سیدان تقریباً در دو و نیم طبقه طراحی و ساخته شدهاست که از لحاظ قوانین در نوع خود منحصربهفرد میباشد، زیرا مغازهها در طول روز نباید به هیچ وجه بسته شوند و ساعت ورود و خروج مغازه داران در یک بازه مشخص از سوی مدیریت پاساژ میباشد.
پاساژ سیدان نیز در زمینههای گوناگونی از قبیل لباس مردانه، زنانه، مجلسی، مانتو، بچه گانه، کیف و کفش و… مشغول به فعالیت میباشد؛ که اکثر اجناس مغازه داران به مانند پاساژ ولیعصر درجه یک بوده از کشورهای معتبر در زمینه البسه نظیر ترکیه و جین خریداری میگردد.
پاساژ ایدئال در خیابان شهیدنادر حاجی عباسی مجاورت پاساژ ولیعصر، پس از راهاندازی پاساژ ولیعصر و سیدان احداث شد. فاز اول پاساژ ایدئال در ۴ طبقه با امکاناتی نظیر آسانسور و پله برقی به همراه یک پاساژ در زیرزمین به مغازه داران تحویل داده شد، یکی از مجموعه پاساژهای ایدئال بعدی که ساخته شد در مجموعه بازارهای نور در طبقات دو، سه، چهار قرار داشت که هیچگاه رونق پاساز ایدئال را به خود ندید.
مجموعههای دیگری که توسط سرمایهگذار پاساژهای ایدئال طراحی و ساخته شد پاساژ بزرگی جنب فلکه بانک ملی بود که پس از اتمام نصف ملک به صاحب پاساژ ولیعصر فروخته شد.
- پروژه شرکت لاله بزرگ با مشارکت شهرداری بندرآستارا: در حال احداث
- پروژه سیتی سنتر(city center): در حال احداث
- پروژه کاکتوس بزرگ: در حال احداث
ترابری
پایانه مسافربری
پایانه ترانزیت
ترمینال ترانزیت آستارا دریچهای مرزی برای وصل کردن اروپا، روسیه و کشورهای آسیای میانه به پایانه راهآهن آستارای آذربایجان در مرزهای ایران - آذربایجان به وسیله خط آهن است. همچنین ترمینال آستارا به عنوان محل ورود برای کالاهای حمل شده با کشتی از طرف اروپا و کشورهای آسیای میانه به کار میرود. این کالاها از طریق ایران به وسیله تریلرهای جادهای به عراق ترانزیت میشوند. صادرات محمولههای ایرانی به وسیله جاده به آستارا و از آستارا به روسیه و کشورهای آسیای میانه و اروپا با خط آهن از دیگر مزیتهای ترمینال آستارا است. کالاها با راهآهن از اروپای غربی در مدت ۱۵ روز ‚ یا ظرف مدت ۱۰–۵ روز از روسیه و کشورهای آسیای میانه، به آستارا میرسند. از آستارا، به وسیله جاده، به مقصدهای نهایی در ایران فرستاده میشوند.
بندر
ملگونف در سفرنامهٔ خود حدود ۱۴۰ سال پیش مینویسد «آستارا بندری است که هرساله از حاجی ترخان(آستراخان کنونی) و باکو ۵۰ کشتی به آنجا میآید و اغلب بارشان آهن است» این اسکله در دوران پهلوی از رونق میافتد تا زمانی که پس از انقلاب اسلامی اسکلهای مدرن شروع به احداث گردید و بخش صیادی آن به بهرهبرداری رسید. و امروزه بندرآستارا، نخستین بندر خصوصی و چندمنظوره کشور و پنجمین بندر فعال ترانزیتی شمال کشور میباشد.
اسکله تجاری آستارا با عنوان نخستین بندر خصوصی کشور به صورت رسمی در نیمه دوم فروردین ۱۳۹۲ شمی با حضور معاون اول رئیسجمهور وقت افتتاح شد، در تاریخ ۱۳۹۱٫۱۲٫۱۹ نخستین کشتی پهلوگرفته در بندرآستارا یک کشتی با ۳۶۰۰ تن گندم و بار کانتینری از آکتائو قزاقستان بود. همچنین در تاریخ ۱۳۹۲٫۰۱٫۲۰ نخستین محموله صادراتی بندر آستارا به مقصد جمهوری آذربایجان و بندرباکو بارگیری شد. در هفتماهه سال ۱۳۹۲ نیز ۱۲۰۰ تن کالا به ارزش ۱ میلیون و ۴۲۷هزار دلار از طریق اسکله بندر آستارا با ۱۵ فروند کشتی به کشورهای روسیه و جمهوری آذربایجان صادر شدهاست. عمده کالاهای صادره شامل کربنات کلسیم، پودر پی وی سی، سرامیک، کاشی، پودر صابون، سیمان سفید و تیتانیوم دیاکسید بودهاست. در همین مدت زمان یک هزار تن کالای وارداتی (تخته) به ارزش ۲۰ میلیارد ریال در اسکله بندر آستارا ترخیص شده که از کشور روسیه وارد شدهاست. از زمان بازگشایی بندر تا اردیبهشت ۱۳۹۳، ۲۷ فروند کشتی در این لنگرگاه پهلو گرفته که فعالیتهای بندری در این اسکله کماکان ادامه دارد.
مشخصات اسکله
راهآهن
تکمیل طرح راهاندازی راهآهن قزوین، رشت، بندرانزلی و بندرآستارا میتواند کمک شایانی در رشد اقتصادی ایران و به طبع استان گیلان و بندرآستارا باشد. تکمیل این طرح میتواند تأثیر به سزایی در رشد صنعت حمل و نقل در ایران داشته باشد. موقعیت استراتژیک بندر آستارا در در دریای خزر و هزینه کمتر حمل و نقل بار به جمهوری آذربایجان از طریق راهآهن و کشتی موجب افزایش اهمیت اتمام هر چه سریعتر این طرح میگردد. خطآهن قزوین - رشت - انزلی - آستارا به عنوان یکی از قطعات کریدور شمال به جنوب برای منطقه اهمیت دارد. در صورت تکمیل این کریدور بسیاری از کشورها ترجیح میدهند به دلیل کوتاه بودن طول مسیر و ارزان شدن هزینههای حمل و نقل، جابهجایی کالای ترانزیتی خود را از طریق این کریدور و کشور ایران انجام دهند که این امر موجب افزایش درآمد کشور از محل ترانزیت خواهد شد.
با توجه به طولانی شدن احداث راهآهن قزوین-رشت-آستارا، با رایزنیهای انجام شده وزیر اقتصاد جمهوری آذربایجان، شاهین مصطفییف و وزیر راه و شهرسازی ایران، عباس آخوندی قرار بر ساخت ۱۰ کیلومتر راهآهن بینالمللی میان دو کشور ایران-آذربایجان تا پایان سال میلادی ۲۰۱۶ شد که ۸ کیلومتر طرف خارجی و ۲ کیلومتر از سوی طرف ایرانی ساخته شده و از طریق پل ریلی به طول ۸۰ متر از روی رودخانه مرزی آستاراچای به هم متصل خواهند شد.
نیروهای نظامی
هنگ مرزی
آستارا پس از جدایی آذربایجان کنونی از ایران و ملحق شدن به شوروی سابق توسط عهدنامههای ننگین دولت قاجاریه دوتکه شد. قسمت شمالی آستارا در ترکیب شوروی سابق و آستارای جنوبی در ترکیب ایران قرار گرفت. بالطبع حساسیتهای مرزی باعث میشد افرادی در هر دو سوی مرزها از خاک کشور خود محافظت نمایند. در اواخر دولت قاجاریه و اوایل پهلوی مردمان آستارا و خوانین حیران از خاک کشور دفاع میکردند که پس از تشکیل یکپارچه فرماندهی مرزبانی و سامان بخشیدن به شرایط موجود، پاسگاههای مرزی توسط سربازان و مأموران نظامی آموزش دیده شروع به کار کرد.
آستارا به هیچ وجه چهره یک شهر مرزی را که با افکار مردم تداعی میشود را ندارد، و یکی از بی تنشترین و آرامترین مرزهای زمینی کشور در طول دهههای گذشته بهشمار رفتهاست. این امر زمانی نمود مییابد که خانههای مردم آستارا در ۱۰ متری مرزها ساخته میشود و کشاورزان در روستاهای مرزی نظیر کشفی در یکوجبی سیم خاردارها به کاشت برنج مشغول میشوند.
آستارا نزدیک به ۳۷٫۵ کیلومتر مرز زمینی و با حدود ۱۵ کیلومتر مرز استراتژیکی دریایی در حساسترین نقطه ممکن با دولت آذربایجان قرار دارد. پاسگاهها و برجکهای متعددی در داخل شهر، روستاها و جادههای منتهی به آستارا وجود دارد که وظیفه خطیر دفاع از کیان مملکت را برعهده دارند.
فرماندهی هنگ مرزی شهرستان آستارا زیر نظر فرماندهی هنگ مرزی استان گیلان به مرکزیت بندرانزلی به فعالیت میپردازد. نکته قابل تأمل در مرکزیت انزلی اینکه این شهر چهرهٔ یک شهر مرزی در حوزه مرز زمینی را ندارد ولی مقر فرماندهی استان در این شهر قرار گرفتهاست. آستارا تنها مرز زمینی استان و اتصال دهندهٔ گیلان به سرزمینهای قفقاز میباشد علاوه بر مرز زمینی، مرز دریایی آستارا نیز به فعالیت خود در پاسداری از حوزهٔ آبی میپردازد.
فرماندهی مرزبانی آستارا در خیابان ملت و معاونت عملیات و امور مرزی روبروی پارک معلم جنب اداره گل گمرک بندرآستارا با ساختمان بسیار قدیمی ساخته شدهاست. پاسگاهها و برجکهای داخل شهر در محدوده پل مرزی ایران و کشور آذربایجان و در کنار گمرک زمینی آغاز میگردد و تا انتهای بلوار جانبازان که انتهای حوزه شهری محسوب میشود پایان میباید. پاسگاههای حوزه جغرافیایی مرزبانی آستارا از روستاهای آستارا تا تونل آستارا-اردبیل به صورت زیر قرار گرفتهاست:
در بین پاسگاهها برجکهای مرزبانی متعددی وجود دارد که روی آنها از طریق اعداد اسمگذاری شدهاست. (به عنوان مثال برجک مرزی شماره ۱۰ آستارا)
با توجه به مرز دریایی در حدود ۱۵ کیلومتری با کشور آذربایجان، فرماندهی مرزبانی در حوزه دریایی نیز دارای دو پایگاه ثابت دریایی به نامهای پاسگاه مرزی ساحلی چلوند و ناوگروه شناوری در محدوده اسکله تجاری آستارا میباشد.
نیروی دریایی
نیروی دریایی در شمال کشور از سابقه دیرینهای برخوردار است، ناوگان شمال به عنوان ارشد نظامی ارتش در استان گیلان، منطقه چهارم دریایی انزلی، پایگاه دریایی آستارا، فرماندهی تخصصهای دریایی در رشت و تفنگداری دریایی در منجیل را زیرمجموعه خود دارد. حفاظت از محدوده تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ایران در دریای خزر از طریق گشتهای سطحی، هوایی و نیز حفظ امنیت سکوی نفتی امیر کبیر از جمله وظایف مهم ناوگان شمالی نیروی دریایی ارتش است.
آستارا به عنوان پیشانی ورودی دریای خزر از سمت کشور آذربایجان دارای پایگاه دریایی ارتش در محدوده روستای سیبلی و پایگاه مستقر در محدوده اسکله تجاری آستارا به فرماندهی ناخدا سوم مرتضی یوسفی به فعالیت خود میپردازد.
خدمات شهری
شهرداری (بلدیه)
پیشینه نخستین نهادهای رسمی برای اداره امور شهر بر میگردد به چند دهه قبل از انقلاب مشروطیت و به دوران حکومت سلسله قاجار در سال ۱۲۸۶ شمسی که قبلاً شهرداری را به عنوان بلدیه میشناختند و به تصویب مجلس شورای ملی رسید و اولین بلدیه بر اساس قانون بلدیه در شهر تهران تأسیس گردید و تا سال ۱۳۰۰ شمسی فقط در ۹ شهر به نامهای کرمان - تبریز - همدان - دزفول - مراغه - مشهد - ماکو و آستارا بلدیه تشکیل شد و از آغاز سلطنت رضا شاه تا سال ۱۳۰۹ شمسی حدود ۵۲ شهرداری در سراسر کشور تأسیس گردید.
تاریخچه فعالیتهای شهرداری و شهرداری آستارا به سه قسمت کلی میتوان تقسیم نمود:
- شهرداری آستارا برای اولین بار در سال ۱۲۸۷ شمسی از سوی عدهای از فرهیختگان و بزرگان شهر با هدف حمایت از اهالی آستارا و ایجاد امکانات رفاهی و خدمات نوین به سبک شهرهای مدرن دنیا تحت نظر حکومت وقت به شکل انجمنی به نام انجمن ولایتی – فرهنگی و بلدی ایجاد شد.
- دومین دوره فعالیت شهرداری در آستارا از سال ۱۳۰۱ شمسی با تصویب قانون بلدیه در مجلس ملی شروع شد. از مهمترین اتفاقات این دوره میتوان احداث اولین خیابانهای آستارا به سبک امروزی و ایجاد پارک و خرید دستگاه موتور برق و ایجاد تأسیسات مربوط به تأمین و اداره شهر اشاره نمود.
- سال ۱۳۱۱ شمسی آغاز سومین دوره شهرداری آستارا به حساب میآید که توسط دولت و انجمن بلدیه اداره میشد که مهمترین وقایع این دوره شهرداری پایهگذاری اولین سری از قوانین و مقررات شهری و رونق چشمگیر فعالیتهای شهرداری را میتوان نام برد. همچنین در این دوره و به سال ۱۳۲۹ اولین انجمن شهر آستارا به صورت مستقل تشکیل و شهرداری از بخش داری مجزا شد و و اولین شهردار رسمی آستارا به نام جلیل حسینی انتخاب گردید.
از وقایع ناگوار این دوره از شهرداری، میتوان به از بین رفتن تجهیزات و امکانات شهری در کودتای شهریور ۱۳۲۰ اشاره نمود.
مراکز بهداشتی و درمانی
- بیمارستان دکترشریعتی(۱۳۰۸)
- بیمارستان شهیدبهشتی آستارا(۱۳۵۳)
- اورژانس و پلی کلینیک تخصصی بیمارستان شهید بهشتی
- درمانگاه تأمین اجتماعی آستارا
- بیمارستان ۱۳۲ تختخوابه آستارا (درحال احداث)
طی سالهای اخیر بیمارستان شریعتی تغییر نام داده و از زیر مجموعههای بیمارستان شهید بهشتی شدهاست. بهطور کلی شهر از نظر خدمات درمانی، دارویی و واکسیناسیون در سطح مطلوبی به سر میبرد، اما رویهٔ معمول آن است که اهالی شهر برای اکثر بیماریهای مهم به شهرهای اردبیل یا رشت مراجعه میکنند.
ورزش
آستارا دارای ۴۴۰۰ ورزشکار سازماندهی شده میباشد و مهمترین اماکن ورزشی این شهر عبارتند از:
فرهنگ
آستارا برای سالیان مدید و از سالهای پیش از وقوع انقلاب اسلامی رکورددارِ میزان جمعیت باسواد در کشور است. مطابق آخ
روستاهای شهر آستارا
کانرود (آستارا)
چملر
کردهسرا
لمیرمحله
بیجاربین (آستارا)
چلوند
باغچهسرا
گیلاده
خلیله سرا (آستارا)
قرهسو (آستارا)
بیبی یانلو
شیخ محله (آستارا)
حاجی امیر بالا
آق مسجد (آستارا)
گونش
میه کومی
حیران وسطی
خانههای آسیاب
آقچای
زره ژیه
خشکه دهنه
سیج (آستارا)
کشفی
سیبلی
خسرومحله
خلج محله
دمیر اوغلی کش
دربند (آستارا)
هولستون
قنبرمحله (آستارا)
ونهبین
خان حیاطی
نظرمحله
شاغلا
عسکرآباد
کوته کومه
عباسآباد (آستارا)
چلوند پایین
گودی اولر
شونان
شیخ علی محله (آستارا)
باسکم چال
شونده چولا
دگرمانکشی
حیران (آستارا)
قلعه (آستارا)
هوژیه
تلهخان
برزنا
حیران علیا (آستارا)
عوضلر صیادلر
باش محله لوندویل
حاجی امیر پایین
هودول
سرالیوه
صیادلر
مشند
جبرئیل محله
حیران سفلی
دیله
ویرمونی
عنبرانمحله
بهارستان (آستارا)
باباعلی (آستارا)
خانبلاغی
فندقپشته
